Με τι κριτήρια θα πάμε στην κάλπη;
Του Γιάννη ΓάλλιουΕργάτη, Προέδρου του Εργατικού Κέντρου Άρτας
Υποψηφίου Βουλευτή Άρτας με το ΚΚΕ
Βρισκόμαστε λίγες ημέρες πριν από το άνοιγμα της κάλπης. Όλο αυτό το διάστημα παρακολουθούμε με μεγάλη προσοχή την πολιτική αντιπαράθεση που διεξάγεται σε συνθήκες έντονης πόλωσης που θυμίζει τη δικομματική πόλωση των προηγούμενων χρόνων. Το ΚΚΕ ανέκαθεν καλούσε τους εργαζόμενους να κρίνουν τα κόμματα με βάση τα προγράμματά τους και την πρακτική τους. Σε αυτό το πλαίσιο, θα θέλαμε να θέσουμε ορισμένα ζητήματα που κατά τη γνώμη μας πρέπει να αποτελέσουν κριτήριο για την ψήφο του λαού την ερχόμενη Κυριακή.
Η τοποθέτηση του ΚΚΕ ότι ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ, παρά τις ιδεολογικές, πολιτικές και ιστορικές διαφορές τους, κινούνται στο ίδιο στρατηγικό πλαίσιο έχει προκαλέσει κατά καιρούς την απορία ορισμένων που προβληματίζονται και αναζητούν λύσεις στα σημερινά αδιέξοδα, αλλά και συκοφαντικές επιθέσεις από όσους θίγονται από την παραπάνω αλήθεια. Ας δούμε όμως τα πράγματα συγκεκριμένα.
Ένα βασικό στοιχείο είναι ότι κανένας δεν αναφέρεται στην αναπλήρωση των απωλειών που είχαν οι εργαζόμενοι όλα αυτά τα χρόνια. Έτσι, από τη μια έχουμε τα «κοινωνικά μερίσματα» των 500 ευρώ με εφάπαξ καταβολή στους πιο εξαθλιωμένους και από την άλλη τα συσσίτια και τη «μεγαλόψυχη» επιστροφή της 13ης σύνταξης μόνο για τους συνταξιούχους με εισόδημα κάτω από 700 ευρώ, η οποία μεταφράζεται σε 1,28 ευρώ τη μέρα!
Επιπλέον, τόσο η ΝΔ όσο και ο ΣΥΡΙΖΑ θεωρούν ότι για να προχωρήσουν σε «παροχές» θα πρέπει να τις «σηκώνει η οικονομία», δηλαδή να μπούμε σε φάση ανάπτυξης και σταθεροποίησης της καπιταλιστικής οικονομίας. Οι εργαζόμενοι ξέρουν καλά ότι η καπιταλιστική ανάπτυξη δε συμβαδίζει με τα δικαιώματά τους. Παράλληλα, και οι δυο διαγκωνίζονται για το ποιος μπορεί να εξασφαλίσει καλύτερα τις επενδύσεις των καπιταλιστών. Κρύβουν από το λαό ότι οι όποιες επενδύσεις θα γίνουν πάνω στα συντρίμμια των λαϊκών δικαιωμάτων, με μισθούς πείνας και αξιοποίηση όλου του αντεργατικού - αντιλαϊκού πλαισίου των ελληνικών κυβερνήσεων και της ΕΕ.
Ένα άλλο ζήτημα είναι ότι και οι δύο αναγνωρίζουν το χρέος και δεσμεύονται για την αποπληρωμή του, ανεξάρτητα αν ο ένας ζητάει γενναίο «κούρεμα» και ο άλλος «επιμήκυνση». Αναγνώριση, όμως, του χρέους σημαίνει θηλιά στο λαό, με μέτρα λιτότητας και μνημόνια διαρκείας για ένα χρέος που δεν το δημιούργησε ο ίδιος, αλλά τα δάνεια για κίνητρα και προνόμια στο κεφάλαιο.
ΜΟΝΟ ΤΟ ΚΚΕ ΔΕΝ ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΕΙ ΤΟ ΧΡΕΟΣ
Αυτά είναι ορισμένα παραδείγματα, τα οποία θεωρούμε ότι θα πρέπει να σκεφτεί ο λαός και η νεολαία πριν πάνε στην κάλπη. Φυσικά, υπάρχουν και πολλά άλλα και συνεχώς θα προκύπτουν νέες «συγκλίσεις», αφού κοινός παρονομαστής και των δύο είναι η αφοσίωσή τους στην ΕΕ και τον καπιταλιστικό δρόμο ανάπτυξης.
Κριτήριο της στάσης και της πάλης του λαού πρέπει να είναι οι σύγχρονες ανάγκες του ίδιου και των παιδιών του. Να μην περάσει συμβιβασμός με τα ψίχουλα. Κριτήριο πρέπει να είναι οι τεράστιες δυνατότητες, που προσφέρουν η τεχνολογία, η επιστήμη, οι αναπτυξιακές δυνατότητες της χώρας, για να ικανοποιηθούν οι λαϊκές ανάγκες, αν όλα αυτά μπουν στην υπηρεσία του λαού.
Γι' αυτό, η επόμενη μέρα απαιτεί ισχυρό ΚΚΕ για οργάνωση της λαϊκής συμμαχίας και ισχυρό εργατικό - λαϊκό κίνημα, έτσι ώστε ο λαός να παλεύει αποτελεσματικά βάζοντας εμπόδια στην αντιλαϊκή πολιτική, διεκδικώντας ανάκτηση των απωλειών της περιόδου της κρίσης και ανοίγοντας το δρόμο για μια κοινωνία που θα ικανοποιεί τις σύγχρονες ανάγκες και όχι τα κέρδη των επιχειρηματικών ομίλων.
ΗΧΩ ΤΗΣ ΑΡΤΑΣ 22-1-2015
