ΚΑΝΕΛΛΗ

Αποτυπώματα...

Το αποτύπωμα βασάνισε το δημόσιο πολιτικό διάλογο στη χώρα εν μέσω θυελλώδους γεωστρατηγικής κρίσης κι ένα διάβολο να κρύβεται περίτεχνα στις λεπτομέρειες της ειδησεογραφίας, ανοίγοντας τρύπες απ' την Αρμενία και την Ουκρανία έως τη δράση των γαλλικών στρατευμάτων στη Λιβύη.

Χρειάστηκε τεχνολογική εξέλιξη και η πραγματική ανίχνευση αποτυπωμάτων απ' τα δακτυλικά έως τα σήματα για ν' αποκτήσει και ρητορική σημασία η λέξη αποτύπωμα. Στην καθημερινότητα πάντως η πλατιά μάζα το αποτύπωμα ή καλύτερα τ' αποτυπώματα τα έχει συνδυασμένα με τη Σήμανση. Ετσι ανιχνεύονται οι σεσημασμένοι. Το γονιδιακό αποτύπωμα, όπως λέμε το ήθος της αριστεράς, ρητορικά, είναι πιο εξελιγμένη επιστημονικά και τεχνολογικά ανίχνευση. Εως τώρα κάτι ιχνηλάτες, κάτι εκφράσεις «άφησε το ίχνος του στην ιστορία» ήταν για ρομαντικούς, ουτοπιστές κι άλλους αιθεροβάμονες του δημόσιου λεξιλογίου. Κακά τα ψέματα. Κανένας σεσημασμένος δε θέλει να αφήσει αποτύπωμα. Μόνον οι αγνοί και οι αθώοι, κατά την απολύτως προσωπική τους κρίση τέτοιοι, θέλουν ν' αφήσουν αποτύπωμα και μάλιστα στην Ιστορία ωσάν μετά από ερωτική πράξη γεμάτοι ενοχές.

Το πρόβλημα είναι το μερικό αποτύπωμα. Αυτό που δεν ξεκαθαρίζει ταυτότητες, καθιστά ύποπτους περισσότερους από έναν και ενίοτε παραποιείται εύκολα, ερμηνεύεται υποκειμενικά κι όχι σπάνια οδηγεί σε πλάνη. Δικαστική, εν τέλει και πολιτική. Σε μια Βουλή που συζητάει για την απλουστευμένη κι όχι την απλή αναλογική, με πλαφόν και συναρτημένη από το άθλιο κυρίαρχο αστικοδημοκρατικό καπιταλιστικό σύστημα ο πρωθυπουργός υπερασπίστηκε το μερικό του αποτύπωμα με την πιο απολίτικη επιχειρηματολογία που έχει χρησιμοποιήσει έως τώρα. Αυτό έχει σημασία. Η οποία όμως χάθηκε σε συνθήκες χάβρας, όπου συγκρούονταν τιτάνες μπρελόκ με νηπιώδεις εκρήξεις σα σε νηπιαγωγείο που προορίζεται για μαζικό εξορκισμό, κατειλημμένο από λεβέντικους δαίμονες και φαντασματάκια που πιπιλάνε γλειφιτζούρια σε σχήμα σβάστικας...

Τώρα τι αποτύπωμα αφήνουνε στην τσόχα οι ζαριές και κάτι τσαλακωμένα τραπουλόχαρτα σε πάγκους στημένους πρόχειρα μπροστά από αόρατους ναούς της δημοκρατίας, μένει να το κρίνει η ιστορική Σήμανση του αμέσου και απώτερου μέλλοντός μας. Αλλωστε, το έχει ήδη κρίνει η Ζωή η μεγίστη, που χαιρέκακα αντιπαραθέτει την ευρύτατη πλειοψηφία βουλευτών με την οποία εξελέγη ισόβια τέως πρόεδρος Βουλής, με τις πολύ λιγότερες από 200 ψήφους που συγκέντρωσε ο επιλογέας της Αλέξης. Αλλά άμα η Αυγή μιλάει για ευρεία πλειοψηφία που εξασφάλισε το αποτύπωμα της απλής αναλογικής τότε, όπως η Ιστορία, αρχίζει εκεί που τελειώνει, κατά Κονδύλη, η δημοσιογραφία. Προέκυψε βέβαια απ' αυτήν την αποτυπωματική διαδικασία και μια παράπλευρη ωφέλεια για τους μαθητές νηπιαγωγείων και δημοτικών στη χώρα μας, που μετά την αυτοανακήρυξη του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης Κυριάκου, σε νηπιακό πολιτικό εξόριστο, μπορεί να διεκδικούν τον τιμητικό τίτλο εξόριστος πριν παραλάβουν το άθλιο συσσίτιο της άθλιας πολιτικής που εξαθλίωσε τις φαμίλιες τους, στην ευρωπαϊκή χώρα των μεταναστών, των πνιγμένων, των προσφύγων, των κεκλεισμένων θυρών - συνόρων. Ευτυχώς που δεν ακούστηκαν και κατάρες για να πάθει κανείς καρκίνο απ' τα κοινοβουλευτικά έδρανα παρά μόνον κάτι υπονοούμενα για «παρά φύσιν» σοσιαλισμούς, αποφύσεις κι άλλα τέτοια ωραία, μεγάλα και σπουδαία... Αυτά τα Ιουλιανά νομοσχέδια με τη μορφή του κατεπείγοντος που εκτοξεύονται στα κεφάλια μας είναι έτσι κι αλλιώς αποτύπωμα πεντακάθαρο που ταυτίζεται απολύτως με τους δράστες της εγκληματικής αντιλαϊκής πολιτικής που ζέχνει και δεν αρωματίζεται ψεκασμένη με κραυγές χωρίς ψιθύρους στην κοινοβουλευτική κολυμβήθρα του αστικού Σιλωάμ.

Της
Λιάνας ΚΑΝΕΛΛΗ