 |
Γέμισ'
ο τόπος κατά «κύριο επάγγελμα αριστερούς». Αυτή η φτηνή, τυποποιημένη
αριστεροσύνη, κάτι σαν κονσέρβα με αέρα από τα πάτρια εδάφη, κατάλληλη
για εισπνοές όταν δεν περισσεύουν ασθματικές δικαιολογίες κι
επιχειρήματα περί εφαρμογής της «μνημονιακής» πολιτικής, είναι το
σύνηθες άλλοθι των σημερινών αμέσως ή εμμέσως κυβερνώντων.
Οι
κατά κύριο επάγγελμα αριστεροί, λοιπόν, και χωρίς εισαγωγικά πλέον,
αποτελούν ζώσα πραγματικότητα και λειτουργική εξουσία. Διαθέτουν, δε,
ένα εξαιρετικό ατομικό ευαισθησιόμετρο απόλυτης αυτοεκτίμησης και
αυτοαποτίμησης ο καθένας και η καθεμιά τους. Μόλις τολμήσει ο
οποιοσδήποτε να ασκήσει και την παραμικρή κριτική για τα έργα και τις
ημέρες της πφα και δφα (πρώτη και δεύτερη φορά αριστερά, αντιστοίχως),
του τρίβεται στη μούρη ένα αριστερό βιογραφικό, με επιμελώς κρυμμένα τα
οφέλη της προσαρμογής του στην κυρίαρχη αστική πραγματικότητα, και...
ξεμπερδεύει. Υστερα πιάνουν δουλειά και οι σκοτεινές μοιρολογίστρες της
διαδικτυακής έρημης χώρας, αυτές που έβλεπαν πριν από μερικά χρόνια τις
κουκουλοφόρες δράσεις ως «δεκεμβριανά», και σου λένε σήμερα τι ζόρι
τραβάει το «παιδί». Ζόρι μεγαλύτερο απ' τη χώρα ολάκερη κι όλο της τον
πληθυσμό. Οπότε ό,τι τραβάει, όχι ό,τι κάνει, ο κατά κύριο επάγγελμα
αριστερός, είναι καλώς καμωμένο για μας και κακό για τον ίδιο.
Αυτή
η επιλεκτικά σωτηριολογική δημιουργική λογιστική των εντυπώσεων είναι
που ξεφτίζει με αστραπιαίες ταχύτητες και δε σώζεται με ματοβαμμένα
νόμπελ «ειρήνης», διεκδικούμενα από ανέλεγκτες πολυεθνικές απρόσωπες Μη
Κυβερνητικές Οργανώσεις. Στρατοί πέντε κρατών βαστάνε τη σκοπιανή
κερκόπορτα. Την ώρα που οι ευρωατλαντικοί ετοιμάζονται να μπουκάρουν στη
Λιβύη και να ρίξουν την εμπροσθοφυλακή Τουρκία ως εισβολέα στη Συρία,
το μπι μπι σι γεμίζει τα μάτια του κόσμου με ένα άπαιχτο ως τώρα βίντεο
με το λιντσάρισμα - εκτέλεση του Καντάφι. Το πετρέλαιο έπεσε από τα
εκατόν δεκατέσσερα δολ. το βαρέλι στα τριάντα, οι αλκυονίδες τέλειωσαν, ο
ψόφος έρχεται στα σπίτια των ιθαγενών με την ίδια ταχύτητα που χάνεται
το επίδομα θέρμανσης και το αφορολόγητο στο ντίζελ του τρακτέρ. Οι
μισθοφόροι της «Φρόντεξ» δίνουν συνεντεύξεις για την αδικημένη Ελλάδα,
και οι κατά κύριο επάγγελμα αριστεροί μαγειρεύουν, χειμωνιάτικα, γεμιστά
με το ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα, για να χορτάσουνε τάχαμου οι
πεινασμένοι.
Η αναδιανομή του
τίποτα ως πολιτική επιλογή έναντι του λεφτά υπάρχουν, ο - κατόπιν τρίτου
μνημονίου ψηφισθέντος και υπογραφέντος από ευρεία πλειοψηφία
προεκλογικώς (!) - δήθεν διάλογος με την κοινωνία - έννοια
αριστερομεταφυσική πλέον - μοιάζουν με ληγμένα πυροτεχνήματα που δεν
μπορούν να βγάζουν πια από τις τσέπες τους οι αριστεροί σχηματισμοί σε
δεξιά πτήση θανάτου. Το... βιογραφικό του οπορτουνισμού, άλλωστε, δεν
άστραψε ποτέ στους ουρανούς και συγγράφηκε με αναρίθμητα καντήλια άδικα
ανοιγμένων και συκοφαντημένων τάφων.
Ο
δημόσιος λόγος των κατά κύριο επάγγελμα αριστερών, δηλαδή λογύδρια
επικολλημένων τσιτάτων από το πρόγραμμα της Σαλονίκης, ένας ιδιότυπος
ρεαλισμός της υποταγής στα καπιταλιστικά κελεύσματα, πασπαλισμένος με
την ελιτίστικη κατάθλιψη του εκλεγμένου «μάρτυρα», που τρεις φορές είπε
ψέματα και γλίτωσε με την ψήφο μας, εκφυλίστηκε ταχύτατα. Κι έτσι την
ώρα που αναφωνούν πως για λόγους οικογενειακού ή ατομικού βιογραφικού,
δεν σηκώνουν μύγα στο σπαθί τους, ουδείς βλέπει το σπαθί, μήτε το
πεταγμένο στις Βρυξέλλες τους θηκάρι. Τρία μνημόνια μετά, όλα είναι
ορατά.
Της
Λιάνας ΚΑΝΕΛΛΗ
Λιάνας ΚΑΝΕΛΛΗ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 7-2-2016
