Σάββατο 28 Οκτωβρίου 2017

200 ΣΤΗΝ ΚΑΙΣΑΡΙΑΝΗ

Σημείωμα για «Το τελευταίο σημείωμα»


      Η ιστορία των 200 της Καισαριανής και η εκτέλεσή τους από τους Ναζί την Πρωτομαγιά του 1944 είναι από εκείνες τις ιστορίες που ανεβάζουν το μπόι του ανθρώπου ψηλότερα.
    H επιλογή του Παντελή Βούλγαρη να καταπιαστεί στην τελευταία του δουλειά – «Το τελευταίο σημείωμα» – με τους 200 και να αφιερώσει την ταινία στην μνήμη τους, είναι από μόνη της εκδήλωση τιμής και αναγνώριση χρέους. Μπράβο στον Παντελή Βούλγαρη και στους συνεργάτες του.
    Η ταινία, στο βαθμό που μπορούμε να μιλήσουμε όχι σαν «ερασιτέχνες κριτικοί» αλλά ως «επαγγελματίες» λάτρεις του κινηματογράφου, είναι σπουδαία. Εμπνευσμένη η σκηνοθεσία του Βούλγαρη. Εξαιρετικό το από κοινού με την Ιωάννα Καρυστιάνη σενάριό τους. Υψηλού επιπέδου η υποκριτική των ηθοποιών. Καθηλωτική η ατμόσφαιρα.
    Προτρέπουμε να δείτε την ταινία. Μια ταινία που γενεσιουργός αιτία της είναι η εκτέλεση των 200. Που επιλέχτηκαν να εκτελεστούν από τους δημίους τους με ένα πολύ συγκεκριμένο κριτήριο: Ότι ήταν κομμουνιστές. Το τονίζουμε διότι αν δεν ήταν κομμουνιστές δεν θα είχαν εκτελεστεί με τον συγκεκριμένο, τουλάχιστον, τρόπο που συνέβη και περιγράφει η ταινία. Και επομένως δεν θα υπήρχε καν ταινία.
    Όμως εδώ έχουμε το παράδοξο: Στην ταινία που είναι αφιερωμένη στους 200, την κρίσιμη στιγμή της κινηματογραφικής ροής, ό,τι προκάλεσε την εκτέλεση των 200, δεν λέγεται. Δεν αναφέρεται…
    Για να εξηγήσουμε τι δεν λέει η ταινία, ας θυμηθούμε τι έλεγε η διαταγή των Ναζί, όπως δημοσιεύτηκε στον Τύπο των Αθηνών, μια μέρα πριν από την εκτέλεση των 200:
   
    Αυτά έλεγε η διαταγή. Μια διαταγή που ορθά ο Βούλγαρης έχει επιλέξει να την μεταφέρει στην οθόνη. Μόνο που στην σχετική σκηνή, κατά την μεταφορά της διαταγής στο «πανί», μια λέξη έχει χαθεί. Έχει αφαιρεθεί. Το σενάριο δεν την περιλαμβάνει. Το κοινό δεν την ακούει. Η λέξη της διαταγής που έχει εξαφανιστεί είναι η λέξη «κομμουνιστές».
    Σε αυτό το τόσο κρίσιμο σημείο της ταινίας, όταν ανακοινώνεται η διαταγή εκτέλεσης των κομμουνιστών, η λέξη «κομμουνιστές» έχει απαλειφθεί. Και έχει αντικατασταθεί από τη λέξη «Έλληνες».
    Και φυσικά ήταν Έλληνες οι 200. Όπως και οι άλλοι 100 κομμουνιστές που ήδη πριν από αυτούς τους «εφόνευσαν» (δείτε ξανά την διαταγή) άλλοι «Έλληνες εθελονταί»,  ταγματασφαλήτες και γερμανοτσολιάδες δηλαδή, γεγονός που πολύ «θολά» παρουσιάζεται στην ταινία.
    Τόσο Έλληνες πατριώτες, δε, ήταν οι 200 (σσ: και τόσο ανθρώπινοι όπως προκύπτει από τα συγκλονιστικά στερνά τους σημειώματα που πετούσαν στο δρόμο από τα καμιόνια κατά την μεταγωγή τους από το Χαϊδάρι στην Καισαριανή) που, όπως έχει καταγραφεί από τις μαρτυρίες κατά την ώρα της εκτέλεσής τους, δίπλα στα λόγια τους για τους δικούς τους ανθρώπους, μαζί με τις ιαχές τους για το ΕΑΜ, τον ΕΛΑΣ, το ΚΚΕ, την επανάσταση, τραγουδούσαν τον Εθνικό Ύμνο και την Κομμουνιστική Διεθνή (που επίσης δεν καταγράφονται στην ταινία– αλλά ας το προσπεράσουμε).
    Οι δημιουργοί της ταινίας γνωρίζουν άριστα πόσο κρίσιμο είναι το στοιχείο πως οι Ναζί επέλεξαν να εκτελέσουν τον Σουκατζίδη και τους 199 συντρόφους του γιατί ήταν Έλληνες κομμουνιστές. Αδιάψευστος μάρτυρας η ίδια η μαρτυρία των ίδιων των εκτελεστών τους. Αλλά αυτή η λέξη – μαρτυρία αφαιρέθηκε.
    Θα πει κανείς: Μα, ο κινηματογράφος ως Τέχνη, ακόμα κι όταν εμπνέεται από την Ιστορία, δεν είναι πιστή αποτύπωση της Ιστορίας. Σωστά. Αλλά μια απορία:
    Από τη στιγμή που η Τέχνη καταπιάνεται με ένα ιστορικό γεγονός, γιατί το μυθοπλαστικό της στοιχείο εκδηλώνεται επιλεκτικά και «αφαιρετικά» σε συγκεκριμένο σημείο της πραγματικής Ιστορίας; Ακόμα – ακόμα: Τι θα πάθαινε και η Έβδομη και όλες οι Τέχνες μαζί αν η διαταγή εκτέλεσης των 200 κομμουνιστών είχε μεταφερθεί με την σωστή λέξη στην μεγάλη οθόνη;
    Θα πει άλλος: Μα δεν έχει σημασία η αφαίρεση της λέξης «κομμουνιστές» από τη διαταγή, δεν έχει νόημα να στέκεται κάποιος «μεμψίμοιρα» σε αυτό, αφού η λέξη ακούγεται (όντως ακούγεται κάπως) λίγο πριν.
    Απορία: Άμα «δεν έχει σημασία» η αφαίρεση, τότε γιατί διαπράχτηκε η αφαίρεση; Γιατί απαλείφτηκε η λέξη; Τι σημασία διέκριναν οι παραγωγοί της ταινίας στην απάλειψη μιας λέξης, αν η απάλειψή της «δεν έχει σημασία»; 
    Κι αφού «δεν έχει νόημα» η… «μεμψίμοιρη» παρατήρηση πως η λέξη αντικαταστάθηκε, τότε ποια είναι η «ευρύχωρη» εξήγηση στην πολύ απλή ερώτηση: Αν η αντικατάσταση της λέξης «δεν είχε νόημα», τότε ποιο το νόημα της αντικατάστασής της;
     Και μάλιστα αυτό το «γιατί» μόνο αδικαιολόγητο δεν είναι όταν πρόκειται για μια ταινία που – επαναλαμβάνουμε – υπάρχει διότι εκτελέστηκαν 200 κομμουνιστές, οι οποίοι εκτελέστηκαν ακριβώς επειδή ήταν κομμουνιστές, και που αν δεν ήταν κομμουνιστές δεν θα είχαν εκτελεστεί, και επομένως δεν θα υπήρχε καν αυτή η κατά τα άλλα σπουδαία (δείτε τη) ταινία.  
ΗΜΕΡΟΔΡΟΜΟΣ

ΜΑΚΡΟΝΗΣΟΣ

Μακρόνησος– ΣΥΡΙΖΑ: Αυτό «…το χώμα δεν έδεσε ποτέ με τη φτέρνα τους»

ΝΙΚΟΣ ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ ΝΙΚΟΣ ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ 23 Οκτωβριου 2017

Πριν περάσει εβδομάδα από το προσκύνημα Τσίπρα στον «συνεχιστή των αξιών της ελευθερίας και δημοκρατίας» Τραμπ, ο ΣΥΡΙΖΑ διοργάνωσε εκδρομή «προσκυνηματικού χαρακτήρα» στη Μακρόνησο…
Ανάμεσα στους άλλους «προσκυνητές»,που πόζαραν και φωτογραφήθηκαν στη Μακρόνησο για να ανανεώσουν το «αριστερό» τους λεύκωμα, κι ο Ρήγας, ο γραμματέας του ΣΥΡΙΖΑ. Κι ο Κατρούγκαλος (φωτό). Και άλλοι.
Φυσικά δεν έχει νόημα, πια, να μιλήσεις για τσίπα.
Ούτε να χαραμίσεις πολλές κουβέντες για να υπερασπιστείς τη Μακρόνησο και τον ύψιστο συμβολισμό της από την ξετσιπωσιά των ξετσίπωτων. Ο λόγος είναι απλός:
Το χώμα της Μακρονήσου είναι στέρεο. Αντέχει πολλά. Είναι το «υλικό» του. Αίμα, το λένε. Και από το αίμα, «υλικό» πιο αδιάβροχο στην πολιτική αλητεία, πιο αδιαπέραστο από τον πολιτικό τσογλανισμό, δεν υπάρχει.
Το αίμα που πότισε τη Μακρόνησο και την έκανε συνώνυμη της συνέπειας, της αξιοπρέπειας, της λεβεντιάς και της αλήθειας δεν λερώνεται από κάπηλους.
Το χώμα της Μακρονήσου ήταν, είναι και θα είναι ανέγγιχτο.
Ο λόγος στον Ελύτη:
«Ήρθαν ντυμένοι  «φίλοι» 
αμέτρητες φορές οι εχθροί μου
το παμπάλαιο χώμα πατώντας.
        Και το χώμα δεν έδεσε ποτέ με τη φτέρνα τους»
ΗΜΕΡΟΔΡΟΜΟΣ

ΗΠΕΙΡΟΣ

«ΑΝΑΠΤΥΞΙΑΚΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ» ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑ ΗΠΕΙΡΟΥ
Καμιά προοπτική για το λαό από τους σχεδιασμούς κυβέρνησης - κεφαλαίου
Το συλλαλητήριο που οργάνωσαν την Τρίτη στα Γιάννενα συνδικάτα και φορείς, με καθοριστική συμβολή των κομμουνιστών, τσαλάκωσε την «αναπτυξιακή» φιέστα της κυβέρνησης
Το συλλαλητήριο που οργάνωσαν την Τρίτη στα Γιάννενα συνδικάτα και φορείς, με καθοριστική συμβολή των κομμουνιστών, τσαλάκωσε την «αναπτυξιακή» φιέστα της κυβέρνησης
Το 5ο περιφερειακό συνέδριο της κυβέρνησης για την παραγωγική ανασυγκρότηση, με υπότιτλο «Γέφυρες ανάπτυξης στην Ηπειρο», ολοκληρώθηκε την περασμένη Τρίτη στα Γιάννενα. Και με αυτό το συνέδριο, η κυβέρνηση επιδίωξε να συναινέσουν οι εργαζόμενοι, οι άνεργοι, οι λαϊκές οικογένειες στην πολιτική στήριξης και ανάπτυξης των κερδών των μεγάλων ομίλων. Να πιστέψουν ότι αυτή είναι η λύση στα προβλήματά τους, στις δυσκολίες της επιβίωσης που μεγαλώνουν.Με ένα καλοδουλεμένο σχέδιο, που περιλάμβανε και συναισθηματικές αναφορές για την καταγωγή του πρωθυπουργού και άλλων υπουργών από την Ηπειρο, τον «ιστορικό αυτό τόπο», τις αναφορές στους «εθνικούς ευεργέτες», όπως ο Αβέρωφ, τις ειρωνείες, τα ανέκδοτα, τα εγκαίνια σε δομές διαχείρισης της φτώχειας και στην πρόκληση που λέγεται «κέντρο εξυπηρέτησης δανειοληπτών», η κυβέρνηση και οι συνοδοιπόροι της ξετύλιξαν το στρατηγικό σχεδιασμό του κεφαλαίου και για την Ηπειρο, που καλούνται να τον πληρώσουν οι λαϊκές οικογένειες.
Οι τομείς και οι κλάδοι που ανακοίνωσε η κυβέρνηση ότι προκρίνονται, δεν είναι πολύ διαφορετικοί από τις άλλες περιοχές της χώρας. Είναι κλάδοι ανταγωνιστικοί, προσφέρουν «προστιθέμενη αξία», δηλαδή κερδοφορία για το κεφάλαιο, έχουν εξαγωγικό προσανατολισμό. Είναι προφανές ότι αυτά τα χαρακτηριστικά αφορούν σε μεγάλες επιχειρήσεις και ομίλους.
Ετσι, στα στρογγυλά τραπέζια και τις συνεδρίες στο επίκεντρο μπήκαν η στήριξη της επιχειρηματικότητας στους τομείς της Ενέργειας, των υποδομών, η ανάπτυξη του αγροτοδιατροφικού τομέα, του τουρισμού, η διαχείριση των υδάτινων πόρων που αφθονούν στην Ηπειρο και του περιβάλλοντος προς όφελος των επιχειρηματιών.
Συζητήθηκε η αξιοποίηση του Πανεπιστημίου και του ΤΕΙ στη στήριξη της καινοτομίας και των επιχειρηματικών συμφερόντων. Βαφτίστηκε και η Ηπειρος «κόμβος μεταφοράς εμπορευμάτων». Αξιολογήθηκαν με δείκτες κερδών και τζίρου ο «σημαντικός φυσικός πλούτος» και το φυσικό «κάλλος» της περιοχής, οι ορεινοί όγκοι, τα ποτάμια, η φυτική και ζωική παραγωγή, ο πολιτισμός.
«Εμβλημα» η Ενέργεια και οι Μεταφορές
Η Επιτροπή Περιοχής του Κόμματος, με την ανακοίνωσή της, στις εξορμήσεις και περιοδείες σε χώρους δουλειάς, σχολές, γειτονιές, προειδοποίησε τις εργατικές - λαϊκές οικογένειες ότι θα ακούσουν πολλά ψέματα, με αφορμή αυτό το συνέδριο: Οτι δήθεν η καπιταλιστική ανάπτυξη μπορεί να βγάλει την Ηπειρο από τη λίστα των φτωχότερων περιφερειών της ΕΕ και ταυτόχρονα με τη μεγαλύτερη ανεργία. Οτι η καπιταλιστική ανάπτυξη θα αυξήσει τάχα το εισόδημα εργαζομένων, αγροτοκτηνοτρόφων και αυτοαπασχολούμενων. Θα αναστρέψει τη μετανάστευση νέων και επιστημόνων.
Οτι η ανάπτυξη των νέων οδικών αξόνων μπορεί να βγάλει την Ηπειρο από την απομόνωση, μαζί με το εμπορευματικό κέντρο στην Ηγουμενίτσα και την ανάπτυξη του λιμανιού. Οτι η Ηπειρος έχει εξαιρετική φέτα, που αν προστατευτεί η ονομασία προελεύσεως, θα σωθούν οι κτηνοτρόφοι, όπως και γενικά αν τυποποιηθούν και πιστοποιηθούν νέα αγροτικά - κτηνοτροφικά προϊόντα.
Κάποια άλλα έργα ή υποδομές που ανακοινώθηκαν, πληρώνονται ακριβά από το λαό, στη διάρκεια και μετά την κατασκευή τους, ενώ κριτήριο για την κατασκευή τους είναι να υπηρετούν το γενικότερο αναπτυξιακό σχέδιο προς όφελος των επιχειρηματικών συμφερόντων.
Μίλησαν επίσης για εξόρυξη υδρογονανθράκων, ανάπτυξη Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας, ανακοίνωσαν την έλευση φυσικού αερίου στην Ηπειρο, την αξιοποίηση της γεωθερμίας κ.ά. Προφανής στόχος είναι η προσαρμογή στην παραπέρα «απελευθέρωση» της Ενέργειας, αλλά και η μείωση του ενεργειακού κόστους των μεγάλων επιχειρήσεων της περιοχής, ενώ θα παραμένουν τα ακριβά τιμολόγια για τα νοικοκυριά και τους φτωχούς αγρότες και κτηνοτρόφους.
Το «τυράκι» για το λαό είναι ο περιφερειακός πόρος 5% από τα έσοδα εξόρυξης υδρογονανθράκων, που ακόμα κι αν δοθεί, δεν θα ανακόψει τη φοροαφαίμαξη των λαϊκών στρωμάτων ούτε την ολομέτωπη επίθεση σε βάρος τους από την κυβέρνηση και την Τοπική Διοίκηση. Κάπου ανάμεσα σ' αυτά, υποσχέθηκαν και ίντερνετ στα χωριά της Ηπείρου και δορυφορικά πιάτα!
Απανωτά χτυπήματα στους μικρομεσαίους αγρότες
Συζήτησαν ακόμη για τη μεταποίηση, που στηρίζεται στο τρίπτυχο «ολοκληρωμένες αλυσίδες αξίας - εξωστρέφεια - περιβαλλοντική βιωσιμότητα». Ηδη, όμως, οι εργαζόμενοι στις καπιταλιστικές επιχειρήσεις τροφίμων και στη συγκεκριμένη περιφέρεια έχουν εμπειρία απ' αυτήν την ανάπτυξη. Από την απλήρωτη εργασία, την εντατικοποίηση, τις ευέλικτες σχέσεις εργασίας.
Σε ό,τι αφορά τη στήριξη της μεταποίησης και του τουρισμού, μεγάλη συζήτηση έγινε γύρω από τις δεκάδες μελέτες και σχέδια Προεδρικού Διατάγματος που ετοιμάζονται, για τη θεσμοθέτηση «σύγχρονου χωροταξικού πλαισίου επενδύσεων», την εκπόνηση «Τοπικού Χωρικού Σχεδίου» για το δήμο Ιωαννίνων. Στόχος τους είναι να αλλάξει η χρήση γης για την ανάπτυξη των καπιταλιστικών επιχειρήσεων στους ορεινούς όγκους, γύρω από τη λίμνη Παμβώτιδα και τους αιγιαλούς. Και σε αυτό το τεράστιο πλιάτσικο υπόσχονται το αδύνατο: Να προστατεύσουν δήθεν και το περιβάλλον, με βάση τις επίσης αντιδραστικές κατευθύνσεις της ΕΕ.
Για την αγροτική και κτηνοτροφική παραγωγή δεν έκρυψαν λόγια. Μιλάνε για «ανανέωση του αγροτικού πληθυσμού», την ώρα που χιλιάδες μικροί παραγωγοί στην Ηπειρο έχουν ήδη εγκαταλείψει τη γεωργία και την κτηνοτροφία. Μιλάνε για την παραγωγή αγροτικών προϊόντων, με δυνατότητες ανταγωνισμού και εξωστρέφειας, πράγμα που μπορεί να επιτευχθεί μόνο από μεγάλες καπιταλιστικές επιχειρήσεις, ή, όπως λένε, «συνεργατικές ομάδες» παραγωγών κ.λπ. Δηλαδή, «συμπράξεις», που δεν αφορούν μικρομεσαίους αγρότες και κτηνοτρόφους, αλλά εκείνους που διαθέτουν κεφάλαιο και πρόσβαση σε τραπεζικό δανεισμό.
Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι στον αγροτοδιατροφικό τομέα υποβλήθηκαν μόνο 17 προτάσεις στην Ηπειρο για χρηματοδότηση, με συνολικό προϋπολογισμό περίπου 35 εκατ. ευρώ. Προφανώς, τα ποσά αφορούν μεγάλες επιχειρήσεις, ενώ ταυτόχρονα νέοι άνθρωποι ούτε κατά διάνοια μπορούν να μπουν σε πρόγραμμα, παρά τα καλέσματα και τις ημερίδες της Περιφέρειας, αφού περιέχουν όρους λαιμητόμου. Ακόμη πιο καθαρά φαίνεται ότι τον μικρό κτηνοτρόφο δεν τον έσωσε η φέτα, ακόμη και όταν ήταν Προστατευόμενη Ονομασία Προέλευσης (ΠΟΠ), γιατί τον ποδοπάτησαν η ΚΑΠ και οι κυβερνήσεις. Δεν τον σώζουν, δηλαδή, οι όποιες πιστοποιήσεις των προϊόντων.
Ερευνα στην υπηρεσία των μονοπωλίων
Μίλησαν ακόμα για τη διαχείριση των υδατικών οικοσυστημάτων και για την ανάγκη σύνταξης Σχεδίου Διαχείρισης, όταν οι Ηπειρώτες λένε το νερό νεράκι και την ίδια ώρα οι εταιρείες εμφιάλωσης αυξάνουν τα κέρδη τους. Δεν παρέλειψαν να παραθέσουν οι υπουργοί και ο πρωθυπουργός τα «θαύματά» τους στην Υγεία (είπαν για προσλήψεις στα νοσοκομεία της Ηπείρου, τις ΤΟΜΥ, την κάλυψη των ανασφάλιστων, την «ηθικοποίηση» του Συστήματος Υγείας, νέα μηχανήματα κ.λπ.).
Προσπάθησαν να κρύψουν τα τεράστια κενά (μόνιμες προσλήψεις έχουν γίνει μόνο 5!) και την κατάντια των περιφερειακών νοσοκομείων της Ηπείρου, που προκαλεί αντιδράσεις, όπως η αγωνιστική κινητοποίηση που εξελισσόταν την ίδια ώρα στο Πανεπιστημιακό Γενικό Νοσοκομείο Ιωαννίνων για το δικαίωμα όλων των καθαριστριών στη δουλειά. Αυτών δηλαδή που μένουν στο δρόμο από την επιχείρηση «ηθικοποίησης» στα νοσοκομεία και οσονούπω θα τους προτείνουν τις γνωστές ΚΟΙΝΣΕΠ.
Εξήραν τις τεράστιες δυνατότητες του ΑΕΙ και του ΤΕΙ Ιωαννίνων να στηρίξουν την ανάπτυξη της επιχειρηματικής δράσης. Εξήγγειλαν τη δημιουργία Γεωπονικής Σχολής στην Αρτα, την ίδρυση Κέντρου Ερευνας στα Ιωάννινα, συζητάνε την πιθανή συγχώνευση τμημάτων ΑΕΙ - ΤΕΙ της Ηπείρου, ανακοίνωσαν τη δημιουργία διετών προγραμμάτων κατάρτισης από το Πανεπιστήμιο για πρόγραμμα Γαλακτοκομίας, Γεωργοκτηνοτροφικής Παραγωγής και το πρόγραμμα Ιχθυοκαλλιεργειών. Δηλαδή, προγράμματα που θα δώσουν φθηνό, κατάλληλα καταρτισμένο εργατικό δυναμικό στις μεγάλες αγροτοδιατροφικές επιχειρήσεις της περιοχής.
Δεν είδαν και δεν άκουσαν φυσικά τους φοιτητικούς συλλόγους που συσπειρώνονται στο ΜΑΣ και την ίδια μέρα είχαν κάνει κατάληψη στην Πρυτανεία, για το τεράστιο πρόβλημα με την έλλειψη φοιτητικών εστιών. Δεν είπαν στους φοιτητές - σπουδαστές ότι στόχος των συγχωνεύσεων είναι η εξοικονόμηση πόρων για το κεφάλαιο. Οτι η υλοποίηση διετών προγραμμάτων και οι συγχωνεύσεις είναι κατευθύνσεις της ΕΕ, με στόχο τη συνολική υποβάθμιση όλων των πτυχίων, την αποσύνδεση του πτυχίου από το επάγγελμα, την ένταση των ταξικών φραγμών. Οτι οι υποδομές και το προσωπικό των ΑΕΙ παραδίδονται τζάμπα στους επιχειρηματικούς ομίλους στο όνομα της «έρευνας» που υπηρετεί την κερδοφορία τους και καμία σχέση δεν έχει με τις λαϊκές ανάγκες.
Τις νέες θέσεις εργασίας που φέρνει η ανάπτυξη, δεν τις είδαν οι οικογένειες των απολυμένων στο πρώην σούπερ μάρκετ «Καρυπίδη». Τις μέρες του «αναπτυξιακού συνεδρίου», μαζί με το Εργατικό Κέντρο Ιωαννίνων, έδιναν μάχη ενάντια στη νέα εργοδοσία του «Market in», για σταθερή δουλειά με δικαιώματα. Η καπιταλιστική ανάπτυξη, όπως φαίνεται, προχωράει και με συγχωνεύσεις και εξαγορές στο χώρο των σούπερ μάρκετ, πετώντας στο δρόμο εργαζόμενους, αφαιρώντας δικαιώματα χρόνων.
Πλατιά συζήτηση για τη διέξοδο που προτείνει το ΚΚΕ
Στο διήμερο συνέδριο η κυβέρνηση επιχείρησε να πλασάρει και το προσωπείο του «δημοκράτη». Οτι έρχεται να μιλήσει με το λαό και να τον ακούσει. Οταν όμως μιλούσε για «τοπική κοινωνία», εννοούσε αυτούς με τους οποίους στρατηγικά συμπορεύεται: Τα στελέχη των επιχειρήσεων, των άλλων αστικών κομμάτων και της Τοπικής Διοίκησης, των επιμελητηρίων που ήταν εκεί.
Οι «άλλοι», οι εργάτες, οι άνεργοι, οι φτωχοί αγρότες, αυτοαπασχολούμενοι, οι νέοι και οι γυναίκες από τις λαϊκές οικογένειες είδαν την «ανάπτυξη» εκατοντάδων αστυνομικών στην πόλη, τις κλούβες των ΜΑΤ που περιφρουρούσαν από τα εργατικά συνδικάτα, τα Εργατικά Κέντρα της Ηπείρου το χώρο του συνεδρίου και τον πρωθυπουργό. Πρόκειται για δύο διαφορετικούς κόσμους, με διαμετρικά αντίθετα συμφέροντα και ανάγκες.
Και απ' αυτό το «αναπτυξιακό συνέδριο» έγινε φανερό όχι μόνο ότι δεν θα έρθει κάποια ανακούφιση για τις λαϊκές οικογένειες από την καπιταλιστική ανάπτυξη, αλλά αυτή προϋποθέτει ακόμη πιο σκληρά μέτρα.
Απέναντι σε όλα αυτά, οι δυνάμεις του ΚΚΕ και της ΚΝΕ άνοιξαν ένα μεγάλο κύκλο πολιτικής συζήτησης με τα λαϊκά στρώματα της περιοχής. Συζήτησαν στα σωματεία και στο κίνημα την ανάγκη απόρριψης της απάτης της «δίκαιης ανάπτυξης». Εγιναν βήματα στο να ανοίξει πιο συγκροτημένα και εξειδικευμένα η συζήτηση για τον άλλο δρόμο ανάπτυξης, για την οριστική και πραγματική διέξοδο προς όφελος του λαού. Τον δρόμο της σύγκρουσης με την πολιτική και το κράτος του κεφαλαίου, της ανατροπής του καπιταλισμού, της οικοδόμησης του σοσιαλισμού.
Δόθηκε η ευκαιρία να αναδειχθούν οι δυνατότητες της οικονομίας που στηρίζεται στην κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής, στον επιστημονικό κεντρικό σχεδιασμό και τον εργατικό έλεγχο. Οι δυνατότητες όχι μόνο να μειωθεί, αλλά να εξαλειφθεί η ανεργία στην Ηπειρο, να αναπτυχθεί ισόμετρα ως περιοχή, να δημιουργήσει όλες τις προϋποθέσεις για κάλυψη των λαϊκών αναγκών.
Αυτή η συζήτηση που άνοιξε, γύρω από το Πρόγραμμα του ΚΚΕ, μαζί με την ανάπτυξη των κινητοποιήσεων τις μέρες του συνεδρίου, το στραπατσάρισμα της βιτρίνας της κυβέρνησης, η αγωνιστική σπίθα, είναι το μεγάλος κέρδος από την προσπάθεια της Οργάνωσης. Η συνέχιση αυτής τη προσπάθειας είναι μπροστά μας. Μέσα από τη δραστηριότητα για τα 100χρονα της Οκτωβριανής Επανάστασης, τις κινητοποιήσεις στις 9 Νοέμβρη, τη συνολική προσπάθεια της Οργάνωσης να δουλέψει με καλύτερους όρους για τη συσπείρωση δυνάμεων και την ισχυροποίηση του Κόμματος.

Της
Κατερίνας ΜΙΧΑΛΙΟΥ*
*Η Κατερίνα Μιχαλιού είναι μέλος του Γραφείου Περιοχής Ηπείρου - Κέρκυρας - Λευκάδας του ΚΚΕ

ΚΑΝΕΛΛΗ

Τ' απομεινάρια μιας διαφήμισης
Σπάνια μπερδεύεται, λόγω επαγγελματικής εμπειρίας και όχι διαστροφής, στο δικό μου το μυαλό η τηλεοπτική εικονική πραγματικότητα με αυτή καθαυτή την πραγματικότητα της ζωής. Θες επειδή απ' την εποχή της μαυρόασπρης εικόνας έως τα διαδικτυακά συνδεδεμένα ρολόγια χειρός, θες επειδή αγαπάω την τεχνολογική εξέλιξη αλλά όχι τη διανομή της, δε συγχέω εικόνες.
Οφείλω όμως να ομολογήσω ότι ο Τσίπρας το κατάφερε. Και ως παρών και ως απών. Χάζευα τις φωτογραφίες του με φόρμα και διατάσεις στο πεντακάθαρο πλακόστρωτο του Λίνκολν Παρκ στην Ουάσιγκτον κι έβλεπα τον Κέβιν Σπέισι στη σειρά House of Cards να εκτονώνεται απ' τις ίντριγκες και τις συνωμοσίες του Λευκού Οίκου. Υστερα έβλεπα την εκδρομή των βετεράνων, όχι των Αμερικανών, των αριστερών, στη Μακρόνησο και διάβαζα, μα την εικοστή ογδόη Οκτωβρίου, Long Island, που σημαίνει Μακρονήσι αγγλιστί. Και καλά, αυτά ήταν αποτυπωμένες εικόνες, όπως λέμε photovideo στις ιστοσελίδες. Εύκολα πιάνεται κανείς στον ιστό. Αλλά να είμαι στην επιτροπή της Βουλής κι ύστερα στην Ολομέλεια για νομοσχέδιο του ΥΠ.ΕΘΑ (Εθνικής Αμυνας, για όποιον πιστεύει ότι έχει απομείνει κάτι τέτοιο) και να βλέπω τους κ.κ. Καμμένο και Βίτσα ως πενταγωνίτες Αμερικανούς που παράξενα μιλούσαν Ελληνικά και ενώ έστριβαν το κεφάλι τους νόμιζες ότι κοιτούν το ολόγραμμα του Τραμπ ή του γενικού γραμματέα του ΝΑΤΟ, δεν το φαντάστηκα. Συντελούσης και της αγκυλωτής Χρυσής Αυγής, που κάθε φορά που ανοίγει το στόμα της π.χ. διά Χρ. Παππά για να εκστομίσει φασιστοεθνικιστίλες του τύπου «ο στρατός είναι όλη μου η ζωή», οπότε ξέρεις αμέσως ποιος στρατός, έχοντάς τον χορτάσει μπροστά απ' τα ναζιστικά σύμβολα σε χαιρετισμό heil, η ανάμειξη της εικονικής με την πραγματικότητα είναι εξαιρετικά οδυνηρή εμπειρία.
Οσο κι αν αναλύσει κανείς τις συριζανέλικες επικοινωνιακές αμερικανιές, μετά το ταξίδι της Αμερικής η κυβέρνηση τερμάτισε κάθε οπορτουνιστική αντίφαση ακόμα και στο επίπεδο της σάτιρας. Ακούγοντας μεγαλοστομίες περί «ρεαλισμού» και φληναφήματα περί «τιμής» στη μαρτυρική Μακρόνησο, η υποκρισία μιας ευτελισμένης από την εξουσία αριστεροσύνης συνθέτει κυνικά πλέον μια διαφήμιση της σύγχρονης ευρωενωσιακής πολιτικής, αισθητικής και επιπέδου Jumbo...
Μέρες που είναι, είμαι πεπεισμένη ότι και το στραπατσάρισμα του γαϊδάρου σε καμήλα αγγλιστί, είναι μέρος ενός σχεδίου μαγνητισμού της προσοχής μας στο προκλητικό στιλ τρολαρίσματος, έτσι ώστε να υψώνεται φράγμα στις συνειδήσεις του λαού - θεατή και να μην μπορεί να διακρίνει την αποτρόπαιη μετάβαση απ' τη δεξιά εξάρτηση της μεταπολίτευσης στην αριστερή υποτέλεια του εικοστού πρώτου αιώνα.
Ετσι, το «Φονιάδες των λαών Αμερικάνοι» εμπεδωμένο στη λαϊκή συνείδηση ως συμπύκνωση της εγκληματικής φύσης του ιμπεριαλισμού, μετατρέπεται τώρα σε «καλώς τα τ' αμερικανάκια μας», όπως μια πορεία σε καρναβάλι ή μια πλατεία αγανακτισμένων σε βιβλίο του Βαρουφάκη κατάλληλο για ενήλικες...
Δεν είμαι καθόλου βέβαιη ότι αυτοί που επέλεξαν αυτήν την επικοινωνιακή πολιτική τακτική, δηλαδή το βάφτισμα του κρέατος σε ψάρι, όπως λέει κι ο λαός για τους χορτασμένους σε νηστεία, έχουν συναίσθηση της ζημιάς που επιφέρουν στο αγωνιστικό φρόνημα του τόπου. Εκτός κι αν τους αρκεί η διεθνοποίηση της λατινογραμμένης kolotoumpa κι αισθάνονται φορείς «ιστορικής» αλλαγής του σύγχρονου δυτικού κόσμου. Ισως το μυστικό του αμοραλισμού και της αδιαφορίας για το πολιτισμικό τραύμα να κρύβεται σ' εκείνη την προεκλογική διαφήμιση του Καμμένου που παίζει με τα τρενάκια του Αλέξη, που 'χε το χέρι στο γύψο. Τώρα τ' αεροπλανάκια, πραγματικό παιχνίδι, θα τα πληρώσουμε ακριβά ως μάρμαρο σπασμένο. Απομεινάρια μιας διαφήμισης!...

Της
Λιάνας ΚΑΝΕΛΛΗ