Γιώργος Αλιφτήρας, υποψήφιος Βουλευτής με το Κ.Κ.Ε.
«Ξέρετε κανέναν εφοπλιστή να έχει πνιγεί σε ναυάγιο;»«40 χρόνια μετά ότι δεν κατάφερε ο τότε υπουργός εργασίας Λάσκαρης το κατάφερε ο Τσίπρας: Να καταργήσει την ταξική πάλη, και να την μετατρέψει σε πάλη καλών και κακών!»
«Η έννοια της αριστεράς έχει τόσο συκοφαντηθεί, έχει τόσο λεηλατηθεί, που ξαναλέω έχει χάσει το παιδί τη μάνα και η μάνα το παιδί για το ποιος είναι αριστερός. Δεν μπορεί να είναι αριστεροί όλοι από το ΠΑΣΟΚ μέχρι το ΣΥΡΙΖΑ και μέχρι το Ποτάμι και τώρα τελευταία με τη ΝΔ, που πήρε επίσης στελέχη του ΠΑΣΟΚ, που μιλούν εν ονόματι του σοσιαλισμού. Δεν μπορεί να είναι αριστερός και ο Γ. Παπανδρέου και όλοι οι υπόλοιποι και ο κ. Τσίπρας και να είναι και το ΚΚΕ μέσα σ' αυτό το τουρλουμπούκι, να σας το πω έτσι απλά λαϊκά» δηλώνει μιλώντας στην ΗΧΩ ο υποψήφιος Βουλευτής Άρτας με το Κ.Κ.Ε. Γιώργος Αλιφτήρας
«Πρέπει να ομολογήσουμε ότι δεν έχουμε προτάσεις υπέρ της φοροαπαλλαγής των εφοπλιστών. Δεν έχουμε προτάσεις υπέρ της περικοπής των εργασιακών δικαιωμάτων και αμοιβών... Οι δικές μας προτάσεις είναι πιο προσγειωμένες στην πραγματικότητα. Να στο πω απλά. Οι κομμουνιστές θα πάρουν τα σπίτια από τις τράπεζες για να ξαναμείνει ο κόσμος σ' αυτά...», λέει ο Γιώργος Αλιφτήρας
Η συνέντευξη έχει ως εξής:
Ερ.: Καταρχάς εσείς πιστεύετε ότι θα έχουμε κυβέρνηση στις 26 Γενάρη ή θα πάμε και σε δεύτερες εκλογές;
Απ.: Είμαστε σίγουροι ότι θα έχουμε κυβέρνηση. Έτσι δείχνουν όλα τα στοιχεία κι όχι -αν θέλετε τα αριθμητικά- γιατί δεν μπορείς με βάση αυτά να πεις ότι με απόλυτη βεβαιότητα ότι θα γίνει έτσι. Υπάρχει αντικειμενική βάση: Τα προγράμματα των κομμάτων, οι στρατηγικές κατευθύνσεις, παρά τις επιμέρους διαφορές τους. Συμφωνούν για παράδειγμα στην εξασφάλιση της πορείας μέσα στην ΕΕ και την Ευρωζώνη, συμφωνούν για την πορεία ανάπτυξης στον ίδιο καπιταλιστικό δρόμο. Συμφωνούν για την ανάγκη διαπραγμάτευσης του χρέους, έστω και με διαφορετικές συνταγές και εκδοχές. Όλοι τους όμως αναγνωρίζουν το χρέος σαν χρέος που οφείλει να πληρώσει ο λαός. Ν.Δ. και ΣΥΡΙΖΑ, διαφωνούν στο πως θα πρέπει να πληρώσουμε το χρέος που δεν δημιούργησε ο λαός μας και για αυτό είναι ικανοί να πούνε ότι θέλουν. Έτσι όπως πάνε, θα μας πει ο ΣΥΡΙΖΑ, ότι δεν μπορεί να σκίσει το μνημόνιο, επειδή είναι από PRETTY COLLANT.
Ερ.: Το ίδιο είναι τώρα με τη ΝΔ και τον ΣΥΡΙΖΑ;
Απ.: Φυσικά και δεν είναι όλα ίδια, άλλωστε έτσι λειτουργεί το σύστημα, έτσι λειτουργεί και το παιχνίδι το προεκλογικό, πρέπει να υπάρχουν και διαφορές ανάμεσα στα κόμματα του δικομματισμού, του διπολισμού, κυρίως το πρώτο και το δεύτερο ή και άλλα μικρότερα, για να μπορούν να παίζουν στην αντιπαράθεση αυτή και να εγκλωβίζουν βέβαια τη λαϊκή ψήφο, το λαό, ώστε να τους ψηφίζει. Θυμόμαστε παλιότερα βέβαια το γνωστό φως και σκότος του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, ο ένας ήταν φως ο άλλος σκότος, ο ένας ήταν η δεξιά και η συντήρηση.
Βεβαίως. Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει πάρει τη θέση του ΠΑΣΟΚ, όχι μόνο από την άποψη μόνο του προφίλ του, των ανθρώπων που έχουν στελεχώσει και τα ψηφοδέλτιά του ή προωθούνται, αυτούς που βλέπουμε να μιλάνε, αλλά κυρίως από την άποψη των προγραμμάτων και των θέσεων. Δηλαδή είναι καταπληκτικές οι αλλαγές, οι κωλοτούμπες όπως έχουμε όλοι μας συνηθίσει να τις λέμε, τα 2,5-3 χρόνια, που μεσολάβησαν από τις εκλογές του 2012. Ακόμα συμφωνούν για παράδειγμα, στην εξασφάλιση της πορείας μέσα στην ΕΕ και την Ευρωζώνη, συμφωνούν για την πορεία ανάπτυξης στον ίδιο καπιταλιστικό δρόμο. Συμφωνούν για την ανάγκη διαπραγμάτευσης του χρέους, έστω και με διαφορετικές συνταγές και εκδοχές. Όλοι τους όμως αναγνωρίζουν το χρέος σαν χρέος που οφείλει να πληρώσει ο λαός. Ν.Δ. και ΣΥΡΙΖΑ, διαφωνούν στο πως θα πρέπει να πληρώσουμε το χρέος που δεν δημιούργησε ο λαός μας.
Ερ.: Πρόκειται για κωλοτούμπες ή για προσαρμογή του προγράμματος του ΣΥΡΙΖΑ, ως ένα κόμμα που έχει την προοπτική της εξουσίας και που πρέπει να είναι και ρεαλιστικό;
Απ.: Είναι άλλο ζήτημα η προσαρμογή και ο εκσυγχρονισμός του προγράμματος ενός κόμματος -όλα τα κόμματα κάνουν τέτοια- και άλλο όταν τη μία μέρα, έστω ως σύνθημα λες θα καταργήσω με ένα άρθρο το μνημόνιο και άρα θα καταργήσω και όλους τους αντιλαϊκούς εφαρμοστικούς νόμους του που έχουν έρθει στη χώρα -εμείς ποτέ δεν το πιστέψαμε και τότε προειδοποιούσαμε- και μετά να λες ότι θα βρούμε έναν έντιμο συμβιβασμό. Αυτό δεν είναι προσαρμογή, αυτό κι αν είναι όχι κωλοτούμπα, αλλά συνολική αλλαγή ρότας. Αυτό σημαίνει ότι στην ουσία ταυτίζεσαι -στο συγκεκριμένο ζήτημα, όχι σε άλλα- με την κυβέρνηση, με τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ που κυβέρνησαν και που έλεγαν ότι είναι απαραίτητα τα μνημόνια. Όλη αυτή η κατάσταση μου θυμίζει τα γενόσημα στα φάρμακα και την φυσιολογική κατάληξη της υπεράσπισης τους, φτιάχνοντας, πασοκόσημα κόμματα, όπως, ΣΥΡΙΖΑ, ΚΙΝΗΜΑ ΓΑΠ, ΠΟΤΑΜΙΑ, ΛΙΜΝΕΣ, ΤΕΛΕΙΕΣ ΚΑΙ ΠΕΡΙΣΠΩΜΕΝΕΣ.
Ερ.: Εμφανίζεται σαν εγγύηση για τον λαό, ένα δυνατό ΚΚΕ. Αυτό το στηρίζετε και με προτάσεις; Και γιατί η πλειοψηφία του κόσμου (σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις) αισθάνεται ασφάλεια μέσα στην ευρωζώνη;
Απ.: Πρόκειται για «ασφάλεια» συνθημάτων. Για ένα φανταστικό κόσμο που υπάρχει και δεν τον βλέπουμε. Εμείς δεν λέμε, ότι στην ΕΟΚ, δεν τρώνε με χρυσά κουτάλια. Μόνο που αυτό δεν αφορά το λαό μας, αλλά μια μερίδα και μάλιστα πολύ μικρή, πλουσίων.
Όταν ο λαός απαντά στις δημοκοπήσεις ότι θεωρεί εγγύηση το ευρώ, κυρίως έχει στο μυαλό του κάποιες καταθέσεις που μπορεί να χάσει, μια συμφορά που μπορεί να του 'ρθει. Θα έχετε ασφαλώς παρατηρήσει ότι το ΚΚΕ δεν θέτει τυχοδιωκτικά γενικά κι αφηρημένα έξοδο μόνο από το νόμισμα, από το ευρώ. Αν η έξοδος από την ΕΕ και το ευρώ δεν συνδυαστεί με συγκεκριμένο σχέδιο – πρόγραμμα στην οικονομία, στην κοινωνία, με νέα κοινωνική οργάνωση, σοσιαλιστική, δηλαδή με κοινωνικοποιημένα τα συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής, με μονομερή διαγραφή του χρέους με εργατική λαϊκή εξουσία, τότε θα είναι τυχοδιωκτισμός, πορεία στα τυφλά. Το ΚΚΕ αποτελεί εγγύηση για όλα τα παραπάνω, αλλά και για το ότι δε θα αφήσει το λαό μόνο του. Θα είναι δίπλα στους αγώνες για διεκδικήσεις, για έξοδο από την κρίση προς όφελός του. Αυτή είναι και η ουσία της πρότασης μας. Και ναι. Πρέπει να ομολογήσουμε ότι δεν έχουμε προτάσεις υπέρ της φοροαπαλλαγής των εφοπλιστών. Δεν έχουμε προτάσεις υπέρ της περικοπής των εργασιακών δικαιωμάτων και αμοιβών.... Οι δικές μας προτάσεις είναι πιο προσγειωμένες στην πραγματικότητα. Να στο πω απλά. Οι κομμουνιστές θα πάρουν τα σπίτια από τις τράπεζες για να ξαναμείνει ο κόσμος σ' αυτά...
Ερ.: Μια τελευταία ερώτηση. Δεν χρειάζεται σήμερα ένας συνασπισμός της αριστεράς απέναντι στην πανευρωπαϊκή ακροδεξιά;
Απ.: Αυτή η έννοια της αριστεράς έχει τόσο συκοφαντηθεί, έχει τόσο λεηλατηθεί, που ξαναλέω έχει χάσει το παιδί τη μάνα και η μάνα το παιδί για το ποιος είναι αριστερός. Δεν μπορεί να είναι αριστεροί όλοι από το ΠΑΣΟΚ μέχρι το ΣΥΡΙΖΑ και μέχρι το Ποτάμι και τώρα τελευταία με τη ΝΔ, που πήρε επίσης στελέχη του ΠΑΣΟΚ, που μιλούν εν ονόματι του σοσιαλισμού. Δεν μπορεί να είναι αριστερός και ο Γ. Παπανδρέου και όλοι οι υπόλοιποι και ο κ. Τσίπρας και να είναι και το ΚΚΕ μέσα σ' αυτό το τουρλουμπούκι, να σας το πω έτσι απλά λαϊκά. Πρέπει να αλλάξουμε ρότα, πρέπει να πάψουμε να χωρίζουμε το λαό μας σε αριστερούς, κεντρώους και δεξιούς και να τους χωρίζουμε αν είναι εργάτης, άνεργος, υπάλληλος, επαγγελματίας, αγρότης και όλοι αυτοί πρέπει να ενωθούν σε μια μεγάλη λαϊκή συμμαχία με κατεύθυνση ενάντια στα μονοπώλια, ενάντια σε αυτό το σύστημα που τον έχει φέρει σε αυτή την κατάσταση, ενάντια στην ΕΕ και τις ηγεσίες όλες αυτές, τους εταίρους που μας έχουν φτάσει εδώ και να ανοίξουμε καινούργια περπατησιά για τον τόπο. Σήμερα 40 χρόνια μετά ότι δεν κατάφερε ο τότε υπουργός εργασίας Λάσκαρης το κατάφερε ο Τσίπρας. Να καταργήσει την ταξική πάλη, και να την μετατρέψει σε πάλη καλών και κακών.
Τόσα χρόνια μετά, κατά τον ΣΥΡΙΖΑ δεν υπάρχει «κακή» εκμετάλλευση αλλά καλοί και κακοί καπιταλιστές. Αυτός βεβαία, θα αναπτύξει τους «καλούς» καπιταλιστές, θα καθαγιάσει την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, δημιουργώντας έτσι τις προϋποθέσεις να πάει πίσω το λαϊκό κίνημα και στην τελική να διαμορφώνεται ένα κλίμα που βοηθάει στην ανάπτυξη της ακροδεξιάς, σαν κυνηγούς των κακών. Δεν θα τους περάσει. Γιατί η πραγματικότητα, είναι πιο απλή, απ' όσο νομίζουν. Και το ερώτημα εξακολουθεί να είναι αναπάντητο. «Ξέρετε κανέναν εφοπλιστή να έχει πνιγεί σε ναυάγιο;»
ΗΧΩ ΤΗΣ ΑΡΤΑΣ Παρασκευή, 16 Ιανουάριου 2015
