Με την Τζουμερκιώτικη λαλιά. Ντιπ, καταντίπ σούργελο
Γράφει
ο Κίτσος ο Αθαμάνας
Ανατρίχιασα.
Δυσπίστησα. Αγανάκτησα. Αποτόρησα από
τη βόμβα μεγατόνων στοκιάς και παπαρδέλας
που «εκσφεντόνισε» βουλευτής -δεν
χρειάζεται να αναφερθεί το όνομά του-
και καταγκρέμνισε κάθε έννοια κοινωνικού
δικαιώματος, δημοκρατίας, αλήθειας και
σοβαρότητας. «Δίδακτρα», λοιπόν, «στα
δημόσια σχολεία», σύμφωνα με τον κ.
βουλευτή. Έτσι, για να τρίζουν για τα
καλά τα κόκαλα του Ρήγα Φεραίου: «Άρθρον
22. Δίκαια του Ανθρώπου. Όλοι
χωρίς εξαίρεση έχουν χρέος να γνωρίζουν
γράμματα˙ η πατρίδα πρέπει να ιδρύσει
σχολεία σε όλα τα χωριά για τα αρσενικά
και τα θηλυκά παιδιά. Από τα γράμματα
γεννιέται η προκοπή, με την οποίαν
λάμπουν τα ελεύθερα έθνη.» Τόσο
απλά, αφού στην εποχή μας που «τα κενά
δοχεία βροντάν περισσότερο από τα
γεμάτα», αξίες και θεσμοί, πρόσωπα και
δικαιώματα ξωπετιούνται στο καλάθι των
αχρήστων και βασιλεύει η «παχυδερμία»,
η αδιαφορία, η ασχετοσύνη και η
παπαρδελοσύνη. Τι να πει κανείς και από
πού να αρχίσει;
Από
πού να αρχίσει κάποιος και πώς να κρατηθεί
για να έχει ροή ο λόγος του και να εξηγήσει
στον κ. βουλευτή, όχι τα καθήκοντά του,
αλλά ότι σε ένα κράτος -ευνομούμενο ή
όχι- υπάρχουν κοινωνικά δικαιώματα που
-λέμε τώρα- σεβάστηκαν ακόμη και οι
δικτάτορες και οι δικτατορίσκοι. Η
απαίτηση του ατόμου έναντι του κράτους
να προβεί αυτό σε θετικές παροχές. Αυτό
ονομάζεται κοινωνικό δικαίωμα!!! «Αμούρες,
γκόρτσα και γκουρμπένια, βατσούνια και
προπάντων σιαμουνίκλες» της σκέψης.
Και τι άλλο θα ακούσουμε… Είναι καθαρά
στημένο το παιχνιδάκι. Ένα θέατρο
παίχτηκε με τον τίτλο: Όταν ο κ. βουλευτής
γίνεται κυβερνητικός λαγός, χυδαιολογεί
σε βάρος του λαού.
Να θυμίσω στον
κ. βουλευτή, που εννοείται πως εκπροσωπεί
το έθνος -λέμε τώρα- το άρθρο 16 , του
Συντάγματος που μεταξύ των άλλων γράφει:
«Όλοι οι
Έλληνες έχουν δικαίωμα δωρεάν παιδείας,
σε όλες τις βαθμίδες της, στα κρατικά
εκπαιδευτήρια». Καλό είναι να εμπλουτίσουμε
λίγο τις προτάσεις του κ. βουλευτή:
Ορίστε το μενού.
Το κουβέρ: δωρεάν
Τραπέζι με σέρβις:
800 Ευρώ
Όρθιοι στο μπαρ
100 Ευρώ.
Προσφορά: Δωρεάν
όσοι παρακολουθούν από τα τζάμια.
Όσοι δεν πληρώνουν
να κάνουν τη λάτζα στο κυλικείο.
Αληθινή επανάσταση,
αφού τώρα
πια δε θα λιποθυμούν τα παιδάκια από
τη πείνα, αλλά θα λιποθυμούν οι γονείς.
Πέρα
από οποιαδήποτε, όμως, σκέψη και
αγανάκτηση, πέρα από τις θεωρίες, τις
«δικαιολογίες» και τις «προσωπικές
σκέψεις του», αν καταβυθιστούμε μνημονικά
και όχι μνημονιακά, θα δούμε πως «μοναδική»
απάντηση και με μοναδικό τρόπο έδωσαν
το 1952 (σε παρόμοιες περιστάσεις και
επίσημα διατυπωθείσες σκέψεις) οι
Αγναντίτες, εκεί στα κακοτράχαλα
Τζουμέρκα.
Αφού
είδαν και απόειδαν αποφάσισαν να
κατασκευάσουν ένα κτήριο για να
λειτουργήσει το Γυμνάσιο Αγνάντων. Η
Πολιτεία αντί να προσδράμει ζήτησε
επίσημα από τους κατοίκους τα εξής: Για
να λειτουργήσει σχολείο απαιτείται να
παραδώσουν οι κάτοικοι κτήριο κατάλληλο
για τον σκοπό αυτό. Τόσο απλά. Η Πολιτεία
δεν πρόκειται να βοηθήσει. Και το έφκιαξαν
οι κάτοικοι. Με προσωπική εργασία το
έφτιαξαν και το παρέδωσαν στην Πολιτεία.
Μέσα σε οκτώ μήνες οι Αγναντίτες
κατασκεύασαν το κτήριο και το παρέδωσαν
στην Πολιτεία. Τα γράμματα οι Τζουμερκιώτες
πάντοτε τα θεώρησαν απόλυτο αγαθό,
ενορατικό, μονοσήμαντο και απαρέγκλιτο
στόχο ζωής για τα παιδιά τους. Αληθινή
κατάφαση στην αξία του ανθρώπου. Η
αδιαφορία της πολιτείας θα τους
σταματούσε;
Ναι
ακριβώς μιλάμε για μια πραγματικότητα.
Τότε και τώρα που βαθύτατη τάφρος χωρίζει
το σήμερα από το χθες του ιστορικού,
πολύπαθου και μαρτυρικού, αλλά ολόφωτου
και αιγλοβόλου και θρυλικού άλλοτε
Γυμνασίου Αγνάντων. Αυτό το σχολείο που
διδάσκει όλους του «φωτισμένους»,
βουλευτές, ειδήμονες, επιστήμονες,
τροχισμένους και πνευματικά ατρόχιστους.
Το μέγεθος της
ευγνωμοσύνης που ξεχειλίζει από όσους
βρήκαν πνευματικό αποκούμπι στο Γυμνάσιο
Αγνάντων είναι μια απάντηση -αληθινή
απάντηση- σ’ όσους ανοηταίνουν και
εκφράζονται σιαμουνοκλοειδώς…
Μια αληθινή
απάντηση στον κ. βουλευτή. Με μια όμως
παρατήρηση. Και τότε φύτρωναν γομαράγκαθα,
αλλά και τώρα. Στο χέρι μας είναι να τα
ξεκολλώσουμε…
