Το «μεσοπρόθεσμο» του ΣΥΡΙΖΑ
 |
«Η
ΕΚΤ αναμένει τις προτάσεις της ελληνικής κυβέρνησης για το διάδοχο
πρόβλημα. Από τότε που είδαμε τον κύριο Ντράγκι με τον κύριο Τσίπρα, του
εξηγήσαμε ότι εμείς μιλούμε για αντικατάσταση του μνημονίου από το
πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ, το οποίο θα είναι ένα πρόγραμμα μεταρρυθμίσεων,
ένα πρόγραμμα αντιμετώπισης της ανθρωπιστικής κρίσης και ένα πρόγραμμα
παραγωγικής ανασυγκρότησης της χώρας. Θα συνοδεύεται το πρόγραμμα του
ΣΥΡΙΖΑ από ένα νέο μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα (...)
Αυτό
που ονομάζουμε μνημόνιο, είναι ένα έγγραφο το οποίο υποτίθεται ότι
συνέταξε η ελληνική κυβέρνηση, θέλει την υπογραφή του Ελληνα
πρωθυπουργού και του Ελληνα διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδας και είναι η
πρόταση της Ελλάδας προς τους δανειστές τι πολιτική πρόκειται να
εφαρμόσει. Τυπικά, λοιπόν, η νέα ελληνική κυβέρνηση, όπως προβλέπεται
και από τους κανονισμούς της Ευρώπης, μπορεί να κάνει ένα καινούριο
(...) Η νέα κυβέρνηση, ως υπεύθυνη κυβέρνηση του ελληνικού λαού, εφόσον
πάρει την εντολή και εφόσον σχηματιστεί, θα καταθέσει στα όργανα τα
ευρωπαϊκά, όχι στην τρόικα, όχι στους τεχνικούς υπαλλήλους, αλλά στους
θεσμούς της Ευρώπης, το σχέδιο της Ελλάδας για το μέλλον της Ελλάδας».
Αυτά
είπε ανάμεσα σε άλλα ο Γ. Δραγασάκης, σε συνέντευξη που έδωσε τις
προάλλες στο «ΣΚΑΪ», απαντώντας σε ερώτηση για το πώς θα χειριστεί ο
ΣΥΡΙΖΑ τις προθεσμίες που έχουν τεθεί από την ΕΕ για να ολοκληρωθεί η
«διαπραγμάτευση» σχετικά με το πρόγραμμα δανειοδότησης της Ελλάδας, το
γνωστό σε όλους μνημόνιο. Επί της ουσίας, αυτό που λέει ο Δραγασάκης
είναι ότι μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ θα αντικαταστήσει το σημερινό πρόγραμμα
με ένα άλλο, το οποίο, όπως παραδέχτηκε και ο ίδιος σε άλλο σημείο της
συζήτησης, τελεί υπό την έγκριση της ΕΕ.
Το ενδιαφέρον,
όμως, δε βρίσκεται εδώ αλλά στην ωμή παραδοχή του Δραγασάκη ότι αυτό που
θα καταθέσει ο ΣΥΡΙΖΑ στην ΕΕ θα είναι ένα μνημόνιο στη θέση του
...μνημονίου! Θα έχει μάλιστα και την ονομασία «μεσοπρόθεσμο», όπως
ονομάζονταν όλες οι μέχρι τώρα αναθεωρήσεις του μνημονίου από τις
κυβερνήσεις και τις συγκυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ. Δηλαδή, ο
ΣΥΡΙΖΑ, που έλεγε ότι θα σκίσει τα μνημόνια, όχι μόνο δε θα καταργήσει
τη συντριπτική πλειοψηφία των εφαρμοστικών νόμων που ψηφίστηκαν μέχρι
σήμερα αλλά θα φέρει και ένα νέο μεσοπρόθεσμο, δηλαδή ένα νέα μνημόνιο
προς διαπραγμάτευση με τους εταίρους του στην ΕΕ, αν γίνει κυβέρνηση.
Το
νέο μνημόνιο, όπως παραδέχεται ο ίδιος ο Δραγασάκης, θα είναι προϊόν
συμφωνίας με τους δανειστές. Αρα, η πρότασή του ΣΥΡΙΖΑ θα περιέχει όρους
που μπορούν να γίνουν αποδεκτοί, εφόσον φιλοδοξεί να πετύχει συμφωνία
με την ΕΕ και να μη διαταραχθεί η χρηματοδότηση του ελληνικού
προγράμματος. Γι' αυτά τα πράγματα, άλλωστε, Δραγασάκης και Τσίπρας
έχουν ενημερώσει και τον Ντράγκι. Να, λοιπόν, τι περιμένει το λαό την
επόμενη μέρα τον εκλογών: Αν σχηματιστεί κυβέρνηση με κορμό τη ΝΔ, οι
αντιλαϊκές συμφωνίες με την ΕΕ συνεχίζουν ως έχουν. Αν σχηματίσει
κυβέρνηση ο ΣΥΡΙΖΑ, θα φέρει ένα νέο μνημόνιο, με προτάσεις για συνέχιση
των μεταρρυθμίσεων, αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης και για
παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας, προσαρμοσμένο στις γενικές
κατευθύνσεις της ΕΕ για τη διαχείριση της κρίσης στην Ελλάδα.
Προσαρμοσμένο, δηλαδή, στα «μνημόνια διαρκείας» της ΕΕ, που αποτελούν
και τον πυρήνα της στρατηγικής της.
Αυτό το πρόγραμμα
παραδέχεται ότι δεν είναι τίποτε άλλο παρά ένα αναθεωρημένο
μεσοπρόθεσμο, που έχει όλα τα φόντα να αποτελέσει βάση συζήτησης και
συμφωνίας με τα όργανα της ΕΕ. Αρα, ούτε γάτα, ούτε ζημιά για το
κεφάλαιο και την ΕΕ. Για το λαό όμως; Αυτά πρέπει να τα σκεφτεί καλά τις
μέρες που απομένουν μέχρι τις εκλογές. Γιατί μετά την απομάκρυνση από
την κάλπη, κανένα λάθος δεν αναγνωρίζεται...
Περ. Κ.
Να φύγουν αυτοί και να έρθουν τα ίδια... ;
Οι
εργαζόμενοι βρίσκονται έξι μέρες πριν την κάλπη. Χιλιάδες λαϊκές -
εργατικές οικογένειες, που βρίσκονται σε πολύ δύσκολη θέση, σκέφτονται
τι να κάνουν. Είναι εργατικές - λαϊκές οικογένειες που έχουν χτυπηθεί
αλύπητα από την καπιταλιστική κρίση, τη στρατηγική του κεφαλαίου και της
Ευρωπαϊκής Ενωσης, που υλοποίησε η συγκυβέρνηση ΝΔ - ΠΑΣΟΚ, την
πολιτική των μνημονίων. Μπροστά στην αγωνία της επιβίωσης, μπροστά στο
άγχος της επόμενης μέρας των εκλογών, η αγανάκτηση για τη σημερινή
κατάσταση μπορεί να οδηγήσει στη σκέψη: «Να φύγουν αυτοί που κυβερνούν
και βλέπουμε...» Με την ελπίδα ότι κάτι καλύτερο μπορεί να συμβεί εάν
απαλλαγούν από αυτούς που βρίσκονται στην κυβέρνηση και τη θέση τους
πάρουν οι επόμενοι. Και επιπλέον σκέφτονται: «Πόσο χειρότεροι μπορεί να
είναι οι επόμενοι;»
Ο λαός πρέπει να σκεφτεί: Πόσες και
πόσες φορές ακριβώς με τον ίδιο τρόπο, ακριβώς με την ίδια λογική,
έδιωξαν τους νυν και έφεραν τους επόμενους; Πόσες και πόσες φορές στο
παρελθόν έφυγαν αυτοί που κυβερνούσαν και ήρθαν οι νέοι «σωτήρες»; Και,
τελικά, πόσες φορές οι «σωτήρες» αποδείχτηκαν στη συνέχεια οι
«χειρότερες κυβερνήσεις από όλες», για να έρθουν οι επόμενοι και πάει
λέγοντας... Και όσοι επόμενοι και αν ήρθαν τίποτα δεν άλλαξε προς το
καλύτερο για τη ζωή όλων αυτών των χιλιάδων εργατικών οικογενειών. Το
αντίθετο. Η ζωή χειροτέρευε... Η λογική του «...να έρθουν οι επόμενοι
και βλέπουμε» μέχρι σήμερα δε βοήθησε το λαό να αναμετρηθεί με την
αντιλαϊκή πολιτική.
Αυτή είναι η
πραγματικότητα. Ποιοι, όμως, είναι οι τωρινοί «επόμενοι»; Πολύ πιθανόν, ο
ΣΥΡΙΖΑ με όποια κόμματα συμμαχήσει. Και είναι αλήθεια ότι στη λογική
του «να φύγουν αυτοί και βλέπουμε...» ο ΣΥΡΙΖΑ έχει επενδύσει για να
ξεγελάσει, να εξαπατήσει στην κυριολεξία τους εργαζόμενους και να
αναδειχτεί κυβέρνηση. Και, μάλιστα, φτάνει στο σημείο να μοιράζει κάποια
«ψίχουλα», αντίστοιχα με όσα υπόσχεται η ΝΔ, βαφτίζοντάς τα, «Η ελπίδα
που έρχεται». Ομως, ποια είναι πολιτική τους; Τι θα μείνει στους
εργαζόμενους, στους νέους, στους φτωχούς επαγγελματίες και αγρότες;
Μήπως οι επόμενοι δε θα εφαρμόσουν πολιτική στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής
Ενωσης; Μήπως δε θα επιδοτήσουν επιχειρηματίες; Μήπως δε θα
διαπραγματευτούν με τους μηχανισμούς της ΕΕ τους όρους που ο λαός θα
πληρώσει το χρέος, το οποίο δε δημιούργησε ο ίδιος;
Μήπως
τα ψίχουλα που μπορεί να δώσουν θα λύσουν το πρόβλημα των λαϊκών
νοικοκυριών; Οχι. Και πάλι όλες αυτές οι οικογένειες θα έχουν μπροστά
τους το τραγικό δίλημμα «να πληρώσω για πετρέλαιο ή για φάρμακα; Για
λίγο κρέας ή για το εμβόλιο του παιδιού; Να είμαι άνεργος ή να δουλέψω
τρεις μέρες το μήνα και να 'μαι και ευχαριστημένος;». Αλήθεια, το 2015
μπορεί να υπάρχει ζωή έτσι; Γιατί οι σημερινοί μπορεί να έχουν φύγει, δε
θα έχουν φύγει όμως το κεφάλαιο, η ΕΕ, τα μονοπώλια, το αντεργατικό -
αντιλαϊκό πλαίσιο, τα μνημόνια διαρκείας της ΕΕ. Αυτά θα είναι εδώ και
με τους «επόμενους».Ηρθε η ώρα, λοιπόν, όλοι όσοι σκέφτονται τους «επόμενους» να σκεφτούν ότι από τέτοιους «σωτήρες» έχουν χορτάσει. Ο δρόμος ο δικός τους βρίσκεται πέρα από «επόμενους» και «προηγούμενους» διαχειριστές της αντιλαϊκής πολιτικής.
Κ. Πασ.
Ε, όχι και αδοκίμαστοι!
Ο
ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι αδοκίμαστο κόμμα. Το πρόγραμμά του στη Θεσσαλονίκη, τα
διαπιστευτήριά του απέναντι στον ΣΕΒ, στους εφοπλιστές (βλέπε Σίτι του
Λονδίνου) και στις ενώσεις του κεφαλαίου ανά τον κόσμο (Λίμνη Κόμο,
Τέξας κ.α.), στις ιμπεριαλιστικές ενώσεις της ΕΕ και του ΝΑΤΟ, τα «έργα»
του όπου ασκεί διοίκηση, όπως στην Περιφέρεια Αττικής και στους Δήμους,
μέχρι και οι «μνημονιακοί» βουλευτές που έχει μαζέψει στα ψηφοδέλτιά
του, ένα πράγμα μαρτυρούν: Οτι ο ΣΥΡΙΖΑ όχι απλώς έχει δοκιμαστεί σε όλα
τα επίπεδα αλλά, κυρίως, ότι είναι κόμμα καθόλα έτοιμο να πάρει τη
σκυτάλη για την επιβολή της βάρβαρης πολιτικής, που για την
ανταγωνιστικότητα και την κερδοφορία των μονοπωλίων, του κεφαλαίου, θα
συνεχίσει να ματώνει το λαό.
O ΣΥΡΙΖΑ δοκιμάστηκε ήδη
πολύ καλά ως διοίκηση. Στην περιφερειακή αρχή του ΣΥΡΙΖΑ στην Αττική
ψήφισε, μαζί με τις άλλες παρατάξεις των κομμάτων του ευρωμονόδρομου,
και υλοποιεί τον προϋπολογισμό Σγουρού για το 2015. Εναν προϋπολογισμό
καθαρά ταξικό, που δίνει δεκάδες εκατομμύρια ευρώ για επιχειρηματικά
έργα και ποσά που αντιστοιχούν ούτε σε ψίχουλα για έργα που αφορούν τη
ζωή του λαού, όπως αντιπλημμυρικά και αντισεισμικά. Προωθεί τα
επιχειρηματικά συμφέροντα, κόντρα στα λαϊκά συμφέροντα και την προστασία
του περιβάλλοντος ακόμα και στη διαχείριση απορριμάτων, αφού το σχέδιο
της Περιφέρειας στηρίζεται στο νομοθετικό πλαίσιο που έχει διαμορφωθεί
με το νόμο 4042/12 και την κοινοτική οδηγία 2008/98 της ΕΕ. Στο Δήμο
Δραπετσώνας - Κερατσινίου, πατώντας πάνω στην απόγνωση και την ανέχεια
χιλιάδων ανέργων, η δημοτική αρχή του ΣΥΡΙΖΑ αποφάσισε να βάλει τέλος
στη μόνιμη σταθερή εργασία και τα πλήρη εργασιακά δικαιώματα και να
προσλάβει 485 εργαζόμενους με δίμηνες συμβάσεις, συμβάσεις έως 135
ημερομίσθια το χρόνο, συμβάσεις ακόμα και με 5 ημερομίσθια το μήνα! Ενώ
στο Δήμο Περάματος έκλεισε το μοναδικό δημόσιο Βρεφικό Σταθμό, ψήφισε
τον προϋπολογισμό που είχε επεξεργαστεί η προηγούμενη δημοτική αρχή της
ΝΔ, έχει αρχίσει απολύσεις στις καθαρίστριες των σχολείων και πάει
λέγοντας.
Ο «αδοκίμαστος» ΣΥΡΙΖΑ
καταθέτει με κάθε ευκαιρία τα διαπιστευτήριά του στο κεφάλαιο. Με το
πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης, για να μείνουν ανέγγιχτα τα κέρδη των
επιχειρηματικών ομίλων χρηματοδοτεί την εξαθλίωση από τη φτώχεια του
λαού. Μόλις την περασμένη Τετάρτη έδωσε και τις τελευταίες διαβεβαιώσεις
στις επιχειρήσεις και βέβαια στο σκληρό πυρήνα του κεφαλαίου, τους
εφοπλιστές, ότι «δε θα αυξήσουμε τους φορολογικούς συντελεστές» και
υποσχέθηκε «σταθερό φορολογικό σύστημα» για να προσελκύσει επενδυτές.
Ακόμα και για τις ιδιωτικοποιήσεις και την παράδοση στους μονοπωλιακούς
ομίλους, όπως των λιμενικών υποδομών (π.χ., λιμάνι Πειραιά), αυτό που
έχει αφήσει να εννοηθεί είναι πως «ο γέγονε, γέγονε».
Η
πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ έχει δοκιμαστεί σε μια σειρά από κράτη της ΕΕ (π.χ.,
Ιταλία, Γαλλία) αλλά και εκτός ΕΕ (π.χ., ΗΠΑ), με τους χιλιάδες
ανέργους, αστέγους, που ζουν με ψίχουλα. Ενώ στην GUE/NGL, εργαλείο του
μορφώματος που λέγεται Κόμμα Ευρωπαϊκής Αριστεράς και στο οποίο ένα από
τα πρώτα βιολιά είναι ο ΣΥΡΙΖΑ, στήριξαν τον πόλεμο στη Λιβύη, την
επέμβαση της ΕΕ στην Κεντροαφρικανική Δημοκρατία, στις εσωτερικές
υποθέσεις της Συρίας, την υπονομευτική εκστρατεία ενάντια στην Κούβα,
δεν καταδίκασαν την επέμβαση της ΕΕ στην Ουκρανία κ.ά.Μετά από αυτά, είναι επόμενο να έχουν θέση στον «αδοκίμαστο» ΣΥΡΙΖΑ τόσο ο πρώην συνεργάτης του Κ. Σημίτη Κ. Τσουκαλάς, όσο η κ. Τζάκρη που ψήφισε με χέρια και με πόδια όλα τα μνημόνια και, βέβαια, ο κ. Μιχελογιαννάκης, η κ. Μακρή και να μοιράσουν τις θέσεις τους στα ψηφοδέλτια. Οπως έχουν θέση στο πλευρό του ΣΥΡΙΖΑ και οι πρώην σύμβουλοι και υπουργοί του Γ. Παπανδρέου, ο Κρ. Αρσένης, η Λ. Κατσέλη, Κοτζιάς, Ρουμπάτης και πάει λέγοντας.
Α. Ζ.
Ριζοσπάστης 18-1-2015
