Το καλό ως άθλος
1.
Χωρίς πόρους ζωής, χωρίς εισοδήματα, οι συνταξιούχοι συναντιούνται με
τους άνεργους. Με άκρα σύνεση, η κυβέρνηση τους κλείνει τις πόρτες, αφού
δεν μπορεί να τους συναντήσει σε κανένα πεδίο. Τέτοιου είδους ακινησία
και λατρεία των κλειστών υπουργείων δεκαετίες είχαμε να θαυμάσουμε. Ιδού
η ιστορική διαδρομή του Αλέξη: Μέγαρο Μαξίμου, σπίτι, Μέγαρο Μαξίμου.
Εχει υιοθετήσει όλες τις συνήθειες των προκατόχων του. Αδυσώπητος εχθρός
του πρωθυπουργού, ο άγνωστος εαυτός του, τον οποίο ψάχνει. Αλίμονο
όμως, μέσα από τις πολλές μεταμορφώσεις, ο φόβος των στενοκέφαλων
συνεργατών του επαληθεύτηκε, εξαφανίστηκε ο εαυτός του, εξ ου και τα
αποτελέσματα στις εμφανίσεις του: χονδροειδείς κοινοτοπίες σε κάθε λόγο
του, μαζεμένες όπως όπως, δεξιά κι αριστερά, με έντονο το αίσθημα του
ανικανοποίητου.
2.
Πώς είναι δυνατόν ο εργαζόμενος που στερείται τη χαρά της ζωής να
αναγκάζεται να δείχνει χαριτωμένος, να ακολουθεί τις αρχές του σαβουάρ
βιβρ και να παίζει τις κουμπάρες με την υπουργό Εργασίας; Προφανώς
οφείλεται στο αστικό ντεκόρ στο οποίο τον έχουν τοποθετήσει ως
αντικείμενο. Θεωρώ φυσική την αντίστασή του απέναντι σε κάθε βούληση των
αστών. Οι διαρκώς διαψευδόμενες ελπίδες των τελευταίων κυβερνήσεων να
παρουσιάσουν τους αγώνες των εργατών μέσα από το θέαμα μάταιους, θα τους
αποχαλινώσει. Ας περιμένουμε τα χειρότερα.
3.
Η Νέα Δημοκρατία δεν είναι παρά μια τηλεοπτική σειρά από αξιοθρήνητα
επεισόδια. Η μονίμως καταπιεσμένη επιθυμία της για εξουσία συχνά
μεταβάλλεται σε μανία καταστροφής, μανία να παρασύρει τα πάντα μες στη
δίνη της. Η ελαφρότητα του Μητσοτάκη μόνο χαριτωμένη δεν είναι. Μέρα με
τη μέρα η κατάσταση των πραγμάτων τον σέρνει σαν σκυλί. Ιστορικά είναι
παιδί για θελήματα του Κεφαλαίου, και αυτό που περιμένει από εμάς είναι
να αποδείξουμε ότι είμαστε συνεπείς μαζοχιστές και ότι θα βάλουμε το
κεφάλι μας στον δικό του ντορβά. Από τη στιγμή που δεν προκύπτει σκέψη
ώστε να την εκθέσει, θα ακολουθήσει την πεπατημένη. Ο Μητσοτάκης έχει να
λύσει ένα γονεϊκό πρόβλημα και θα το καταφέρει μόνο αν έλθει στην
εξουσία, αλλιώς θα παραμείνει ένα «παιδί» της οικογενείας. Φρόνιμος και
προσαρμοσμένος, ελπίζει πως, τονίζοντας μόνο το μικρό του όνομα και
σπανίως το επώνυμό του, θα καταφέρει να εμφανίσει τον εαυτό του σαν
νεοεισερχόμενο στην πολιτική, γι' αυτό δεν ανέχεται καμία σύνδεση με
οποιοδήποτε παρελθόν, με οποιοδήποτε σκάνδαλο. Καβγαδίζοντας κάθε μέρα
με τους Συριζαίους, ελπίζει να δημιουργήσει ένα πολεμικό κλίμα, σαν
αντιπερισπασμό, αλλά χωρίς να το θέλει στήνει μια χοροεσπερίδα.
4.
Ντοστογιέφσκι για πάντα. Οποιος θέλει να συνδέσει τη μοίρα του με το
καλό, οφείλει να συναντήσει τον Μίσκιν, τον γνωστό Ηλίθιο στο ομώνυμο
μυθιστόρημα. Αφήνοντας πίσω του την αποκλειστικότητα της Εκκλησίας για
το Καλό, ο Ρώσος συγγραφέας είναι πάντα επίκαιρος. Ο ήρωάς του βλέπει
τους ανθρώπους γύρω του σαν σκιές, οι οποίες μόνο μέσα από το Καλό
μπορούν να γίνουν άνθρωποι. Η πλήξη που μαστίζει τους κύκλους των
θεολόγων τελειώνει όταν εμφανίζεται μπροστά τους ο Μίσκιν. Ο
Ντοστογιέφσκι συνήθιζε να ζωγραφίζει στο περιθώριο των χειρογράφων του
τους ήρωες των βιβλίων του. Για την περίπτωση αυτή είχε σχεδιάσει έναν
δαίμονα που γελά σαν ηλίθιος. Εναν διά Χριστόν σαλό.
5.
Με συγκίνηση έμαθα πως η πλατεία Καισαριανής μετονομάστηκε σε Πλατεία
Δημάρχου Παναγιώτη Μακρή. Ο νυν δήμαρχος τίμησε πρώτα τον αγωνιστή και
έπειτα τη γειτονιά στην όποια αυτός ο ιστορικός δήμαρχος αφοσιώθηκε κάτω
από όλες τις συνθήκες. Ο Παναγιώτης Μακρής δημιούργησε μια νέα παράδοση
ανθρωπισμού, που ήταν αισθητή στην καθημερινότητά μας. Θυμάμαι, ως
παιδί, ότι απέναντι από το νεκροταφείο ζούσε σε μια σπηλιά ένας Αλβανός.
Ο πρώτος που τον αγκάλιασε ήταν ο Παναγιώτης Μακρής. Εδωσε το
παράδειγμα και δεν άργησαν να τον ακολουθήσουν και οι κάτοικοι της
γειτονιάς. Αρχή άνδρα δείκνυσι. Με τη στάση του, αναδείχτηκε σε
πραγματικό σύμβολο της πόλης της Καισαριανής και των αγώνων της.
Του
Γιώργου ΚΑΚΟΥΛΙΔΗ
Γιώργου ΚΑΚΟΥΛΙΔΗ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 20-11-2016
