ΚΑΚΟΥΛΙΔΗΣ

Δύσπιστος καθρέφτης

1. Ενα λάθος, τίποτα περισσότερο, τίποτα λιγότερο, χαρακτήρισε ο πρωθυπουργός το δημοψήφισμα του 2015. Αν το εξηγήσουμε με ψυχαναλυτικούς όρους, σημαίνει ότι ο κ. Τσίπρας πιστεύει πως οι ψηφοφόροι του θα δέχονται και θα ανέχονται τα κατ' εξακολούθησιν λάθη του σαν μια μικρή είδηση στο ραδιόφωνο. Παράλληλα, η στάση του ψηφοφόρου δικαίως ερμηνεύεται σαν μια σιωπηρή συμφωνία με την εξουσία, της οποίας αγνοεί τη διεύθυνση, αλλά είναι σίγουρος πως θα τη συναντήσει. Αυτό είναι το μεγάλο λάθος, και όχι αυτό του πρωθυπουργού και της φιλοπρόοδης λέσχης που στεγάζει το θίασό του. Ωστόσο, ό,τι κι αν δείχνει ο Αλέξης, όταν είναι μόνος απέναντι στον καθρέφτη του, αυτός είναι δύσπιστος.

2. Η λέσχη της Νέας Δημοκρατίας έχει όψη οικογενειακή και ήσυχη, όπως ακριβώς ο αρχηγός της. Οι βουλευτές του εδώ διδάσκονται πώς να μάθουν στους πολίτες να συντρίβουν τη συνείδησή τους μπροστά στην επιθυμία και την επιτυχία. Αυτό που άφησε πίσω του στον γιο του και την κόρη του ο πατριάρχης μάντης κακών, ο άνθρωπος που έκοβε το μάτι του, είναι η κληρονομική εξουσία. Μυθική δήμαρχος, μόνη της τώρα μέσα στην παράταξη του αδελφού της, η Ντόρα προσπαθεί να κρατήσει θέση στην κυβέρνηση αν ο Κυριάκος κερδίσει τις επόμενες εκλογές.

3. Η Φώφη έστησε μια ομάδα που αποτελείται από πρώην τρόφιμους του ΠΑΣΟΚ, Ποταμίσιους και τον γνωστό δήμαρχο περιορισμένης ευθύνης Καμίνη. Ναι, τον δέχτηκε και αυτόν η Φώφη, για να καταλάβετε σε τι απελπισία είχε πέσει. Αμέσως άρχισαν τα βάσανά της. Δεν ήταν καλή η συμφωνία, δεν έχει δικαίωμα ελέγχου σε αυτούς που είναι ήδη μέσα στο σπίτι της, αλλά είναι αργά για παράπονα. Εχει κουραστεί με τους εταίρους της, των οποίων οι προσωπικές φιλοδοξίες σταμάτησαν προσώρας την άνοδο αυτής της «υπέροχης ένωσης».

4. Ενώ σέρνουν τους χρυσαυγίτες στα δικαστήρια, εκείνοι εξακολουθούν να κάνουν λαμπρή καριέρα στο κοινοβούλιο. Αλλά άγνωστες οι βουλές του Αλλάχ. Εκεί που αυτές οι «γνωστές φάτσες χοντρών μέσης ηλικίας που θυμίζουν φουσκωμένα παιδιά που γυαλίζουν από το λίπος, αποβλακωμένοι, με ξυρισμένο κεφάλι που προδίδει την ηλιθιότητά τους»* συνέχιζαν απρόσκοπτα το δημόσιο βίο τους και όλα κυλούσαν καλά και άγια, με στιγμιαία βίαια ξεσπάσματα και ύβρεις (που είναι η άσκησή τους, για να μην ξεχνάνε τη φύση τους), ένας γιδοβοσκός μεταμφιεσμένος σε Αθανάσιο Διάκο, γνωστός στο πανελλήνιο από τους ξυλοδαρμούς των μεταναστών, σήκωσε τα μανίκια του για να αναλάβει δράση (!) με ύφος ήρωα που ήρθε να καθαρίσει την κόπρο του Αυγείου. Βέβαια, άλλο να παίζεις τον Αθανάσιο Διάκο όταν είσαι μαθητής, μία φορά το χρόνο, και άλλο να τον υποδύεσαι κάθε μέρα. Ξέφυγε ο γιδοβοσκός, βαρέθηκε να είναι ο μεσαίος της κοινοβουλευτικής ομάδας και «έπαθε αλήθεια», συμπαρασύροντας και τους άλλους χρυσαυγίτες βουλευτές. Ξέρασε αυτό που ήθελε χρόνια να βροντοφωνάξει. Κάλεσε από το βήμα της Βουλής το στρατό να αναλάβει. Η συνέχεια της ιστορίας είναι η αποθέωση της δειλίας: Ο γιαλαντζί Διάκος έβγαλε από μέσα του ένα φοβισμένο ανθρωπάκι που παρακαλούσε γονατιστό: «Δεν το ήθελα, μου ξέφυγε, είμαι παρορμητικός, είμαι απερίσκεπτος...». Τυπικός χρυσαυγίτης, που αφήνει το λεκέ του όπου βρει. Αλλά αυτήν τη φορά ο λεκές δεν μπόρεσε να περάσει απαρατήρητος ούτε από τους δικούς του, οι οποίοι τη μία στιγμή τον χειροκροτούσαν ενθουσιασμένοι και την άλλη τον ξήλωναν.

*Από το γαλλικό περιοδικό «Le Crapouillot», «Τα μπορντέλα στη Γαλλία», μετ. Β. Λαλιώτης.

Του
Γιώργου ΚΑΚΟΥΛΙΔΗ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 23-6-2018

ΚΑΝΕΛΛΗ

Το λεξιλόγιο των αρλεκίνων

Δεν ξέρω, σύντροφοι, αν στο απώτερο μέλλον θα αποδειχτεί ότι η συγγραφή, και συνάμα η διαστρέβλωση, της Ιστορίας είναι υπόθεση αθροίσματος τιτιβισμάτων στο διαδίκτυο και προεπιλογής μεγαλόστομων δηλώσεων. Το σκοινί αυτής της προπαγανδιστικής πλημμυρίδας, που ζει μέρες αριστεροδέξιας δόξας, έχει τραβηχτεί έως εκεί που συναντώνται ο θολωμένος νους της οργής με την παραλυσία του φόβου και της οδύνης για έναν συνεχή διάλογο της ανθρώπινης αξιοπρέπειας με το παράλογο της βασανιζόμενης κοινής λογικής.

Να εμφανίζεται κυβερνητικός συνεταίρος ως απελευθερωτής των Ελλήνων από τη σκλαβιά των μνημονίων εν μέσω πανηγυριζόντων δανειστών - βασανιστών των γέρων, των παιδιών και των εργαζομένων μας, λες και το Γιούρογκρουπ είναι το Κούγκι που τίναξε στον αέρα τον καπιταλισμό με ξεπερνάει. Κι εγκαθιστά βίαια στο μυαλό την εικόνα ενός λαού που περίμενε οχτώ χρόνια όχι να δει αν λεφτά υπάρχουν, αλλά σε ποιες τσέπες αφεντικών θα καταλήξουν για να τρέξει να ζητιανέψει ψίχουλα βγάζοντας σε μειονοτικό διαγωνισμό την ψήφο του!

Στο πρωθυπουργικό μέγαρο, δε, δεν γιορτάζουν απλώς τη νίκη αλλά την καρανίκη τους, με αφρώδη αντικομμουνιστικό οίνο και πολλά αξιοπερίεργα θεάματα. Γιατί άμα έχεις ζήσει και δει τη φωτογραφία της τριπλέτας Κατρούγκαλου - Βαρουφάκη - Καζάκη στην πλατεία Συντάγματος να υπερασπίζονται την αγανακτισμένη δημοκρατία, με φόντο τα μετέπειτα ρουβικωνόπαιδα, και τον επηρμένο υπουργό των Εξωτερικών να χαριεντίζεται σε ένα ξεχασμένο παραλίμνιο ψαροχώρι της Μεγάλης Πρέσπας, ωσάν να ετοιμάζεται να βαφτίσει αμερικάνικο καζίνο στην Κούβα της εποχής του Μπατίστα, τότε το έργο δεν παίζεται, δεν βλέπεται και δεν ακούγεται.

Η παρέα των Συριζανέλ αρλεκίνων που είναι επιλεγμένοι, και με ιδιαίτερα μαθήματα εκπαιδευμένοι, από τους ΝΑΤΟικούς λύκους να τρώνε τους λαούς - πρόβατα, έχουν, όπως είπε κι ο ωριμασμένος στο θερμοκήπιό τους πρωθυπουργός μας, το δικό τους ραντεβού με την Ιστορία. Την ξαναγράφουν έτσι που το ξόανο του αριστερού εξουσιαστή να παρελαύνει προς τιμήν των κατασκευαστών ιδεολογικών Φρανκενστάιν, στην πασαρέλα των μονοπωλιακών συμφερόντων, φωνάζοντας «Κυβερνώ, κυβερνώ, επιτέλους και εγώ», με την ψευδαίσθηση ότι είναι κι ωραίο, τρομάρα του. Και δος αυτοίς Κύριε συνανάπτυξη, αναδιάρθρωση, επιμήκυνση, διευθέτηση, φαντς και μια ψόφια κατσίκα του γείτονα για να περνάνε για χοτζάδες.

Μετά από κοντά χίλιους μνημονιακούς νόμους, δεξιούς, αριστερούς, ποταμίσιους, σοσιαλδημοκρατικούς, αυτοδυναμίας και συγκυβερνητικούς, με θηριώδεις πλειοψηφίες που μόνον η Ζωή ξεπέρασε σε ψήφους, με κοντά 500 προαπαιτούμενα δανειστών, τρόικες, κουαρτέτα, τη ζωή μας ενισχυτικές στο υπερ-ταμείο, 275 δισ. δάνεια, ο υπουργός - τσακάλι των διαπραγματεύσεων που προφανώς έγιναν στη νεόκοπη μακεδονική γλώσσα σε πολιτικό, λέει, επίπεδο, οι αρλεκίνοι αποφάσισαν ότι θα ζήσουμε καλά κι αυτοί καλύτερα, με περικοπές συντάξεων από την Πρωτοχρονιά, δεύτερη αριστερή μείωση αφορολόγητου, με πλεόνασμα από τα έξοδα νεκροταφείου έως το 2060, 2,2% απ' αυτά που δεν έχουμε, κι ένα δωράκι 15 δισ. στην μπάντα για αναδιανομή των κλεμμένων από μας κόπων και πλούτου, μεταξύ κεφαλαιοκρατών, επιδοματική αιχμαλωσία, πανάκριβη ψηφοθηρία υπό συνεχή υπεσχημένη ασφυκτική εποπτεία, που θα βαφτίζεται «επιτέλους φτου ξελευτερία».

Οποιος κόψει πλέον εισιτήριο για να βλέπει τους αρλεκίνους να παίζουν τους ιστορικής εμβέλειας παγκόσμιους ηγέτες, με λάμψη που πηγάζει από τις πυρπολημένες ζωές των άλλων και πολλών, είναι καιρός να ξετσιμπλιάσει τα μάτια του. Και να διαβάσει το ίδιο του το πετσί. Οταν τελειώνουν οι ψευδαισθήσεις, άλλωστε, μιλάνε οι ουλές. Και τα λένε όλα στη γλώσσα της πραγματικής ζωής...

Της
Λιάνας ΚΑΝΕΛΛΗ

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 23-6-2018