Πολλή κουβέντα
έγινε τις τελευταίες μέρες με αφορμή
τις ορκωμοσίες των νέων δημοτικών αρχών
που αναλαμβάνουν καθήκοντα από
Δευτέρα 1η Σεπτέμβρη. Σόου, φιέστες,
κινήσεις εντυπωσιασμού που καμία σχέση
δεν έχουν με την πραγματική ουσία που
αφορά τους εργαζόμενους και τα λαϊκά
στρώματα. Δηλαδή, το τι θα γίνει από
αύριο, τι στάση θα κρατήσουν οι νέες
δημοτικές αρχές απέναντι στα λαϊκά
προβλήματα, με δεδομένο ότι η Τοπική
Διοίκηση, ως κομμάτι του αστικού κράτους,
έχει συγκεκριμένη αντιλαϊκή αποστολή
και αποτελεί φορέα υλοποίησης της
πολιτικής της συγκυβέρνησης και της
Ευρωπαϊκής Ενωσης.
Είναι, άλλωστε,
χαρακτηριστικό ότι ήδη θεωρούνται
δεδομένες οι ιδιωτικοποιήσεις υπηρεσιών
και περιουσιακών στοιχείων, υποδομών
και ελεύθερων χώρων, η αύξηση φόρων ή η
επιβολή νέων από τους δήμους, η μείωση
των προσλήψεων συμβασιούχων εργαζομένων,
οι περικοπές στη χρηματοδότηση.
Ολα
αυτά, μαζί με τους νέους προϋπολογισμούς
για το 2015, που περιγράφουν όλο το πλέγμα
της αντιλαϊκής πολιτικής, συνθέτουν
ένα δυσβάσταχτο σκηνικό για τις εργατικές
- λαϊκές οικογένειες. Ενα σκηνικό που
δεν έχει να κάνει μόνο με τα μνημόνια
αλλά με το σύνολο της πολιτικής της ΕΕ
που υλοποιείται και στην Τοπική Διοίκηση
δεκαετίες τώρα. Αλλωστε, η μερική
απασχόληση, η κοινωφελής εργασία, οι
ιδιωτικοποιήσεις υπηρεσιών υλοποιήθηκαν
μέσα από τους δήμους και μάλιστα
εκλεγμένοι από ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ, άλλα
κόμματα ή δήθεν ανεξάρτητοι όχι μόνο
συμφώνησαν αλλά πρότειναν κιόλας τρόπους
για την καλύτερη και πιο αποτελεσματική
εφαρμογή της βάρβαρης πολιτικής.
Το ΚΚΕ και οι
εκλεγμένοι του ήταν, είναι και θα είναι
απέναντι σε αυτήν τη λογική.
Το πλαίσιο που
θέλει τους δήμους να λειτουργούν ως
επιχειρήσεις που θα φορολογούν τους
δημότες, θα αναθέτουν σε ιδιώτες
υπηρεσίες, θα επιβάλλουν τροφεία, το
έχουν αποδεχτεί όλες οι πολιτικές
δυνάμεις εκτός του ΚΚΕ, κάτι που φάνηκε
και στην προεκλογική περίοδο του Μάη
αλλά και από τη μέχρι τώρα πρακτική όπου
άσκησαν διοίκηση, όπου συμμετείχαν σε
συλλογικά όργανα της Τοπικής Διοίκησης.
Το ΚΚΕ με τους υποψήφιους δημάρχους και
δημοτικούς συμβούλους του ήταν το μόνο
κόμμα που προειδοποιούσε τις λαϊκές
οικογένειες τόσο για το τι θα γίνει από
την 1η Σεπτέμβρη όσο και για τις αυταπάτες
που έσπερναν οι άλλες πολιτικές δυνάμεις.
Πόσο μάλιστα με τους υποψήφιους δημάρχους,
βασικούς εκπροσώπους κομμάτων που τους
στήριζαν, και οι οποίοι παρουσιάζονταν
δήθεν ως «ανεξάρτητοι» και «αντιμνημονιακοί».
Οι περιορισμοί
σε προσλήψεις, οι προϋπολογισμοί -
"καρμπόν"...
Από τη μία, η
απαγόρευση πρόσληψης προσωπικού που
θα καλύπτει βασικές κοινωνικές ανάγκες
και, από την άλλη, η μείωση προσωπικού
μέσω των συνταξιοδοτήσεων, διαθεσιμοτήτων
και της «αξιολόγησης», συνθέτουν ένα
σκηνικό λειτουργίας της βαθμίδας του
κρατικού μηχανισμού που λέγεται δήμος
ή περιφέρεια, που καμία σχέση δεν έχει
με τις λαϊκές ανάγκες και με κανέναν
τρόπο δεν μπορεί να έχει φιλολαϊκά
χαρακτηριστικά και να εφαρμόσει πολιτική
προς όφελος των εργαζομένων. Παράλληλα,
οι δημοτικές αρχές, ακόμα και τους
εργαζόμενους με συμβάσεις θα τούς
πληρώνουν από ίδια έσοδα που θα προκύπτουν
από φόρους, τέλη και υπηρεσίες ανταποδοτικού
χαρακτήρα.
Είναι χαρακτηριστικό ότι
στη σχετική απόφαση της κυβέρνησης
τονίζεται πως «καμία απόκλιση από το
εγκεκριμένο κωδικολόγιο (σ.σ. των
προϋπολογισμών των δήμων και των
περιφερειών) δεν πρέπει να σημειώνεται».
Με τον τρόπο αυτό γίνεται προφανώς
ευκολότερος για την κυβέρνηση ο έλεγχος
των προϋπολογισμών, στους οποίους «το
σύνολο των δαπανών, μη συμπεριλαμβανομένων
των χρεολυσίων, δεν μπορεί να είναι
μεγαλύτερο από το σύνολο των εσόδων
αφαιρουμένων των εσόδων από δάνεια».
Ακόμα, οι
προϋπολογισμοί - «καρμπόν» που αναμένεται
να ψηφιστούν στους δήμους είναι σκληρά
ταξικοί, με τους τοπικούς φόρους να
συμπληρώνουν την αντιδραστική επέλαση
της φορολογίας σε βάρος του λαού. Το
πρόβλημα πόρων εκρηκτικό, η λαϊκή
οικογένεια θα κληθεί να πληρώσει τις
ελλείψεις σε δομές, προσωπικό και πόρους.
Τα έσοδα των δήμων θα είναι 70% έσοδα από
την τοπική φορολογία και 30% από τους
Κεντρικούς Αυτοτελείς Πόρους (ΚΑΠ),
δηλαδή φόροι Νομικών Προσώπων, Τέλος
Ακίνητης Περιουσίας, ΦΠΑ κτλ. Ηδη η
περιουσία των δήμων, κινητή και ακίνητη,
είναι στο στόχαστρο, καθώς οι δήμαρχοι
έχουν επικεντρώσει την προσοχή τους
στο τι μπορεί να πουληθεί, τι να
«αξιοποιηθεί» δίνοντάς το σε ιδιώτες
για να μπορεί να τους αποφέρει κέρδη.
Δηλαδή η περιουσία του δήμου να
ιδιωτικοποιηθεί, να γίνουν συμπράξεις
ώστε να τους αποφέρει ένα ποσό για να
συμπληρώνουν έλλειψη πόρων.
...τα "πολυδιαφημιζόμενα"
έργα των νέων δημάρχων...
Είναι γνωστό πως
το πρόγραμμα Εθνικών Πόρων έχει κλείσει
τη στρόφιγγα εκροής χρημάτων, ενώ η
Συλλογική Απόφαση Τοπικής Αυτοδιοίκησης
(σ.σ. ΣΑΤΑ) έχει ενσωματωθεί στους ΚΑΠ
και είναι δυσδιάκριτη. Αυτό δίνει
ελάχιστες δυνατότητες για έργα που καλύπτουν λαϊκές ανάγκες, αφήνοντας
έτσι μόνο τα κονδύλια του ΕΣΠΑ, με έργα
όμως τα οποία είναι επιλέξιμα. Η εμπειρία
δείχνει πως οι ιεραρχήσεις και οι
προτεραιότητες των έργων του ΕΣΠΑ δεν
είναι οι λαϊκές ανάγκες (όπως αντιπλημμυρική
προστασία, αντιπυρική θωράκιση, δομές
Πρόνοιας) και έργα που βελτιώνουν τη
ζωή, είτε στην ηπειρωτική χώρα είτε στις
νησιωτικές περιοχές. Αυτές μάλιστα
είναι που στερούνται αυτές τις υποδομές,
λόγω γεωγραφικότητας και αποστάσεων
και θα επιβαρυνθούν ακόμα περισσότερο.
... και οι
πετσοκομμένες κοινωνικές δομές
Τελευταίο και πιο
σημαντικό είναι το θέμα με τις κοινωνικές
δομές και ιδιαίτερα με τους βρεφικούς
και παιδικούς σταθμούς. Μετά τις 26.000
παιδιά που έμειναν εκτός παιδικών
σταθμών και πολλών ακόμα που οι γονείς
τους δεν έκαναν καν αίτηση επειδή δεν
είχαν δικαίωμα συμμετοχής λόγω των
απαράδεκτων κριτηρίων που είχαν τεθεί,
σημειώνεται ότι ελάχιστοι βρεφικοί
σταθμοί θα ανοίξουν αύριο. Σημαντικότατος
λόγος είναι η μη πρόσληψη του προσωπικού
λόγω της μείωσης δαπανών από το κράτος.
Ηδη με καθυστέρηση εγκρίθηκαν οι
συμβάσεις και απ' ό,τι φαίνεται από τα
παραδείγματα των δήμων εγκρίνεται το
50% από αυτό που ζήτησαν. Ετσι, οι παιδικοί
σταθμοί θα ανοίξουν με λιγότερο προσωπικό,
με εντατικοποίηση της εργασίας τους
και με αυξημένο ωράριο, αφού δουλεύουν
παραπάνω (8ωρο από 6ωρο) με ό,τι συνεπάγεται
για την ασφάλειά τους, για την ποιότητα
της παρακολούθησης τους κτλ.
Ολα τα παραπάνω
ισχύουν και για τις υπόλοιπες δομές. Οι
δήμοι υποχρεώνονται να περιορίσουν το
όποιο κοινωνικό έργο παρέχουν στα λαϊκά
στρώματα, ακόμα και στα πιο ευάλωτα και
φτωχά τμήματα του πληθυσμού. Δομές, όπως
παιδικοί και βρεφονηπιακοί σταθμοί,
ΚΑΠΗ, αθλητικοί και πολιτιστικοί
σύλλογοι, Κέντρα Φροντίδας Ηλικιωμένων
και άλλες, θα πρέπει να μειώσουν δραστικά
τις δαπάνες τους, δηλαδή να εξυπηρετούν
ακόμα λιγότερο κόσμο. Σε αυτό το σκηνικό
προκρίνεται η λογική της ανταποδοτικότητας,
δηλαδή η λειτουργία των δομών μέσα από
τις εισπράξεις που θα έχουν από αντίτιμο,
κάτι που είναι πιστή εφαρμογή των
κατευθύνσεων της ΕΕ να περιοριστεί η
άσκηση κοινωνικής πολιτικής για την
αντιμετώπιση ακραίων φαινομένων
φτώχειας.
Τι θα κάνουν οι
κομμουνιστές δήμαρχοι;
Πολλοί είναι αυτοί
που ρωτούν, αν οι 4 κομμουνιστές δήμαρχοι
που εκλέχθηκαν με τα ψηφοδέλτια της
«Λαϊκής Συσπείρωσης» σε Πάτρα, Χαϊδάρι,
Ικαρία και Πετρούπολη, μπορούν να
αλλάξουν τους ταξικούς προϋπολογισμούς,
να αλλάξουν δηλαδή την αντιλαϊκή σχέση
των προϋπολογισμών. Ακόμα κι αν υπήρχε
η καλύτερη δυνατή διαχείριση και
διαφάνεια, δεν μπορούν να αλλάξουν τη
- διά νόμου - σχέση του 70 - 30 στους πόρους.
Όμως, αυτό που
μπορεί να κάνουν είναι να γίνουν ταξικές
αναπροσαρμογές, να αμβλυνθούν τα
χτυπήματα της λεηλασίας των φτωχών
λαϊκών στρωμάτων, όπως να παγώσουν, με
απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου, τα
προγράμματα των κατασχέσεων και των
πλειστηριασμών, για φόρους και τέλη που
βάζει ο δήμος. Να κάνει μείωση ανταποδοτικών
τελών στα λαϊκά σπίτια και στους
αυτοαπασχολούμενους που έχουν πληγεί
από τη φορομπηχτική πολιτική και
παράλληλα να τα ανεβάσει στις τράπεζες
και τους ομίλους.
Ακόμα και στις
περιπτώσεις όπου υπήρξε μεγάλη μείωση
των ανταποδοτικών τελών στις λαϊκές
οικογένειες, όπως πχ. στο δήμο Πετρούπολης,
το κράτος σταμάτησε αυτήν την απόφαση.
Έτσι, για να αντισταθμιστεί αυτή η
απώλεια για το λαό, ο δήμος προχώρησε
στην εισαγωγή 1.000 και πλέον οικογενειών
στο δωρεάν τιμολόγιο.
Είναι δεδομένο
πως δεν μπορεί να αρθεί το αντιδραστικό
θεσμικό πλαίσιο από καμία διοίκηση
ανεξάρτητα ποιος τη στηρίζει. Και όποιος
το ισχυρίζεται καλλιεργεί αυταπάτες.
Για να γίνει κάτι τέτοιο χρειάζεται να
ανατραπεί αυτή η πολιτική και εξουσία.
Στόχος των
κομμουνιστών δημάρχων, κάτι που φάνηκε
από τις παρεμβάσεις τους, θα είναι από
την πρώτη μέρα, να σταθούν δίπλα στους
εργαζόμενους, στα συνδικάτα, στις Λαϊκές
Επιτροπές, στους φορείς της εκπαίδευσης,
του αθλητισμού, του πολιτισμού, με το
λαό που έχει πρόσβαση στις υπηρεσίες.
Να πάρουν πρωτοβουλίες παρέμβασης,
ειδικά τώρα με το άνοιγμα των σχολείων
και των παιδικών σταθμών, τη μεταφορά
των μαθητών, με τις οικογένειες που
υποφέρουν, την ανεργία. Για να διεκδικήσουν,
με όρους κινήματος, δηλαδή καλώντας το
λαό να παλέψει, να ανακουφιστεί η λαϊκή
οικογένεια.
Αυτό, άλλωστε,
τόνισε και ο Κώστας
Πελετίδης,
μετά την ορκωμοσία του ως νέος δήμαρχος
Πάτρας. «Η κυβέρνηση, υπηρετώντας τα
συμφέροντα του κεφαλαίου, από τη μια
χτυπά τα δικαιώματα των εργαζομένων με
μείωση μισθών, ακύρωση ασφαλιστικών
και εργασιακών κατακτήσεων, από την
άλλη τους ανοίγει δρόμους για επενδύσεις,
κέρδη και σε τομείς λειτουργιών του
δήμου. Μετατρέπουν τις βασικές ανάγκες,
όπως διαχείριση απορριμμάτων, νερό,
δημόσιους χώρους, σε πεδίο εκμετάλλευσης.
Θα αντισταθούμε στα μεγάλα επιχειρηματικά
συμφέροντα που επιδιώκουν να βάλουν
στο χέρι δομές και λειτουργίες του
δήμου. Είμαστε αντίθετοι στην εκχώρηση
στα επιχειρηματικά συμφέροντα του
θαλάσσιου μετώπου». Και πρόσθεσε πως
«θα συνεχίσουμε να παλεύουμε για κρατική
χρηματοδότηση που να καλύπτει το σύνολο
των αναγκών του δήμου, με αποτέλεσμα τη
μείωση των ανταποδοτικών τελών και με
σκοπό την κατάργησή τους. Διεκδικούμε
τη χρηματοδότηση από το Πρόγραμμα
Δημοσίων Επενδύσεων αλλά και την
αξιοποίηση των κοινοτικών κονδυλίων
για τη δημιουργία σύγχρονων εγκαταστάσεων
που να καλύπτουν τις εκπαιδευτικές,
προνοιακές και πολιτιστικές ανάγκες,
για έργα αντισεισμικής - αντιπυρικής
και αντιπλημμυρικής προστασίας».
Από την πλευρά
του, ο Μιχάλης
Σελέκος,
νέος δήμαρχος Χαϊδαρίου, ανακοίνωσε τη
μείωση των τροφείων στους παιδικούς
σταθμούς, των δημοτικών τελών για τους
ανθρώπους που δεν μπορούν να ανταποκριθούν
και των διδάκτρων για τον Αθλητισμό και
τον Πολιτισμό.