ΥΠΟΨΗΦΙΟΙ ΔΗΜΑΡΧΟΙ ΣΤΟ ΝΟΜΟ ΑΡΤΑΣ

ΤΟΜΕΑΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΑΡΤΑΣ ΤΟΥ ΚΚΕ

Παρουσιάστηκαν οι επικεφαλής της «Λαϊκής Συσπείρωσης» στους Δήμους της Περιφερειακής Ενότητας Άρτας (ΦΩΤΟ)

Τους επικεφαλής των συνδυασμών της «Λαϊκής Συσπείρωσης», του ψηφοδελτίου που στηρίζει το ΚΚΕ, για τους τρεις από τους τέσσερις Δήμους της Περιφερειακής Ενότητας Άρτας, καθώς και για την Περιφέρεια Ηπείρου, παρουσίασε το βράδυ της Παρασκευής 28 Δεκέμβρη η Τομεακή Επιτροπή Άρτας του ΚΚΕ.
Σε μια ασφυκτικά γεμάτη αίθουσα στο ξενοδοχείο «Κρόνος», την παρουσίαση καθώς και την κεντρική εισήγηση για το πολιτικό περιεχόμενο της πάλης έκανε η Έρη Κόντου, μέλος του Γραφείου Περιοχής Ηπείρου - Κέρκυρας - Λευκάδας και γραμματέας της Τομεακής Επιτροπής Άρτας του ΚΚΕ.
Στην ομιλία της μεταξύ άλλων σημείωσε: «Τα κάλπικα διλήμματα που συνοδεύουν τις αντιδραστικές ανατροπές, περί "αποκέντρωσης", "αυτοτέλειας", "οικονομικής αυτονομίας", "διεύρυνσης της δημοκρατίας", "λαϊκής συμμετοχής" και άλλα τέτοια επιχειρήματα που στήνουν κάλπικες διαχωριστικές γραμμές ανάμεσα στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ και τη ΝΔ, είναι για να "ρίξουν στάχτη στα μάτια" του λαού μας και να κρύψουν ότι θέλουν την Τοπική Διοίκηση ως "μαξιλαράκι ασφαλείας", που θα απορροφά τη λαϊκή δυσαρέσκεια και θα λειτουργεί ως μηχανισμός ενσωμάτωσης. Έχουν στόχο να κρύψουν το κύριο, στο οποίο ομονοούν όλοι: Ότι το κεντρικό κράτος, οι θεσμοί του στην Τοπική Διοίκηση, οι ευρωενωσιακοί μηχανισμοί, δρουν ενιαία, από κοινού, εχθρικά απέναντι στο λαό».
Συμπλήρωσε πως «δρουν για να λειτουργήσουν συμπληρωματικά στην εξυπηρέτηση των αναγκών των επιχειρηματικών ομίλων. Το κρίσιμο λοιπόν ζήτημα σήμερα, μπροστά και στις επικείμενες εκλογές είναι να μην εγκλωβιστεί ο λαός στην προσπάθεια να βλέπει το δέντρο και όχι το δάσος. Να βλέπει δηλαδή την καθημερινότητά του, τα προβλήματά του, τη δυσκολία να ανταπεξέλθει στην κάλυψη έστω και των βασικών του αναγκών, χωρίς να βλέπει την πηγή των δεινών του. Τη συνολική πολιτική που τσακίζει τους πολλούς, αυτούς που κινούν το γρανάζι, για να αυξάνουν τα κέρδη των λίγων. Γι' αυτό λοιπόν για το ΚΚΕ οι πολλαπλές αυτές εκλογές που έχουμε μπροστά αποτελούν συνέχεια των αγώνων που δίνουμε καθημερινά. Το γνωρίζουμε καλά όσοι βρεθήκαμε και βρισκόμαστε καθημερινά στους χώρους δουλειάς, στα σχολεία και τις σχολές και θα φροντίσουμε να φτάσει σε ακόμη περισσότερο κόσμο το ότι θα είμαστε εδώ και την επόμενη μέρα».

Oι επικεφαλής της «Λαϊκής Συσπείρωσης»

Περιφέρεια Ηπείρου: Γιώργος Πρέντζας, νοσηλευτής, εκλεγμένος στην ΠΟΕΔΗΝ και το Διοικητικό Συμβούλιο εργαζομένων στο ΠΓΝΙ.
Δήμος Άρτας: Στράτος Καλλώνης, λογιστής, αντιπρόεδρος του Εργατικού Κέντρου Άρτας.
Δήμος Νικολάου Σκουφά: Ηλίας Σαπρίκης, ιδιωτικός υπάλληλος
Δήμος Κεντρικών Τζουμέρκων: Χρήστος Λύκος, συνταξιούχος.
Σύντομη παρέμβαση έκανε ο Στράτος Καλλώνης, όπου σημείωσε ότι «οι μαθητές, οι φοιτητές, οι νέοι εργαζόμενοι και άνεργοι και συνολικά η εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα της Άρτας, που συναντήθηκαν στους καθημερινούς αγώνες με το ΚΚΕ και τους κομμουνιστές που δρουν στα ταξικά συνδικάτα και στα Δημοτικά Συμβούλια των Δήμων της Άρτας, να ενισχύσουν σε όλες τις κάλπες, ευρωεκλογές, βουλευτικές, δημοτικές και περιφερειακές εκλογές, το ΚΚΕ, να το δυναμώσουν ολόπλευρα».
902 30-12-2018

1 / 4

ΚΑΝΕΛΛΗ

Απ' την παλέτα στη μουτζούρα;

Το μαύρο επελαύνει. Και δεν έχει αποχρώσεις. Οι λαοί μοιάζει να σέρνονται κυριολεκτικά σε πολιτική αχρωματοψία, χειραγωγούμενοι από την εικονογράφηση μιας κρίσης στην παγκόσμια οικονομία που καραδοκεί σε πραγματικούς αριθμούς, που δεν διορθώνονται ως δείκτες καθώς το εκκρεμές κινείται απ' τη μια άκρη που είναι οι παροχές - ψίχουλα έως την άλλη που είναι ο τρόμος ο βαφτισμένος τρομοκρατία, και πάντα εμφανίζεται την κατάλληλη στιγμή. Εκείνη που επιτρέπει σ' έναν Μακρόν να παρακαλεί τα κίτρινα γιλέκα να μη διαδηλώσουν με την ίδια ένταση και το ίδιο πάθος, που πριν από μερικά χρόνια οι δυτικόφρονες ακροδεξιοί Ουκρανοί παρακάλαγαν τα πορτοκαλιά μαντίλια να βγούνε στα μεϊντάνια. Εχει εξαιρετικό ενδιαφέρον να μελετήσει κανείς πώς, έναν αιώνα μετά την Οκτωβριανή Επανάσταση, που ξέσπασε όταν οι ταινίες ήταν μαυρόασπρες, και οι καπιταλιστές κήρυτταν πανστρατιά εναντίον των «κόκκινων», φτάσαμε στον επικοινωνιακό χρωματισμό κάθε πραγματικού ή τεχνητού μαζικού κινήματος ή ξεσπάσματος.

Με συρρικνωμένη την πολιτική στην επικοινωνιακή δημαγωγία των διαδικτυακών τιτιβισμάτων και της εικονολατρείας που κατακλύζει τα μέσα της λεγόμενης κοινωνικής δικτύωσης, προκύπτει σχεδόν ως αναπόδραστη η διαδικασία μπογιατίσματος τμημάτων του κατακερματισμένου κοινωνικού ιστού. Πρόκειται για βίαιη διαδικασία που επαναλαμβάνεται με αφόρητη και επικίνδυνη ευκολία, έτσι ώστε να μην μπορεί να διαμορφωθεί ταξική συνείδηση σ' ένα χυλό, μια μουτζούρα διεκδικήσεων. Για παράδειγμα, προσέξτε τη χρωματική σπατάλη ως επιθετικό προσδιορισμό στην «πορτοκαλί επανάσταση», στην «πράσινη ανάπτυξη», στη «λευκή απεργία», στα «ροζ σκάνδαλα», στα «κίτρινα γιλέκα», στις σημαίες του «Ουράνιου Τόξου» και στα λάβαρα της άχρωμης «διαφάνειας». Αυτοί που διατυμπάνιζαν το τέλος της Ιστορίας που δεν ήταν στα μέτρα και στα σταθμά τους, τώρα βάλθηκαν να ζωγραφίζουν κυριολεκτικά τα σκηνικά, που θα χρησιμοποιήσουν ως αφορμές για να ξαναματοκυλήσουν τον κόσμο. Είναι μια παγίδα που δε φαίνεται, καλά καμουφλαρισμένη πίσω από την τεχνική δυνατότητα να παράγονται δισεκατομμύρια εικόνες, τόσες όσες όχι απλώς να μην αντιστοιχούν κατά το κοινώς και παρεξηγημένα λεγόμενο «μία ανά χίλιες λέξεις», αλλά να οδηγούν σε πολιτική και ιδεολογική αφασία. Τα κίτρινα γιλέκα, λόγου χάρη, δεν πρέπει ποτέ να προσδιοριστούν και εν τέλει να σχηματιστούν σε οργισμένη εργατική τάξη, ούτε στην κρίσιμη εκείνη μάζα που θα μπορούσε έστω να εκληφθεί ως σπέρμα προεπαναστατικής διεργασίας. Πρέπει να μείνουν γιλέκα, κίτρινα, ικανά να ντύσουν απ' την Λεπέν ως τον Μελανσόν κι απ' τον ριζοσπάστη αστό που δε θέλει να προλεταριοποιηθεί ως τον αγανακτισμένο χωρίς αιτία που φοβάται μήπως πλήξει σε μια Ευρώπη που δεν τον αφορά. Κι εδώ βγαίνουν τα μεγάλα μαχαίρια - εκτιμήσεις.

Ο Μακρόν πάει να τη γλιτώσει με ένα κατοστάρικο αύξηση στον κατώτατο μισθό, αλλά δεν θα είναι υπόλογος επειδή δε φτάνει, παρά μόνον απέναντι στους Γερμανούς, σε επίπεδο προϋπολογισμού. Στην Αίγυπτο απαγορεύεται η πώληση κίτρινων γιλέκων για να μη γίνουν «μόδα» κι από κοντά μιλιούνια σχόλια για τις ομοιότητες με το Μάη του '68 κι άλλα τέτοια εντυπωσιακά. Η Ευρώπη των ανταγωνισμών, η σπαρασσόμενη λυκοσυμμαχία, αυτή που παγιδεύτηκε στο άθλιο τι Χίτλερ τι Στάλιν, μετατρέποντας την Εργατική Πρωτομαγιά σε γιορτή της άνοιξης και των λουλουδιών, προετοιμάζεται για τη μεγάλη σύγκρουση με την καπιταλιστική Ρωσία και τον ανηλεή, εμπορικό για την ώρα, πόλεμο ΗΠΑ - Κίνας, αφήνοντας καταπτοημένες τεράστιες μάζες, ανίκανες να απαντήσουν στο δίλημμα σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα κι ανακουφιζόμενες με την ευκολία του άσπρο-μαύρο. Μαύρες μέρες έρχονται, καλά κρυμμένες πίσω από την πολυχρωμία της αγοράς...

Της
Λιάνας ΚΑΝΕΛΛΗ

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ15-12-2018

ΔΗΜΟΣ Κ ΤΖΟΥΜΕΡΚΩΝ

Έτσι θα γίνουν οι εκλογές στο Δήμο Κεντρικών Τζουμέρκων

• Written by  ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΣ Άρτας

ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΣ Άρτας

Με «Κλεισθένη Ι» πάμε στις αυτοδιοικητικές εκλογές που εκτός της απλής αναλογικής επιφέρει και πολλές άλλες αλλαγές, οπότε θα συνιστούσαμε στους πρωταγωνιστές των αναμετρήσεων να κάτσουν να διαβάσουν καλά το νόμο.

Η εφημερίδα μας θα περιοριστεί στα βασικά που καλόν είναι να γνωρίζουν οι αναγνώστες μας ώστε να οδηγηθούν ενημερωμένοι στις κάλπες. Ξεκινάμε σήμερα από τον ορεινό Δήμο Κεντρικών Τζουμέρκων για να σας μεταφέρουμε ενδιαφέροντα στοιχεία που πρέπει να γνωρίζετε και εν συνεχεία θα κατέβουμε παρακάτω.
Στο Δήμο Κεντρ. Τζουμέρκων με μόνιμο πληθυσμό, σύμφωνα με την τελευταία απογραφή, 6.178 κατοίκους, το Δημοτικό Συμβούλιο είναι 21μελές και οι έδρες κατανέμονται ως εξής: (ΔΕ) Δημοτική Ενότητα Αθαμανίας (πληθυσμός 3.786), έδρες δώδεκα, Δημοτική Ενότητα Αγνάντων (πληθυσμός 1.800), έδρες έξι. Τοπική Κοινότητα (ΤΚ) Μελισσουργών (πληθυσμός 419), έδρες δύο. Θεοδωριάνων (πληθυσμός 173 κάτοικοι), έδρα μία.
Για τον καθορισμό των υποψηφίων συμβούλων κάθε συνδυασμού (αυτό ισχύει σ’ όλους τους Δήμους), λαμβάνονται υπόψη οι έδρες προσαυξανόμενες κατά 30%, οπότε έχουμε: ΔΕ Αθαμανίας έδρες δώδεκα, συν 30% ίσον τέσσερις επιπλέον, σύνολο 16. ΔΕ Αγνάντων έδρες έξι, συν 30% ίσον δύο επιπλέον, σύνολο οκτώ. ΤΚ Μελισσουργών έδρες δύο, συν 30% ίσον μια επιπλέον, σύνολο δύο. ΤΚ Θεοδωριάνων έδρα μία, συν 30% ίσον μηδέν επιπλέον, σύνολο μία. Άρα γενικό σύνολο (ανώτερο) υποψηφίων συμβούλων για κάθε συνδυασμό 27.
Οι εκλογές στα χωριά
ΣΥΜΦΩΝΑ με τον «Κλεισθένη Ι» σε κοινότητες πάνω από 300 μόνιμους κατοίκους (τα κοινοτικά συμβούλια είναι πενταμελή), κατέρχονται συνδυασμοί με επικεφαλή υποψήφιο πρόεδρο, πέντε υποψήφιους συμβούλους μίνιμουμ και επτά μάξιμουμ.
Στις κοινότητες κάτω των 300 κατοίκων οι υποψήφιοι πρόεδροι κατέρχονται με ενιαίο ψηφοδέλτιο και για την εκλογή υπάρχει μια ιδιορρυθμία. Αν για παράδειγμα οι υποψήφιοι είναι τρεις και συνεννοηθούν ο δεύτερος με τον τρίο εκλέγεται, ανάλογα με την συμφωνία που θα κάνουν, ένας από τους δύο.
Στη ΔΕ Αθαμανίας Δήμου Κεντρ. Τζουμέρκων πάνω από 300 κατοίκους έχουν τα χωριά: Αθαμάνιο (517), Βουργαρέλι (582), Κάτω Αθαμάνιο (322), Κυψέλη (450), Παλαιοκάτουνο (447) και Τετράκωμο (427 κατοίκους). Κάτω από 300 κατοίκους τα χωριά: Ανεμορράχη, Δίστρατο, Κάτω Καλεντίνη, Κάψαλα, Κεντρικό και Μεσούντα.
Στη ΔΕ Αγνάντων του ίδιου Δήμου, πάνω από 300 κατοίκους έχουν τα χωριά: Άγναντα (430), Γραικικό (302). Κάτω από 300 κατοίκους τα χωριά: Καραρράκτης, Κουκούλια, Κτιστάδες, Λεπιανά, Μικροσπηλιά και Ράμια.

ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΚΕΔΕ

«ΛΑΪΚΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ» ΣΤΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΚΕΔΕ

Όχι στους δήμους - επιχειρηματίες και τις μεταρρυθμίσεις που στηρίζουν το κεφάλαιο και βλάπτουν το λαό (VIDEO)

Συνεχίζονται σήμερα οι εργασίες του ετήσιου συνεδρίου της Κεντρικής Ένωσης Δήμων Ελλάδας (ΚΕΔΕ) που ξεκίνησαν χθες, με την ατζέντα να περιλαμβάνει θέματα όπως οι αλλαγές στον τρόπο λειτουργίας των δήμων μετά από την ψήφιση του «Κλεισθένη», η συμμετοχή της αυτοδιοίκησης στο διάλογο για τη συνταγματική αναθεώρηση, τα οικονομικά των δήμων κ.ά.
Στις σημερινές εργασίες μίλησε η Ελπίδα Παντελάκη δημοτική σύμβουλος Πειραιά και εκπρόσωπος της «Λαϊκής Συσπείρωσης», επισημαίνοντας ότι το συμπέρασμα από τη συζήτηση που διεξάγεται είναι η «ταύτιση και συμφωνία των παρατάξεων στην ΚΕΔΕ με τη στρατηγική και την κατεύθυνση της παρέμβασης της κεντρικής εξουσίας σε βάρος των δικαιωμάτων των εργαζομένων, των λαϊκών στρωμάτων και του λαού γενικότερα» (Διαβάστε εδώ περισσότερα και δείτε βίντεο). 
Στη συνέχεια το λόγο πήρε ο δήμαρχος Πατρέων Κώστας Πελετίδης ο οποίος ξεκινώντας την ομιλία του επισήμανε πως «οι αλλαγές που προωθούνται από τον "Κλεισθένη" είναι σε αντιδραστική κατεύθυνση γιατί και με τη σημερινή κυβέρνηση αυτοί που κάνουν κουμάντο στην οικονομία είναι το κεφάλαιο». Αυτό επισήμανε μεταξύ άλλων ο Κώστας Πελετίδης δήμαρχος Πάτρας επισημαίνοντας ότι «αξιοποιήθηκε η κουβέντα για την απλή αναλογική για να κρύψει την ουσία της μεταρρύθμισης του "Καλλικράτη", που στην πραγματικότητα μετατρέπει δήμους και περιφέρειες σε πεδία επιχειρηματικής λειτουργίας, για να αβγατίζουν τα κέρδη του κεφαλαίου». (Διαβάστε εδώ περισσότερα και δείτε βίντεο).
Επίσης, ο δήμαρχος Καισαριανής Ηλίας Σταμέλος, αναφέρθηκε στα οικονομικά των δήμων τονίζοντας πως «όταν μιλάμε για τα οικονομικά στην Τοπική Διοίκηση, στην ουσία μιλάμε για την καρδιά της λειτουργίας των δήμων της χώρας μας. Βεβαίως όταν μιλάμε για ανάπτυξη πρέπει να βάζουμε το ερώτημα, "ανάπτυξη για ποιον και από ποιον". Γιατί αν αυτό το ερώτημα δεν το βάζουμε θα μιλάμε όλοι για ανάπτυξη αλλά δεν θα έχουν τα ίδια αποτελέσματα για όλους. Ανάπτυξη έχουμε αλλά έχουμε και ανάπτυξη της ανεργίας και μείωση μισθών. Εμείς που ενδιαφερόμαστε για τους κατοίκους των πόλεών μας που η πλειοψηφία τους είναι άνεργοι, συνταξιούχοι, νέοι πρέπει να ενδιαφερόμαστε για το τι ανάπτυξη υπάρχει προς όφελος ποιου» (διαβάστε εδώ περισσότερα και δείτε βίντεο).
Από την πλευρά του, ο Μιχάλης Σελέκος, δήμαρχος Χαϊδαρίου, στάθηκε στα ζητήματα της κοινωνικής πολιτικής, υγείας, εργασιακών σχέσεων στους δήμους όλης της χώρας, που βιώνει ο λαός. Χαρακτηριστικά τόνισε πως οι πολίτες ζουν την ανεργία, φτώχεια, ανέχεια, ανασφάλεια για το μέλλον «με τα παιδιά μας να γίνονται σύγχρονοι μετανάστες και λαϊκές οικογένειες να μην μπορούν να ανταποκριθούν στις στοιχειώδεις ανάγκες», ενώ οι συνταξιούχοι υπολογίζουν συνεχώς τις απώλειές τους. Ανέφερε επίσης πως οι δομές υγείας και παιδείας πρέπει να είναι αποκλειστικά δημόσιες και δωρεάν (διαβάστε εδώ περισσότερα και δείτε βίντεο).
Στο θέμα της χωματερής της Φυλής αλλά και στην πολιτική που ακολουθείται και από τη σημερινή  κυβέρνηση στο ζήτημα της προστασίας του περιβάλλοντος, στάθηκε ο δήμαρχος Πετρούπολης Βαγγέλης Σίμος. «Ο λαός έχει τη χωματερή της Φυλής στο σβέρκο και στα πνευμόνια του 53 χρόνια» σημείωσε, στάθηκε στην έλλειψη προσωπικού και στόλου που αντιμετωπίζουν οι περισσότεροι δήμοι καθώς δεν υπάρχει χρηματοδότηση και αναρωτήθηκε: «Μήπως να προβληματιστούμε και να πούμε τι διαχείριση απορριμάτων θέλουμε και προς όφελος ποιανού;». Είπε επίσης ότι «μπροστά στην υγεία μας και στη ζωή των παιδιών μας, το κεφάλαιο είναι αδυσώπητο. Πρέπει να υπάρχει διαχείριση απορριμμάτων προς όφελος του λαού, στο σημερινό σύστημα δεν μπορεί να ισχύσει, γι' αυτό καλούμε όλους τους αιρετούς, όλο το λαό να προβληματιστεί και να παλέψει σε αυτόν τον άξονα» (διαβάστε εδώ περισσότερα και δείτε βίντεο).
Τέλος, η πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου Πάτρας, Κατερίνα Γεροπαναγιώτη, υπογράμμισε πως «από αυτή την ανάπτυξη έχει καεί η γούνα του λαού μας». Συμπλήρωσε μάλιστα πως «σήμερα, δήμοι και Περιφέρειες, το πολιτικό προσωπικό που τους στελεχώνει, συμμετέχουν ενεργά όχι μόνο στην υλοποίηση αλλά και στο σχεδιασμό της ανάπτυξης για τις ανάγκες του κεφαλαίου. Γι' αυτές σχεδιάστηκαν οι αναδιαρθρώσεις όλα αυτά τα χρόνια στην Τοπική Διοίκηση. Είναι η κόκκινη κλωστή που δένει τον "Καποδίστρια" με τον "Καλλικράτη" και μετά σήμερα με τον "Κλεισθένη 1" και αύριο "Κλεισθένη 2" και πάει λέγοντας» (διαβάστε εδώ περισσότερα και δείτε βίντεο). 
902

ΣΟΦΙΑΝΟΣς

Θα δώσουμε μάχη στους Δήμους για να πάρει ανάσα ο λαός

Στη βάρβαρη μνημονιακή, εναλλασσόμενη και διαδοχική πολιτική, που υπήρξε αυτά τα πέντε χρόνια, αναφέρθηκε ο Νίκος Σοφιανός, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ και δημοτικός σύμβουλος Αθήνας με τη «Λαϊκή Συσπείρωση», μιλώντας στο Τακτικό Συνέδριο της Κεντρικής Ένωσης Δήμων Ελλάδος. Όπως είπε, αυτή η πολιτική φόρτωσε «ασήκωτα βάρη στο λαό. Οι Δήμοι συμμετείχαν σε αυτή την επίθεση, με αιχμή τις αντιδραστικές αναδιαρθρώσεις, την περίφημη αποκέντρωση που μοχλό είχε την απόλυτη μείωση της χρηματοδότησης από το κράτος. Μια απόλυτη μείωση σε 60%, που παραμένει και φυσικά δεν αλλάζει με τα 36 εκατομμύρια παραπάνω που θα δοθούν το 2019».
Αναφέρθηκε στη μεταφορά αρμοδιοτήτων από το κράτος στους Δήμους και τις Περιφέρειες, «όπως οι δομές της Πρόνοιας, το παιδί, την οικογένεια, τα σχολεία, τον Αθλητισμό, τον Πολιτισμό. Στο όνομα του απόμακρου συγκεντρωτικού και σπάταλου κράτους, οι Δήμοι γίνονται οι αρωγοί μιας γενικευμένης ανταπόδοσης, της επιχειρηματικότητας, της όλο μεγαλύτερης επιβάρυνσης των λαϊκών νοικοκυριών, της ανατροπής εργασιακών σχέσεων, της διαφοροποίησης ακόμα και των ελάχιστων παροχών, όπως στην Πρόνοια, Υγεία, Παιδεία. Σήμερα, με βάση τον προϋπολογισμό της κυβέρνησης και το μεσοπρόθεσμο που ψήφισε, τα δημοτικά τέλη και οι φόροι ξεπερνούν κατά πολύ τη χρηματοδότηση από το κράτος. Και το '18 και '19 και μάλιστα στόχος είναι το 2022 να φτάσουν τα 2,755 δισ. ευρώ. Το ΠΔΕ είναι ψίχουλα και οι δήμοι οδηγούνται μέσα από όλους τους δρόμους στις τράπεζες, παραδίδοντας "προίκα" στους επιχειρηματικούς ομίλους τα ανταποδοτικά τέλη, με αφετηρία τη συντήρηση και εκσυγχρονισμό του στόλου καθαριότητας, το δίκτυο ηλεκτροφωτισμού, που σημαίνει νέα επιπρόσθετη επιβάρυνση των νοικοκυριών, αλλά και ιδιωτικοποίηση υπηρεσιών που συνήθως κρύβεται».
Στάθηκε στο γεγονός πως μόνο τα τέσσερα τελευταία χρόνια, «έχουμε 43 νεκρούς στην Τοπική Διοίκηση και πάνω από 60 τραυματίες. Εργαζόμενοι των Δήμων είναι αυτοί και δείχνουν το ένοχο καθεστώς που διαμορφώνεται και μια αιτία που κανένας αιρετός δεν μπορεί να κάνει πως δεν το βλέπει».
Υπογράμμισε επίσης πως «το αίτημα να ανατραπεί το αντιδραστικό θεσμικό πλαίσιο της 24ωρης λειτουργίας, που εντατικοποιεί την εργασία, που έχει κάνει σκόνη το 5ήμερο, όνειρο απατηλό την υποχρεωτική μέρα ανάπαυσης, είναι παραπάνω από επιβεβλημένο να μπει σε πρώτο πλάνο διεκδίκησης και για τους εργαζόμενους και για τους αιρετούς. Είναι συνέχεια των μεγάλων ελλείψεων σε προσωπικό που ο μνημονιακός κορσές και ο πέλεκυς του ισοσκελισμένου προϋπολογισμού το συναρτά, όσο περισσότερο με το να βάζει ο δημότης το χέρι στην τσέπη. Είπε ο κ. υπουργός για 8.500 θέσεις εργασίας, πλήρους απασχόλησης, όμως σε ανταποδοτικές υπηρεσίες, σε υπηρεσίες που για να πληρώνεται ο εργαζόμενος πρέπει να πληρώνει ο δημότης, πρόσθετα με αυτά που πληρώνει από την κεντρική φορολογία που έχει οδηγήσει τους μισούς να είναι ληξιπρόθεσμοι οφειλέτες στην εφορία».
Ο Ν. Σοφιανός τόνισε πως όλα αυτά «έρχονται να θυμίσουν ότι η μεταμνημονιακή εποχή είναι ένα παραμύθι, η μεταμνημονιακή πολιτική μοιάζει σαν σταγόνα νερού με τη μνημονιακή. Σήμερα, στο ΠΔΕ του αρμόδιου υπουργείου για υποδομές, θεομηνίες, φυσικές καταστροφές, είναι μόλις 11 εκατομμύρια περισσότερα από πέρσι. Όταν έχουμε το έγκλημα στο Μάτι και τη Μάνδρα ακόμα ζωντανό, όταν σε μία χώρα σεισμογενή, το 80% των δημοσίων κτιρίων και σχολείων παραμένει ανέλεγκτο και αυτό που ακούμε ότι πρέπει να συνηθίσουμε να ζούμε με τις φυσικές καταστροφές, είναι πρόκληση στο νου και στη συνείδηση ενός λαού που έχει γονατίσει από τα βάρβαρα μέτρα που πληρώνει συνεχώς».
Ανέφερε πως η εμπορευματοποίηση γης και περιβάλλοντος απογειώνεται και στάθηκε στους χώρους που εντάχθηκαν στο υπερταμείο και τόνισε πως «είναι να απορεί κανείς γιατί ο καβγάς γίνεται μόνο για το εκλογικό σύστημα, ενώ στο θεσμικό του "Κλεισθένη" υπάρχει συμφωνία από όλους; Η λογική λέει ότι αν συμφωνούμε στο θεσμικό πλαίσιο, μπορούμε μετά να τον συνδιαχειριστούμε, μπορούμε και να συγκυβερνήσουμε. Έχουν παραμεριστεί από αυτό το καθεστώς οι λαϊκές ανάγκες. Πήραν ανάσα και αέρα τα πανιά της επιχειρηματικής δράσης. Οι δήμαρχοι έγιναν ή πρέπει να γίνουν μάνατζερ. Στα όργανα της Τοπικής Διοίκησης συνωστίζονται πρόσωπα της αγοράς, ιδιοκτήτες ΜΜΕ, κάθε λογής επιχειρηματίες, μαζί με τα συμφέροντά τους».
Παράλληλα, χαρακτήρισε κάλπικο το δίλημμα «συγκεντρωτισμός ή αποκέντρωση» που στόχο έχει «να κρύψει το κύριο. Ότι το κεντρικό κράτος, οι θεσμοί του στην Τοπική Διοίκηση, οι ευρωενωσιακοί μηχανισμοί δρουν ενιαία, από κοινού, εχθρικά απέναντι στο λαό. Δρουν για να λειτουργήσουν συμπληρωματικά οι ανάγκες των επιχειρηματικών ομίλων».
Σημείωσε πως είναι «πολύ επικίνδυνη η συναίνεση που διαμορφώνεται» και τη διαπίστωσε και ο Αμερικανός πρεσβευτής όσον αφορά τους σχεδιασμούς που μετατρέπουν την Ελλάδα σε γέφυρα των πολέμων, που κάνουν οι ιμπεριαλιστές σε λημέρι αμερικανοΝΑΤΟικών στρατευμάτων. «Εμείς λέμε να προβληματιστεί ένας κόσμος ότι βρήκαν πρόθυμους δημάρχους και περιφερειάρχες να διαφημίζουν τα ΝΑΤΟικά σχέδια. Για δείτε τα σουλάτσα του Αμερικανού πρεσβευτή στα δημαρχιακά και περιφερειακά μέγαρα», είπε χαρακτηριστικά.
Για τη συμφωνία των Πρεσπών, σημείωσε ότι είναι επιβλαβής και πρέπει να καταψηφιστεί, αλλά «έγινε για να λήξει ένα ΝΑΤΟικό γραμμάτιο, εξαργυρώνεται ένα γραμμάτιο από την αστική τάξη της Ελλάδας, βάζοντας τα Σκόπια στο ΝΑΤΟ, ολοκληρώνοντας τους σχεδιασμούς που έχει στα Βαλκάνια».
Καταλήγοντας, ο Ν. Σοφιανός τόνισε: «Δεν υποτιμούμε καθόλου, ούτε παραγνωρίζουμε τους συσχετισμούς. Ξέρουμε ότι οι συσχετισμοί στην πολιτική συνείδηση είναι αρνητικοί. Σε αυτές τις συνθήκες εμείς δεν κάνουμε αφ' υψηλού κριτική. Απέναντι σε αυτή την πολιτική προβάλουμε ένα ολοκληρωμένο πρόγραμμα εναλλακτικής λύσης, που θέτει ανοικτά στο λαό μας, χωρίς μισόλογα και περιστροφές. Οι θέσεις και οι προτάσεις μας έχουν οικονομικό και πολιτικό κόστος για την εξουσία των επιχειρηματικών ομίλων και για το πολιτικό προσωπικό που τους στηρίζει. Θα δώσουμε τη μάχη στους Δήμους, στις λαϊκές γειτονιές, στα χωριά, στο εργατικό λαϊκό κίνημα για να πάρει ανάσα ο λαός. Γιατί την έχει ανάγκη σήμερα με αυτό τον αρνητικό συσχετισμό, να πάρει ανάσα, να πιστέψει στη δύναμή του, στο δίκιο του, να διευρύνει τις απαιτήσεις του, είτε σε ρόλο δημοτικής αρχής, όπου την ασκήσαμε και με επιτυχία, είτε σε ρόλο αντιπολίτευσης, μία υποχρέωση αναλαμβάνουμε. Να στηρίξουμε, να προβάλουμε τις ανάγκες του λαού μας, της νεολαίας στην πάλη ενάντια στην πολιτική κεφαλαίου, των κομμάτων που την προωθούν και τη στηρίζουν. Και πιστεύουμε ότι σε αυτό το δρόμο μπορούμε να συναντηθούμε με αρκετούς άλλους συναγωνιστές, άσχετα να συμφωνούμε σε όλα και αυτό να εκφραστεί και στα ψηφοδέλτια της "Λαϊκής Συσπείρωσης" στους δήμους, τις κοινότητες, τις περιφέρειες».
902 4-12-2018

εΕΡΓΑΤΙΚΑ ΑΤΥΧΗΜΑΤΑ ΣΕ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥΣ ΟΤΑ

ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΕΣ ΔΗΜΑΡΧΟΙ

Να σταματήσει το έγκλημα σε βάρος των εργαζόμενων στους Δήμους

Ανακοίνωση σχετικά με τα εργατικά δυστυχήματα, με αφορμή το θάνατο οδηγού απορριμματοφόρου του Δήμου Αλίμου, στη Λεωφόρο ΝΑΤΟ στα Άνω Λιόσια, τα ξημερώματα της Παρασκευής, εξέδωσαν οι πέντε κομμουνιστές Δήμαρχοι Ικαρίας Στέλιος Σταμούλος, Καισαριανής Ηλίας Σταμέλος, Πατρέων Κώστας Πελετίδης, Πετρούπολης Βαγγέλης Σίμος και Χαϊδαρίου Μιχάλης Σελέκος.
Αναλυτικά το κείμενο, έχει ως εξής:
«Τα 4 μόνο τελευταία χρονιά μετράμε 43 θανατηφόρα εργατικά ατυχήματα στους δήμους και 60 σοβαρούς τραυματισμούς!! Μπροστά σε ένα τέτοιο Μαμωνά Αίματος, κάνεις πια δεν δικαιούται να σιωπά ή άπλα να καταγράφει το οδυνηρό, για τις οικογένειες των εργατών, αποτέλεσμα. Το χρονικό του εγκλήματος που έχει αίτιο και ενόχους.
Αίτιο η εντεινόμενη αντιλαϊκή πολίτικη, ένοχες οι κυβερνήσεις που τη διαδέχονται και την υλοποιούν...
Δημοτικές αρχές και εκλεγμένοι στους δήμους οφείλουμε να πάρουμε θέση και να απαιτήσουμε να σταματήσει το έγκλημα.
Να αναδείξουμε τις πιο βαθιές αίτιες που τροφοδοτούν τα πολλαπλά εργατικά ατυχήματα στους δήμους.
Οι εργαζόμενοι και τα σωματεία τους αναδείχνουν τακτικά τις συνθήκες υγιεινής και ασφάλειας που είτε δεν υφίστανται, είτε μένουν μόνο στα χαρτιά. Τις διαχρονικές και μεγάλες ελλείψεις σε προσωπικό, τις ευκαιριακές εργασιακές σχέσεις που εντείνουν το πρόβλημα. Το στόλο καθαριότητας και τα οχήματα έργου που παραμένουν πεπαλαιωμένα και πλημμελώς συντηρημένα, τις ιδιωτικοποιήσεις και την επέλαση των εργολάβων.
Οι παραπάνω παράγοντες είναι οι βασικές και διαχρονικές αιτίες των εργατικών ατυχημάτων στους δήμους, που παραμένουν και γιγαντώνονται στις μέρες μας. Είναι συνέχεια και το αποτέλεσμα των κυβερνητικών αντιλαϊκών πολιτικών που θέλουν οι δήμοι να λειτουργούν ως μοχλοί εξυπηρέτησης των επιχειρηματικών συμφερόντων, επιβάρυνσης και εμπορευματοποίησης των λαϊκών αναγκών.
Γι' αυτό και πετσοκόβουν σταθερά οι κυβερνήσεις τη χρηματοδότηση από το κράτος και τη φορτώνουν τους δημότες. Γι' αυτό και εντείνουν την επίθεση στους εργαζόμενους, περικόπτουν μισθούς, δικαιώματα, ανατρέπουν εργασιακές σχέσεις, εντείνουν την εντατικοποίηση της εργασίας.
Μέσα σε αυτές τις συνθήκες ξεχωρίζει και ωριμάζει ως ιδιαίτερα επιβαρυντικός παράγοντας των συνεχών εργατικών ατυχημάτων, της εντατικοποίησης και της λογικής της εργολαβίας που έχει επικρατήσει σε υπηρεσίες όπως η καθαριότητα των δήμων, το αντιδραστικό θεσμικό πλαίσιο της 24ωρης λειτουργίας που έχει επικρατήσει στους δήμους.
Ένα αντιδραστικό αντεργατικό θεσμικό καθεστώς που στην εποχή των διευρυμένων και μόνιμων ελλείψεων σε προσωπικό, της σωρείας των ανατροπών στις εργασιακές σχέσεις, έχει γίνει το έδαφος για να ανθεί η υπερεργασία, η λογική της εργολαβίας, το ξεχείλωμα του ωραρίου, του 5ήμερου, να εντείνονται τα εργατικά ατυχήματα.
Ένα αντιδραστικό καθεστώς, που μέρος των εργαζόμενων "το παραβλέπει" μπροστά στο κυνηγητό των υπερωριών που συμπληρώνουν το πετσοκομμένο μεροκάματο που έχουν βυθίσει στα τάρταρα οι μνημονικές πολιτικές που συνεχίζονται. Πρέπει να ενισχυθεί η πάλη για μισθούς που να ανταποκρίνονται στις σύγχρονες ανάγκες των εργαζομένων.
Είναι κατά τη γνώμη μας πια καιρός να μπει στο στόχαστρο όλων, εργαζομένων, των συνδικάτων τους, των δημοτικών άρχων και άλλων εκλεγμένων που ως αφετηρία τους έχουν τις λαϊκές ανάγκες και αγωνίες, το αντιδραστικό θεσμικό πλαίσιο του ν. 3584/2007 (άρθρο 36), που στο όνομα της ιδιαίτερης εργασίας σειράς υπηρεσιών στους δήμους έχει θεσμοθετήσει τη διευθέτηση του ωραρίου σε 24ωρη βάση, το 5ήμερο το έχει κάνει 7ήμερο, τις υποχρεωτικές ημέρες ανάπαυσης ανέκδοτο, τις Κυριακές και αργίες σε υποχρεωτικά εργάσιμες, κλπ. Απαιτούμε την άμεση κατάργηση και την αναθεώρησή του.
Απαιτούμε ακόμα: Μέτρα υγιεινής και ασφάλειας στους δήμους, καθώς και τον ουσιαστικό έλεγχό τους από τα αρμόδια όργανα του κράτους.
Διασφάλιση του ωραρίου, του 5ήμερου, των υποχρεωτικών ημερών ανάπαυσης για κάθε εργαζόμενο.
Υψώνουμε μέτωπο εναντίωσης στην κατάργηση του θεσμού των ΒΑΕ που χαράζουν κυβέρνηση, ΕΕ. Συνταξιοδότηση στα 60 για άντρες και στα 55 για γυναίκες, που είναι σε ανθυγιεινά επαγγέλματα.
Αντιπαλεύουμε την ανταποδοτικότητα στις προσλήψεις προσωπικού, που η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ έχει μονιμοποιήσει σε υπηρεσίες όπως η καθαριότητα και απαιτούμε την πλήρη και άμεση κάλυψη των αναγκών σε προσωπικό.
Εξασφάλιση από τον κρατικό προϋπολογισμό όλων των αναγκαίων λειτουργικών δαπανών και της μισθοδοσίας όλων των εργαζομένων.
Καμιά ιδιωτικοποίηση άμεση ή έμμεση κρίσιμων δημοτικών υπηρεσιών, όπως είναι η καθαριότητα (αποκομιδή και διαχείριση των απορριμμάτων), ο ηλεκτροφωτισμός που βρίσκονται στο στόχαστρο των επιχειρηματικών συμφερόντων. Να καταργηθεί το θεσμικό πλαίσιο που το επιτρέπει».
902 20-11-2018

ΚΑΚΟΥΛΙΔΗΣ

Σαν ψέματα

1. Οταν, παλαιότερα, περνούσα μπροστά από κάποιο νοσοκομείο και παρατηρούσα, τη νύχτα, τα λιγοστά φωτισμένα δωμάτια υποθέτοντας ότι κάποιος ξενυχτούσε στο προσκεφάλι ενός αρρώστου, ένιωθα ότι ο κόσμος αυτός ήταν ένας άλλος πλανήτης. Οταν, με τη σειρά μου, κατοίκησα κι εγώ σ' αυτόν τον πλανήτη, έβλεπα έξω από το παράθυρο τη ζωή να κυλά σαν αυτή να βρίσκεται σ' έναν άλλο πλανήτη.

2. Ο ασθενής ανήκει σε μια μικρή πόλη που αντιμετωπίζει στα ίσα την επικράτεια του θανάτου. Στην πόλη αυτή θα γνωρίσει ανθρώπους με την αληθινή τους μορφή. Εχουν λάβει το μήνυμα, πέρασαν την πρώτη ταραχή και τώρα μαζεύουν τις δυνάμεις τους για τη μάχη. Σε αυτήν τη μάχη, μέσα στο θάλαμο, ο ένας είναι δίπλα στον άλλο, υπάρχει άφθονη παρηγοριά και ο δυνατότερος δίνει δύναμη στον ασθενέστερο.

3. Ο Θεός κυκλοφορεί ανάμεσά μας με ελεύθερο ωράριο, περνώντας γρήγορα από τους θαλάμους, φοβούμενος μήπως συναντηθεί με την ομάδα των ασθενών που δηλώνουν την απέχθειά τους.

4. Σύντομη η ζωή έτσι κι αλλιώς. Τα χειρουργεία λειτουργούν συνέχεια ενάντια στην αρρώστια, η οποία είναι «με τη σιγή και τη διάρκεια οπλισμένη», για να παραφράσω τον Τάκη Παπατσώνη.

5. Ο ασθενής οφείλει για τη ζωή του να παλέψει πνευματικά, από μέσα προς τα έξω, να εξημερώσει το κτήνος που προσπαθεί να τον εξοντώσει και να το πετάξει από το σώμα του. Αυτό δεν είναι καθόλου εύκολο, αλλά έχω νιώσει ότι έπρεπε να παλεύω, να παλεύω, και τίποτ' άλλο.

6. Η εικόνα που μου έρχεται πρώτη στο νου είναι οι νοσοκόμες να τρέχουν για να τα προλάβουν όλα και οι γιατροί να μπαίνουν και να βγαίνουν στους θαλάμους αδιάκοπα.

7. Βάλσαμο οι φίλοι με τις επισκέψεις και το γέλιο τους. Επαιρνα δύναμη και αισιοδοξία. Οταν έφευγαν, ήμουν χαρούμενος.

8. Φυσικά καταλαβαίνεις πόσο ταξική είναι η ιστορία της υγείας. Αν έχεις την οικονομική δυνατότητα, έχεις την καλύτερη περίθαλψη. Οχι γιατί τα δημόσια νοσοκομεία υστερούν σε ιατρική πείρα - το αντίθετο, μάλιστα - αλλά λόγω του τεράστιου φόρτου εργασίας που πέφτει στις πλάτες των εργαζομένων και των δύσκολων συνθηκών που καλούνται να αντιμετωπίσουν, πολλές φορές αυτοσχεδιάζοντας.

9. Καμία κυβέρνηση από τη μεταπολίτευση έως σήμερα δεν στήριξε την Υγεία ως όφειλε. Το κοινωνικό κράτος υπήρξε και υπάρχει σαν φαρσοκωμωδία. Η Υγεία ως εμπόρευμα είναι επινόηση της άρχουσας τάξης, αυτής της «φιλάνθρωπης», γνωστής κατά βάθος για την απέχθειά της προς τον κόσμο. Πόσο δίκιο είχε η Μαρίνα Τσβετάγεβα: «Οταν δίνεις σε έναν άνθρωπο δίνεις στο στομάχι του, αλλά ο άνθρωπος δεν είναι το στομάχι του».

10. Λένε πως, αν τα καταφέρεις και βγεις από μια δύσκολη περιπέτεια της υγείας, δεν θέλεις να το θυμάσαι. Αντιθέτως, θέλω να τα θυμάμαι όλα, με λεπτομέρεια. Πώς είναι δυνατόν να ξεχάσω όλους αυτούς τους γιατρούς και νοσηλευτές που με φρόντισαν, όπως και τους ασθενείς με τους οποίους μοιράστηκα την αγωνία και τον πόνο. Η ζωή στο νοσοκομείο έχει άλλους κανόνες, απαιτεί άλλη συμπεριφορά. Η κοινότητα των ασθενών και των συνοδών τους, των ιατρών και των νοσηλευτών διέπεται από ισότητα και αδελφοσύνη: Ολοι είμαστε ίσοι μπροστά στον πόνο. Κι έτσι δημιουργείται σιωπηρά μια κοινότητα με ομόνοια και συντροφικότητα, χωρίς ψεύτικα προσωπεία, όπου ο ένας φροντίζει τον άλλον χωρίς διάκριση. Μια σχεδόν ουτοπική καθημερινότητα από τους ίδιους ανθρώπους που, σε άλλες συνθήκες, μεταλλάσσονται σε θηρία και αρπακτικά. Το μάθημα του θανάτου μάς κάνει όλους σοφότερους...

Του
Γιώργου ΚΑΚΟΥΛΙΔΗ

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 10-11-2018

ΚΑΝΕΛΛΗ

Μουντζούρες για... Πικάσο

Απ' τα πορτοκαλιά γάντια των καθαριστριών ως την εικόνα του σχετικά νέοκοπου τότε άθεου πρωθυπουργού που ζητάει να προσευχηθεί μόνος στο Αγιον Ορος... Απ' την έγχρωμη συνοδό στην ιουλιανή προεδρική δεξίωση ως τη Μόρια με τον Πάπα και την επίσκεψη σε κινηματογραφικά στούντιο στο Σικάγο... Απ' τις διαβολοδηλώσεις στο κηπάριο του Τραμπ, ως την τέντα της αμμούδας των Πρεσπών... Απ' το πιλοτάρισμα του «φάντομ», ως την επίσκεψη στο απέραντο καρβουνιασμένο νεκροταφείο στο Μάτι... Απ' τους πανηγυρισμούς και τους εναγκαλισμούς με άσπρα, μαύρα κι ασπρόμαυρα πρόβατα - απ' τη Ζωή ως τον Φίλη, τον Καμμένο και τον Κοτζιά - ως τις τριετείς μυστικές συνομιλίες-μπίζνες με την κορυφή της Ιεραρχίας, λιγότερο κοπιώδεις απ' το 17ωρο μνημονιακών διαπραγματεύσεων, αλλά εθναρχεύσουσας ιερής ιστορικότητας... Ο πρωθυπουργός Τσίπρας φιλοτεχνεί, χρόνια τώρα, το πορτρέτο του Ντόριαν Γκρέη Αλέξη, τηρώντας απαρέγκλιτα και την τελευταία λέξη των οδηγιών του διεθνούς κεφαλαιουχικού κονκλάβιου κατασκευής χρήσιμων ηγετών. Και η εικόνα, προορισμένη να προσκυνάται ψηφοθηρικώς από τους πλανημένους ή τους συστηματικά πλανόδιους της αριστεράς στον αιώνα τον άπαντα του αστικού νεφελώματος, αυτή η εικόνα του «παιδιού» που άρχισε να παίζει τα παιχνιδάκια της εξουσίας σε φόντο κόκκινο, με μπλε φαρδιά κορνίζα, μπλάβιασε, κυριολεκτικά! Ηρθε σα μπουνιά ξεγυρισμένη στα μούτρα του λαού, τον αιφνιδίασε με τριαντάφυλλα, ίδια σε Καισαριανή και Ιδιωτικό Οικονομικό Πανεπιστήμιο στη Σμύρνη, και τώρα τον αποτελειώνει στο συριζανέλικο τσίρκο, αποδεικνύοντας ότι το ράσο όχι μόνο κάνει τον παπά, αλλά και μπίζνεσμαν τον δημόσιο υπάλληλο, όταν στα πετεινά του ουρανού οι οπορτουνιστές λογαριάζουν μόνον τις κότες που γεννάνε χρυσά αυγά εντυπώσεων.

Οσο μάστορας της επικοινωνίας κι αν είναι κάποιος, κι είναι πολλοί στο μαξίμιο στενό περιβάλλον, η πραγματικότητα για την πλειοψηφία του λαού είναι τόσο σκληρή και ζοφερή, που ξεφτίζει η δυνατότητα να την πείθεις ότι πρέπει να χαζεύει τον ταχυδακτυλουργό της γειτονιάς με όρους ανάγνωσης των Μεταμορφώσεων του Οβίδιου.

Ετσι, και χάρη στην αταλάντευτη στάση του ΚΚΕ στη Βουλή και κυρίως εκτός αυτής, τα μπλαβιασμένα μάτια ανοίγουν τόσο όσο να πανικοβάλλεται το ανίερο γκουβέρνο απ' την ανταπόκριση τόσων δευτεροβάθμιων σωματείων στο κάλεσμα για την επικείμενη γενική απεργία. Ηδη σχεδόν όλοι πήραν πρέφα ότι η επιστροφή, δικαστικώς, αναδρομικών ψίχουλων, παγιώνει και οριστικοποιεί τις ως τώρα αριστερές και δεξιές περικοπές σε μισθούς και συντάξεις. Και συνάμα, όσο κι αν κρύφτηκε πίσω απ' τη λέξη τροπολογία, η ...αχτσιόγλικη εκδοχή του κατρουγκαλισμού φρόντισε να εμποδίσει και κάθε αξίωση των συνταξιούχων από δω και μπρος να διεκδικήσουν τα κλεμμένα των κόπων τους! Ηδη παπάδες και μη, έχοντας πικρή εμπειρία της κοινωνικοφροσύνης των μηκυάδων, πήραν πρέφα ότι το τάξιμο για ένταξη στο Δημόσιο, μάλλον σημαίνει από τίποτα ως την αιχμαλωσία σε κάποιον επενδυτή, αγοραστή, πολυεθνικό δυνάστη, που θα τον διαφεντεύει τουλάχιστον μέχρι το 2060!
Στο δε ζήτημα της... αναθεώρησης του Συντάγματος, που κυβέρνηση κι αντιπολίτευση επιμένουν ότι δεν αφορά την πλέμπα αλλά τους ανώτερης ευφυίας χειραγωγούς της, καθώς ολοένα και περισσότεροι ανοίγουν μάτια κι αυτιά στις άοκνες κομμουνιστικές παρεμβάσεις, πελώρια ερωτήματα αρχίζουν και ξεφυτρώνουν σε στόματα, ξεχωρίζοντας το μελάνι της σουπιάς απ' το μελάνι της γραφής.

Γιατί παίρνουν πρέφα όχι τι θέλει ο Αλέξης ν' αλλάξει στο κείμενο που έχει κάνει κουρελόχαρτο στην πράξη, αλλά τι θέλει να διατηρήσει ακέραιο τσιμεντώνοντας με αριστερό μυστρί τα συμφέροντα της αστικής τάξης. Γιατί π.χ. πώς να πουλήσεις «λαϊκή κυριαρχία» στο πόπολο, όταν ξέρει ότι για να επιτάξεις τα αεροδρόμιά σου σε καιρό πολέμου, καμιά τριανταριά μάλιστα, πρέπει να πάρεις γραπτή άδεια απ' την εταιρεία (γερμανική «Φραπορτ») που τα έχει αγοράσει;;; `Η τι σημαίνει ανώτατος καταστατικός χάρτης, όταν η όποια διεθνής συμφωνία είναι υπεράνω του Συντάγματος;;; Και ποιος θα πιστέψει ότι η προστασία των ατομικών και κοινωνικών δικαιωμάτων θα... βελτιωθεί, με το άρθρο για την κατάσταση πολιορκίας (εσωτερική κατοχή χονδρικά) να μένει ίδιο κι απαράλλαχτο σε όλα τα Συντάγματα απ' το 1933 ως σήμερα;;;

Ο συγκυβερνητικός ταχυδακτυλουργός που τέσσερα χρόνια τώρα πλασάρει μουντζούρες για Πικάσο και ψίχουλα για κόκκους από χαβιάρι, δεν είναι απλώς γυμνός αλλά μας το πλασάρει και ως my style rocks! Κι επειδή εσχάτως διαλαλεί ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα έρθει πρώτος στις ευρωεκλογές, μάλλον δεν πήρε πρέφα ότι πήραμε πρέφα πως μετά τα μαθήματα Δημοκρατίας που μας έκανε ο πολύς Μακρόν στην Πνύκα, τώρα στο Παρίσι του αποκαθιστά τον Πετέν ραίνοντας με γαλλικά αρώματα τους Τσολάκογλου, τους γκαουλάιτερ, τους δοσίλογους, τους χίτες και ταγματασφαλίτες της ταχέως εκφασιζόμενης Ευρώπης τους. Φύλλο συκής δε χαλαλίζουμε.

Της
Λιάνας ΚΑΝΕΛΛΗ

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 10-11-2018

ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ

Αρ­χαιο­λό­γοι, μαζί με το δή­μαρ­χο Πά­τρας και Σπάρ­της, προ­σφεύ­γουν στο ΣτΕ για τη με­τα­βί­βα­ση μνη­μεί­ων στο Υπερ­τα­μείο

Από herko στο Νοέ 4, 2018 Πο­λι­τι­σμός

Στο Συμ­βού­λιο της Επι­κρα­τεί­ας ενά­ντια στη με­τα­βί­βα­ση μνη­μεί­ων στην Ελ­λη­νι­κή Εται­ρεία Συμ­με­το­χών και Πε­ριου­σί­ας, προ­σέ­φυ­γε ο Σύλ­λο­γος Ελ­λή­νων Αρ­χαιο­λό­γων, από κοι­νού με τον δή­μαρ­χο Πα­τρέ­ων Κων­στα­ντί­νο Πε­λε­τί­δη και τον δή­μαρ­χο Σπάρ­της Ευάγ­γε­λο Βα­λιώ­τη.
Σε αί­τη­ση που κα­τέ­θε­σαν την Πα­ρα­σκευή (2/11), ζη­τούν «την ακύ­ρω­ση της από­φα­σης με­τα­βί­βα­σης ακι­νή­των αρ­χαιο­λο­γι­κού και πο­λι­τι­στι­κού εν­δια­φέ­ρο­ντος». «Έχουν πα­ρέλ­θει ήδη πλέον των δύο μηνών από την πρώτη ταυ­το­ποί­η­ση των ακι­νή­των αυτού του κα­τα­λό­γου και την απο­κά­λυ­ψη ότι σε αυτόν συ­μπε­ρι­λαμ­βά­νο­νται μνη­μεία, αρ­χαιο­λο­γι­κοί χώροι, μου­σεία, ακί­νη­τα απαλ­λο­τριω­μέ­να για αρ­χαιο­λο­γι­κούς σκο­πούς και άλλα κτί­ρια που εμπί­πτουν στην αρ­μο­διό­τη­τα του ΥΠΠΟΑ, και παρά τις δια­βε­βαιώ­σεις για “εξαί­ρε­ση” αυτών των ακι­νή­των, καμία θε­σμι­κή ενέρ­γεια δεν έχει γίνει από το υπουρ­γείο Οι­κο­νο­μι­κών ή το υπουρ­γείο Πο­λι­τι­σμού και Αθλη­τι­σμού. Αντι­θέ­τως, κα­θη­με­ρι­νά έρ­χο­νται στο φως νέα στοι­χεία για τα μνη­μεία που “κρύ­βο­νται” πίσω από αυ­τούς τους κω­δι­κούς (ΚΑΕΚ). Ο Σύλ­λο­γος Ελ­λή­νων Αρ­χαιο­λό­γων έχει ταυ­το­ποι­ή­σει 587 ΚΑΕΚ από 36 νο­μούς της χώρας -και πι­θα­νόν αυτά να είναι μόλις τα μισά από τα πραγ­μα­τι­κά ακί­νη­τα πο­λι­τι­στι­κού εν­δια­φέ­ρο­ντος που πε­ρι­λαμ­βά­νο­νται στα 10.119 ακί­νη­τα» το­νί­ζει, με­τα­ξύ άλλων, σε ανα­κοί­νω­σή του ο Σύλ­λο­γος Ελ­λή­νων Αρ­χαιο­λό­γων.
«Όσο όμως οι ”καλές προ­θέ­σεις” της κυ­βέρ­νη­σης πα­ρα­μέ­νουν σε προ­φο­ρι­κές δια­βε­βαιώ­σεις, ή, ακόμη χει­ρό­τε­ρα, σε δη­λώ­σεις περί ”θέ­μα­τος που δεν υπάρ­χει”, ο Σύλ­λο­γος Ελ­λή­νων Αρ­χαιο­λό­γων θα αγω­νι­στεί με κάθε δυ­να­τό μέσο ώστε τα μνη­μεία να πα­ρα­μεί­νουν κοι­νω­νι­κό αγαθό που θα προ­σφέ­ρε­ται σε όλους-όλες και να μην κα­τα­λή­ξουν στο χαρ­το­φυ­λά­κιο του Υπερ­τα­μεί­ου για «αξιο­ποί­η­ση» και «ρευ­στο­ποί­η­ση», κα­τα­λή­γει η ανα­κοί­νω­ση.

ΚΑΚΟΥΛΙΔΗΣ

Σαν τα πουλιά

1. Πέρασα και φέτος από το Φεστιβάλ της Νεολαίας. Ναι, είναι μια βαθιά ανάσα πριν βάλουμε πάλι μέσα το κεφάλι στον αγώνα για τη βιοτή.

2. Ολες οι γενιές συναντώνται εδώ και είναι συγκινητικό να τις βλέπεις να λειτουργούν σαν ένα ενιαίο σώμα που ανανεώνεται και ανανεώνει την παράδοση του Κόμματος.

3. Είδα και νέα και παλιά πρόσωπα. Κρατώ πάντα την ίδια τακτική. Κάθομαι σε μια άκρη και τα παρατηρώ όλα, όπως κάνουν αυτοί που παρακολουθούν τα πουλιά και καταγράφουν τις κινήσεις τους. Γιατί ο δικός μας κόσμος είναι σαν τα πουλιά. Λαλούν μέσα στο φως, αλλά λαλούν και στο σκοτάδι.

4. Εχοντας επιθυμήσει τον ρέοντα λόγο, τρυπώνω ανάμεσα στον κόσμο και ακούω φράσεις, σκέψεις από τους βετεράνους μας, τους παλαιούς συνοδοιπόρους. Και τους παρακολουθώ και εμπνέομαι από τη «λάβα» τους, που κυλά ελεύθερη.

5. Πρόκειται για μια γιορτή που θεμέλιος λίθος της είναι η ανατροπή, η γενική κριτική για το αποτρόπαιο πολιτικό σύστημα στο οποίο ζούμε, για τον ατομικισμό, τις γελοίες φιλοδοξίες, τις ψεύτικες αντιπαλότητες, τα πολιτικά αστικά κόμματα, τη φλυαρία των οποίων όλο και περισσότεροι απεχθάνονται.

6. Στο κέντρο της γιορτής υποβόσκει ο αγώνας και η αγωνία του λαού για την έξοδο από το τέλμα της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Καμία επιείκεια στους τραπεζίτες, που πειραματίστηκαν επάνω μας με σκοπό το κέρδος. Δεν κομίζω γλαύκας, είμαι ένας κρίκος στην ατέλειωτη αλυσίδα των θυμάτων. Οι ζωές όλων μας έχουν να κάνουν με τις απειλές μιας παγκόσμιας συμμορίας που δεν κρύβει την εχθρότητά της απέναντί μας. Σε καθημερινή βάση προσβολές, ταπεινώσεις και δήθεν απόπειρες των ψευτογκουρού της οικονομίας να μας σώσουν.

7. Το μεγαλύτερο ψέμα σε βάρος μας συντελείται απ' όσους εξυπηρετούν το κεφάλαιο χρησιμοποιώντας χίλιες προφάσεις. Λαδώνουν αδιαμαρτύρητα το μηχανισμό για να κρατούν το σύστημα σε άριστη κατάσταση και ετοιμότητα. Δεν κρατιούνται πλέον ούτε τα προσχήματα. Και ο χρόνος μοιάζει να κυλάει προς τα πίσω, σαν να ζούμε τις ζωές των παππούδων μας, οι οποίες ήταν απολύτως αναλώσιμες. Οι γέροντές μας συνταξιούχοι είναι εκ φύσεως ακίνδυνοι, άρα κατά μέτωπον επίθεση: Κόψτε μία φορά τις συντάξεις, κόψτε δύο φορές τις συντάξεις, τρεις... Γιατί να μην τις κόψουν και τελείως!

8. Ο καπιταλισμός, μια αθλιότητα. Αυτοί που τον εκπροσωπούν είναι, από τη μια, οι εκπρόσωποι του τραπεζικού συστήματος, που φυσικά είναι άριστοι εκπρόσωποι της κυρίαρχης ηθικής, οι άριστα καταρτισμένοι επιστήμονες που ενδιαφέρονται μόνο για την καριέρα τους και οι μορφωμένοι καλλιτέχνες που κοιτάνε τις απολαβές τους. Ολοι αναγνωρίζουν σιωπηρώς την ηθική του κέρδους του χρηματιστηρίου, που την ακολουθούν μαζί τους και πλήθος ανθρωπάκια πιστεύοντας πως ο πλούτος θα τους χτυπήσει αργά ή γρήγορα την πόρτα, όπως συμβαίνει στις ελληνικές ταινίες του '50 - '60. Νομίζετε πως οι Ελληνες σήμερα δεν παίζουν στα ίδια; Οτι δεν έχουν παραδώσει την ψυχή και το σώμα τους στο κυνήγι του κέρδους; Και από κοντά και η Εκκλησία που λατρεύει το χρήμα με το πρόσχημα ότι έτσι θα βοηθήσει τους αδύναμους. Ετσι, η ζωή συνεχίζεται ίδια και απαράλλαχτη, αποδεικνύοντας για πολλοστή φορά ότι δεν θεωρείται αυτονόητο δικαίωμα, αλλά είναι αποτέλεσμα διεκδικήσεων και αγώνων.

9. Νομίζουν πως σε όλους έχουν περάσει θηλιά στο λαιμό. Αλλά δεν μπορούν να δουν πως σε πολλούς από μας το σχοινί βρίσκεται στα δικά μας χέρια.

Του
Γιώργου ΚΑΚΟΥΛΙΔΗ

 

 ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 6-10-2018

ΚΑΝΕΛΛΗ

Εχε στο νου σου το παιδί

Τριανταέξι χιλιάδες λιγότερες γεννήσεις από θανάτους έχουμε. Κοντά εβδομήντα χιλιάδες παιδιά έχασαν τον κλήρο, το λαχνό του voucher για τον παιδικό σταθμό. Το θαύμα να φτιάξεις πάνω από διακόσιους νέους παιδικούς σταθμούς με εφάπαξ καμιά εξηνταριά χιλιάδες ευρώ μέσα στο 18, όχι απλώς δεν συντελέστηκε, αλλά ξεπέρασε σε επικοινωνιακή απάτη και το πάλαι ποτέ νερό του Καματερού. Ξέρω γυναίκα τριανταπεντάρα, αυτοαπασχολούμενη με τρελά ωράρια, που το δίχρονο παιδί της άλλαξε τρεις σταθμούς για να γυρίσει σ' αυτόν που το πήγε πέρυσι, αφού επιστρατεύτηκαν γκρίνια, απειλές, μέσα και παράμεσα.

Αλλωστε ο ΣΕΒ θέλει τα μωρά να αποκτήσουν ψηφιακές δεξιότητες, πριν καλά καλά μιλήσουν, για να εξασφαλίσει νωρίς νωρίς online δουλάκια με κονσερβαρισμένα μυαλουδάκια, μεγαλωμένα σε σταθμούς, που εφτά στους δέκα δεν έχουν αυλή και σχεδόν τρεις στις δέκα τάξεις δεν έχουν καν παράθυρο. Δώστε ρε δεξιότητες κομπιουτεράδικες σε πιτσιρίκια, που δεν μπορούν να τρέξουν και να παίξουν, δεν έχουν αγγίξει χώμα ή λουλούδια και είναι σε ποσοστό 65% παιδιά ανέργων και φτωχών λαϊκών οικογενειών. Απ' αυτά τα συγκλονιστικά στοιχεία που έδωσε ο ΓΓ του Κόμματος στην πρόσφατη ομιλία του, στη Νομική, για την Προσχολική Αγωγή, προτείνοντας να ανοίξουμε «τον όμορφο δρόμο της ανατροπής», ομιλία κυριολεκτικά «παιδαγωγικό ποίημα», που θάφτηκε επικοινωνιακά από πληθώρα μαζικών μέσων και κομματικών ντουντούκων, που τάχα μου δήθεν κόπτονται και σπαράζουν για το μέλλον της χώρας των παιδιών, είναι ένα διαλεκτικό ρινγκ στο οποίο πρέπει να μπούμε και να χτυπηθούμε μέχρι το νοκ άουτ του αντιπάλου, σύντροφοι.

Γιατί έξω απ' τα σχοινιά αυτού του ρινγκ, ΣΥΡΙΖΑίοι και ΑΝΕΛίτες και Νεοδημοκράτες και ΚΙΝΑΛιοι και κεντροτιποτάδες και επικοινωνιάδες και λαϊκιστές και φασισταριά, τα παιδιά, τα μωρά, τα βρέφη, οι έφηβοι, τα ασυνόδευτα προσφυγόπουλα, έχουνε βγει κυριολεκτικά σε μια λοταρία κόλασης.

Αρκεί μια περιήγηση στις πάντα διαβαστερές ειδήσεις περί παιδιών εδώ, και στον υπόλοιπο θαυμαστό καπιταλιστικό κόσμο, για να σου στρίψει η βίδα, επίσης κυριολεκτικά, και να βγεις στο δρόμο να φωνάζεις μαζί με το «φονιάδες των λαών Αμερικάνοι» και «φονιάδες των παιδιών πολεμοκάπηλοι ρουφιάνοι». Δε θέλω να βρωμίσω τη στήλη με τραγικές ιστορίες παιδιών, παγιδευμένων στον πακτωλό δισεκατομμυρίων της διαδικτυακής πορνογραφίας, παιδιών που χρειάζεται έρανος για να σωθεί η ζωή τους, μωρών και βρεφών που εγκαταλείπονται σε ελάχιστες κανονικές και αρκετές ύποπτες δομές, λόγω αδυναμίας εξαθλιωμένων γονέων να τα συντηρήσουν, πολλώ μάλλον να τα εκπαιδεύσουν.

Θέλω να σταθώ σ' αυτό που για μια ακόμη φορά κάνει το Κόμμα, να χτυπάει δηλαδή, όπως 100 χρόνια, τη σάπια ρίζα, την καρδιά του προβλήματος, της υποθήκευσης, για να μην πω της γενοκτονίας του μέλλοντος του κόσμου, που είναι τα παιδιά. Οπως το κανε η δασκάλα, η αντάρτισσα στα βουνά, απ' τις μούσες του ΕΑΜ, και ζωντανεύει σαν θεά στα μάτια του μικρού ανταρτόπουλου (λεύκωμα για τα 100 χρόνια του ΚΚΕ), που φρόντισε εκτός από το να φυτέψει γράμματα στα μυαλουδάκια των παιδιών, να τους εξασφαλίσει και παπούτσια και τσουράπια...

Η λέξη σταθμός, όταν μιλάς για παιδιά, έχει βαριά ιδεολογική φόρτιση και όχι απλώς πρόσημο. Για τους κομμουνιστές, ο παιδικός σταθμός είναι το πρώτο αποφασιστικό, γεμάτο σωματικά, ψυχικά και πνευματικά εφόδια, βήμα, απ' τα πολλά της ανθρώπινης ζωής. Για τους καπιταλίστες είναι κάτι ανάμεσα σε πάρκινγκ παιδιών ή εργοστάσιο εύκολης αναπαραγωγής του χειραγωγημένου απ' την αρχή της ζωής του πληθυσμού, ώστε να προσαρμόζεται καλύτερα στο σύστημά του.

Κανένα όνειρο δεν μπορεί να πάρει εκδίκηση αν δεν έχεις στο νου σου το παιδί και δεν γλιτώσει για να υπάρχει ελπίδα...

Της
Λιάνας ΚΑΝΕΛΛΗ

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 6-10-2018

ΚΑΚΟΥΛΙΔΗΣ

Ο γάμος της φρίκης με την πολιτεία

1. Το μικρό κορίτσι που φόρεσε τα φτερά του Ικαρου στο Μάτι για να γλιτώσει από τη φωτιά μ' έχει στοιχειώσει. Παραφράζοντας τον Ανδρέα Κάλβο, «από ψηλά καθώς έπεσε, απέθανεν ελεύθερο». Αχ, τι όνειρα θα έκανε η κατά χάριν κόρη μας! Δυστυχώς η χαρά της νεότητας συντρίφτηκε στο Κόκκινο Λιμανάκι.

2. Τι σημασία έχει που ο πρωθυπουργός ανέλαβε την ευθύνη. Δεν υπήρξε καμία ουσιαστική αντίδραση που να δείχνει ταπεινότητα. Και το τριήμερο πένθος δεν διορθώνει την υπεροψία ούτε την υποκρισία της Πολιτείας. Κι έτσι άρχισε ένας νέος κύκλος «εργασιών» μέχρι τις εκλογές: Η κυβέρνηση να προσπαθεί να θάψει με κάθε τρόπο το θέμα, και ο Κυριάκος το Κοκοράκι να το ξεθάβει με κάθε ευκαιρία. Ωστόσο, η πράξη της εγκατάλειψης δεν παραγράφεται. Θα λειτουργεί στο διηνεκές. Και την ώρα που θα βγάζουν δεκάρικους λόγους με στόχο την αρπαγή της εξουσίας, η τέφρα των νεκρών θα φαίνεται εκεί, πάνω τους, κι ας μην το καταλαβαίνουν εκείνοι.

3. Ο εισαγγελέας που έχει αναλάβει την υπόθεση δήλωσε πως χρειάζεται κι άλλα στοιχεία, πιο πολλά στοιχεία. Δεν έχω σκοπό να βασανίσω τα αυτονόητα, ούτε να αρχίσω να μιλάω τα κορακίστικα.

4. Ας επιστρέψουμε στα πιο πρόσφατα γεγονότα. Φρίκη! Φρίκη το λιντσάρισμα στην Ομόνοια, που έγινε από δύο ευυπόληπτους πολίτες στο φως της μέρας. Ο μικροαστός σκύβει το κεφάλι στον ισχυρό βασανιστή του, αλλά γίνεται αμείλικτος στον φτωχοδιάβολο. Πόσο εύκολα το θύμα μπορεί να γίνει θύτης όταν απουσιάζει η κρίση. Και για να μην ξεχνιόμαστε ότι ο μικροαστισμός ορίζει την κυρίαρχη ηθική, ο έτερος εμπλεκόμενος παραδέχτηκε πως, αν γνώριζε το σάλο που ξέσπασε, δεν θα είχε αναμειχθεί!

5. Στη χώρα μας έχουν πολλαπλασιαστεί τα περιστατικά βίας, κυρίως από ακροδεξιές ομάδες και την εγκληματική οργάνωση της Χρυσής Αυγής. Ανοιχτή πληγή η δίκη του δολοφονημένου Παύλου Φύσσα. Ανυπόφορη πια η κατάσταση. Ο δολοφόνος του συμπλήρωσε το 18μηνο και είναι ελεύθερος. Οι χρυσαυγίτες κατηγορούμενοι περιφρονούν το δικαστήριο και δεν προσέρχονται. Αν εμφανιστούν, σκοπό έχουν μόνο να προκαλέσουν - και συχνά την μητέρα του νεκρού. Σε αυτήν την ξεχαρβαλωμένη κοινωνία, είναι σίγουροι πως θα τη βγάλουν καθαρή.

Του
Γιώργου ΚΑΚΟΥΛΙΔΗ

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 29-9-2018

ΚΑΝΕΛΛΗ

Η μεγάλη ανατριχίλα

Αμα κοιτάς την άβυσσο συνεχώς, στο τέλος σε τραβάει μέσα. Και πάει πολύς καιρός, που στον τόπο μας η κοινωνία στριμώχτηκε κι υποχρεώθηκε να κοιτάει την άβυσσο ακόμα κι όταν κοιμάται. Η εξοικείωση με το τέρας πολλαπλασίασε τα μικρά τέρατα που μπορεί να ξυπνήσουν υποκειμενικά στον καθένα και στην καθεμιά μέσα του, αλλά και αντικειμενικά στον καλλιεργημένο φιδότοπο της κυρίαρχης τρέχουσας τάξης πραγμάτων. Πάνε δεκαετίες που βλέπουμε στα κανάλια, στα τάμπλετ και τους υπολογιστές τα λιντσαρίσματα, τους πυροβολισμούς, τις εκτελέσεις για ψύλλου πήδημα απ' άκρη σ' άκρη της Γης. Να πολλαπλασιάζονται, να ενδύονται πολιτικό μανδύα, να διχάζουν κοινότητες και λαούς απ' την άμβλωση έως το χρώμα του δέρματος, κι απ' τον αντισημιτισμό έως τον αντιμουσουλμανισμό, απ' την υπέρβαση του ορίου αμύνης έως την κατάχρηση δικαιώματος, απ' τα βιντεοπαιχνίδια online μέχρι τα παιχνίδια της κρατικής βίας με τον πραγματικό ή ελεγχόμενο ακτιβισμό αιχμής.

Κι έτσι πολύ γρηγορότερα του αναμενόμενου, η ...γνωστή κι απ' την έβδομη τέχνη ως την ερμηνεία της Βίβλου και του Κορανίου αμερικανιά ως προς το λεξιλόγιο που ντύνει τη βία και τον νόμο του Λιντς κατά περίσταση πότε με πατριωτισμό (όπου ξεφυτρώνει στολή), πότε με τρομοκρατία (όπου ξεφυτρώνει κουκούλα), έφτασε και στα καθ' ημάς. Οσα πρόσημα κι αν της βάλεις, η άβυσσος παραμένει άβυσσος και δεν είναι ούτε σχηματικά η ψυχή του ανθρώπου, αλλά του κτήνους. Οποιανού δεν του σηκώθηκε η τρίχα βλέποντας τα βίντεο των «αγανακτισμένων - τρομοκρατημένων» πολιτών και των ένστολων πάνοπλων υπερασπιστών του «νόμου και της τάξης» απέναντι στον Ζακ, είτε παγιδευμένο είτε σε κατάσταση αμόκ είτε ξαπλωμένο και εξουδετερωμένο και αιμόφυρτο, όποιου δεν του κοκκίνισε η τσίπα τα μάγουλα (ιδιότητα μόνον του ανθρώπινου είδους) μόλις που προλαβαίνει να σκεφτεί ότι είναι ήδη στη θέση του επόμενου Ζακ, όταν βρεθεί η... καταλληλότερη στιγμή χειραγώγησης των τυφλών της αβύσσου του φασισμού.

Ολοι λένε πως ένας ή δύο μες στο τρομοκρατημένο, αποκτηνωμένο, εκφασισμένο ενσυναίσθητα ή ανεπαισθήτως πλήθος, υπήρξαν άνθρωποι στο μπόι του ανθρώπου και αντιστάθηκαν στο αποτρόπαιο. Κι όμως! Δε βρέθηκε ούτε ένα βίντεο αυτών των ανθρώπων να τους δούμε φάτσα κάρτα, να τους ακούσουμε, να τους θαυμάσουμε, να παρηγορηθούμε με τις πυγολαμπίδες που οριοθετούν την άβυσσο. Κι αυτό δεν θέλω να σκεφτώ ότι μπορεί κάποιος να το πετάξει ως ευθύνη από πάνω του λέγοντας πως δεν θέλησε να τους εκθέσει ή να τους στιγματίσει τελικά ως καλούς και γενναίους. Γιατί αν όλα τα κινητά, ερασιτεχνικά κι επαγγελματικά, στρέφονται μόνο προς την καταγραφή του φόνου τότε, δυστυχώς, έστω κι άθελα δεν θα δείξουν ποτέ την ταμπέλα εξόδου απ' το ναρκοπέδιο στο οποίο περπατάμε εκλαμβάνοντάς το ως χαρτογραφημένο. Από κείνη τη μέρα το γαλλικό παιδικό τραγούδι για τον Ζακ, που ρωτάει «κοιμάστε;», νομίζω ότι ήδη στοιχειώνει όσους καμώνονται ότι η δικαιοσύνη αποδίδεται μόνο στην ηλικία της άναρθρης αθωότητας... Για να μην υπάρξει επόμενος Ζακ, εκτός από τον ήλιο, θέλει και η αυτοψία του βίντεο δουλειά πολλή, για να γυρίσει ανάποδα την άβυσσο στους ιδιοκτήτες της.

Της
Λιάνας ΚΑΝΕΛΛΗ

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 29-9-2018

ΚΑΝΕΛΛΗ

Τα κεράσια και τα καλάθια

Παλιά τους λέγαμε γέρους. Επί παντοδυναμίας ΠΑΣΟΚ έγιναν «περήφανα γηρατειά». Τόσο περήφανα που άντεχαν και δακρυγόνα, όπως και στις αριστερές μας μέρες, δίχως όμως την περιφερόμενη περηφάνια της ελεύθερης αγοράς. Ατενίζουν το μέλλον με κομμένο το ΕΚΑΣ, τσακισμένη τη σύνταξη, αυξημένη τη συμμετοχή στα φάρμακα, με άνεργα παιδιά κι εγγόνια. Ο ηλικιωμένος, μιας και ομορφύναμε τη φρίκη με τον ευφημισμό «τρίτη ηλικία» και φανφάρες τύπου γιαγιάς - συζύγου Μακρόν, που με ξεπνοϊσμένο λυγμό σκούπιζε τις γλάστρες στην πνιγμένη από την κρατική αδιαφορία και την περιφερειακή γραφειοκρατική πολυλογία, τσάκιζε κόκαλα, ακόμα και των πεθαμένων. Στα 84 και μονάχος, μετράς μέρες με χαρά που είσαι όρθιος, κι όχι πλημμύρες χειμερινές ή θερινές, με τον παράλογο για τον 21ο αιώνα έλεγχο του πιεσόμετρου από την οργή των μπαζωμένων ρεμάτων και των απάνθρωπων πολιτικών.

Παλιά, μόλις πριν από δυο-τρεις δεκαετίες, τότε που δεν είχαμε γίνει ευρωσωσμένοι Ευρωπαίοι και δεν μας φύλαγε τόσο πολύ το ΝΑΤΟ, η έκφραση «πέρασα κι είδα το γέρο μου» ή «η γριά μου είχε δίκιο» ήταν ενδείξεις τρυφερότητας, χωρίς απαξία στην προχωρημένη ηλικία. Τώρα, ο γέρος μετριέται με τα ψίχουλα της εναπομείνασας σύνταξής του και με το πόση απελπισία αντέχει που δεν μπορεί να βοηθήσει παραπάνω παιδιά κι εγγόνια.

Με θυμάμαι χρόνια να συσχετίζω αναιδώς και τολμηρά την προπαγάνδα του viagra με την ύπουλη εξοικείωση των ηλικιωμένων με την τραγωδία της αύξησης των ορίων συνταξιοδότησης. Η οποία στην Ευρώπη δεν έτυχε, αλλά πέτυχε να επιβληθεί, και η αστική της χάρη έφτασε μέχρι τη Ρωσία, που απολάμβανε τη ζωή με σύνταξη γυναικών - ανδρών στα 55 και στα 60. Και καυχιόντουσαν τα καθάρματα ότι δεν έχει άλλο Στάλιν για τέτοια προνόμια!

Και μέρες που είναι επετειακές, να θυμίζουν τον ευρωΝΑΤΟικό εξανδραποδισμό και τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας, διαβάζω για τα κεράσια στη Σλοβενία και κρατάω μικρό καλάθι για το μέλλον των γέρων στον ευρωπαράδεισο.

Το τμήμα Τραυματολογίας του Πανεπιστημίου της Λιουμπλιάνας ανακοίνωσε ότι φέτος γέμισαν τα νοσοκομεία με ανθρώπους που τσάκισαν τα μηριαία τους οστά, έπαθαν κατάγματα στη σπονδυλική στήλη, έσπασαν χέρια και ποδάρια πέφτοντας από τα δέντρα. Είπαν ότι φταίνε τα κεράσια, η πολύ καλή φετινή σοδειά! Ομως στα δέντρα ανέβηκαν να τα μαζέψουν γέροι αγρότες, οι περισσότεροι άνω των 70 ετών, γιατί οι νέοι δεν προλαβαίνουν, αναζητούν καλύτερες δουλειές. Οπου ακούτε πολλά καπιταλιστικά κεράσια κρατήστε μικρά καλάθια, που όμως να χωράνε τα κεφάλια που πρέπει να κοπούν...

Της
Λιάνας ΚΑΝΕΛΛΗ

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 30-7-2018

ΚΑΚΟΥΛΙΔΗΣ

Δύσπιστος καθρέφτης

1. Ενα λάθος, τίποτα περισσότερο, τίποτα λιγότερο, χαρακτήρισε ο πρωθυπουργός το δημοψήφισμα του 2015. Αν το εξηγήσουμε με ψυχαναλυτικούς όρους, σημαίνει ότι ο κ. Τσίπρας πιστεύει πως οι ψηφοφόροι του θα δέχονται και θα ανέχονται τα κατ' εξακολούθησιν λάθη του σαν μια μικρή είδηση στο ραδιόφωνο. Παράλληλα, η στάση του ψηφοφόρου δικαίως ερμηνεύεται σαν μια σιωπηρή συμφωνία με την εξουσία, της οποίας αγνοεί τη διεύθυνση, αλλά είναι σίγουρος πως θα τη συναντήσει. Αυτό είναι το μεγάλο λάθος, και όχι αυτό του πρωθυπουργού και της φιλοπρόοδης λέσχης που στεγάζει το θίασό του. Ωστόσο, ό,τι κι αν δείχνει ο Αλέξης, όταν είναι μόνος απέναντι στον καθρέφτη του, αυτός είναι δύσπιστος.

2. Η λέσχη της Νέας Δημοκρατίας έχει όψη οικογενειακή και ήσυχη, όπως ακριβώς ο αρχηγός της. Οι βουλευτές του εδώ διδάσκονται πώς να μάθουν στους πολίτες να συντρίβουν τη συνείδησή τους μπροστά στην επιθυμία και την επιτυχία. Αυτό που άφησε πίσω του στον γιο του και την κόρη του ο πατριάρχης μάντης κακών, ο άνθρωπος που έκοβε το μάτι του, είναι η κληρονομική εξουσία. Μυθική δήμαρχος, μόνη της τώρα μέσα στην παράταξη του αδελφού της, η Ντόρα προσπαθεί να κρατήσει θέση στην κυβέρνηση αν ο Κυριάκος κερδίσει τις επόμενες εκλογές.

3. Η Φώφη έστησε μια ομάδα που αποτελείται από πρώην τρόφιμους του ΠΑΣΟΚ, Ποταμίσιους και τον γνωστό δήμαρχο περιορισμένης ευθύνης Καμίνη. Ναι, τον δέχτηκε και αυτόν η Φώφη, για να καταλάβετε σε τι απελπισία είχε πέσει. Αμέσως άρχισαν τα βάσανά της. Δεν ήταν καλή η συμφωνία, δεν έχει δικαίωμα ελέγχου σε αυτούς που είναι ήδη μέσα στο σπίτι της, αλλά είναι αργά για παράπονα. Εχει κουραστεί με τους εταίρους της, των οποίων οι προσωπικές φιλοδοξίες σταμάτησαν προσώρας την άνοδο αυτής της «υπέροχης ένωσης».

4. Ενώ σέρνουν τους χρυσαυγίτες στα δικαστήρια, εκείνοι εξακολουθούν να κάνουν λαμπρή καριέρα στο κοινοβούλιο. Αλλά άγνωστες οι βουλές του Αλλάχ. Εκεί που αυτές οι «γνωστές φάτσες χοντρών μέσης ηλικίας που θυμίζουν φουσκωμένα παιδιά που γυαλίζουν από το λίπος, αποβλακωμένοι, με ξυρισμένο κεφάλι που προδίδει την ηλιθιότητά τους»* συνέχιζαν απρόσκοπτα το δημόσιο βίο τους και όλα κυλούσαν καλά και άγια, με στιγμιαία βίαια ξεσπάσματα και ύβρεις (που είναι η άσκησή τους, για να μην ξεχνάνε τη φύση τους), ένας γιδοβοσκός μεταμφιεσμένος σε Αθανάσιο Διάκο, γνωστός στο πανελλήνιο από τους ξυλοδαρμούς των μεταναστών, σήκωσε τα μανίκια του για να αναλάβει δράση (!) με ύφος ήρωα που ήρθε να καθαρίσει την κόπρο του Αυγείου. Βέβαια, άλλο να παίζεις τον Αθανάσιο Διάκο όταν είσαι μαθητής, μία φορά το χρόνο, και άλλο να τον υποδύεσαι κάθε μέρα. Ξέφυγε ο γιδοβοσκός, βαρέθηκε να είναι ο μεσαίος της κοινοβουλευτικής ομάδας και «έπαθε αλήθεια», συμπαρασύροντας και τους άλλους χρυσαυγίτες βουλευτές. Ξέρασε αυτό που ήθελε χρόνια να βροντοφωνάξει. Κάλεσε από το βήμα της Βουλής το στρατό να αναλάβει. Η συνέχεια της ιστορίας είναι η αποθέωση της δειλίας: Ο γιαλαντζί Διάκος έβγαλε από μέσα του ένα φοβισμένο ανθρωπάκι που παρακαλούσε γονατιστό: «Δεν το ήθελα, μου ξέφυγε, είμαι παρορμητικός, είμαι απερίσκεπτος...». Τυπικός χρυσαυγίτης, που αφήνει το λεκέ του όπου βρει. Αλλά αυτήν τη φορά ο λεκές δεν μπόρεσε να περάσει απαρατήρητος ούτε από τους δικούς του, οι οποίοι τη μία στιγμή τον χειροκροτούσαν ενθουσιασμένοι και την άλλη τον ξήλωναν.

*Από το γαλλικό περιοδικό «Le Crapouillot», «Τα μπορντέλα στη Γαλλία», μετ. Β. Λαλιώτης.

Του
Γιώργου ΚΑΚΟΥΛΙΔΗ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 23-6-2018

ΚΑΝΕΛΛΗ

Το λεξιλόγιο των αρλεκίνων

Δεν ξέρω, σύντροφοι, αν στο απώτερο μέλλον θα αποδειχτεί ότι η συγγραφή, και συνάμα η διαστρέβλωση, της Ιστορίας είναι υπόθεση αθροίσματος τιτιβισμάτων στο διαδίκτυο και προεπιλογής μεγαλόστομων δηλώσεων. Το σκοινί αυτής της προπαγανδιστικής πλημμυρίδας, που ζει μέρες αριστεροδέξιας δόξας, έχει τραβηχτεί έως εκεί που συναντώνται ο θολωμένος νους της οργής με την παραλυσία του φόβου και της οδύνης για έναν συνεχή διάλογο της ανθρώπινης αξιοπρέπειας με το παράλογο της βασανιζόμενης κοινής λογικής.

Να εμφανίζεται κυβερνητικός συνεταίρος ως απελευθερωτής των Ελλήνων από τη σκλαβιά των μνημονίων εν μέσω πανηγυριζόντων δανειστών - βασανιστών των γέρων, των παιδιών και των εργαζομένων μας, λες και το Γιούρογκρουπ είναι το Κούγκι που τίναξε στον αέρα τον καπιταλισμό με ξεπερνάει. Κι εγκαθιστά βίαια στο μυαλό την εικόνα ενός λαού που περίμενε οχτώ χρόνια όχι να δει αν λεφτά υπάρχουν, αλλά σε ποιες τσέπες αφεντικών θα καταλήξουν για να τρέξει να ζητιανέψει ψίχουλα βγάζοντας σε μειονοτικό διαγωνισμό την ψήφο του!

Στο πρωθυπουργικό μέγαρο, δε, δεν γιορτάζουν απλώς τη νίκη αλλά την καρανίκη τους, με αφρώδη αντικομμουνιστικό οίνο και πολλά αξιοπερίεργα θεάματα. Γιατί άμα έχεις ζήσει και δει τη φωτογραφία της τριπλέτας Κατρούγκαλου - Βαρουφάκη - Καζάκη στην πλατεία Συντάγματος να υπερασπίζονται την αγανακτισμένη δημοκρατία, με φόντο τα μετέπειτα ρουβικωνόπαιδα, και τον επηρμένο υπουργό των Εξωτερικών να χαριεντίζεται σε ένα ξεχασμένο παραλίμνιο ψαροχώρι της Μεγάλης Πρέσπας, ωσάν να ετοιμάζεται να βαφτίσει αμερικάνικο καζίνο στην Κούβα της εποχής του Μπατίστα, τότε το έργο δεν παίζεται, δεν βλέπεται και δεν ακούγεται.

Η παρέα των Συριζανέλ αρλεκίνων που είναι επιλεγμένοι, και με ιδιαίτερα μαθήματα εκπαιδευμένοι, από τους ΝΑΤΟικούς λύκους να τρώνε τους λαούς - πρόβατα, έχουν, όπως είπε κι ο ωριμασμένος στο θερμοκήπιό τους πρωθυπουργός μας, το δικό τους ραντεβού με την Ιστορία. Την ξαναγράφουν έτσι που το ξόανο του αριστερού εξουσιαστή να παρελαύνει προς τιμήν των κατασκευαστών ιδεολογικών Φρανκενστάιν, στην πασαρέλα των μονοπωλιακών συμφερόντων, φωνάζοντας «Κυβερνώ, κυβερνώ, επιτέλους και εγώ», με την ψευδαίσθηση ότι είναι κι ωραίο, τρομάρα του. Και δος αυτοίς Κύριε συνανάπτυξη, αναδιάρθρωση, επιμήκυνση, διευθέτηση, φαντς και μια ψόφια κατσίκα του γείτονα για να περνάνε για χοτζάδες.

Μετά από κοντά χίλιους μνημονιακούς νόμους, δεξιούς, αριστερούς, ποταμίσιους, σοσιαλδημοκρατικούς, αυτοδυναμίας και συγκυβερνητικούς, με θηριώδεις πλειοψηφίες που μόνον η Ζωή ξεπέρασε σε ψήφους, με κοντά 500 προαπαιτούμενα δανειστών, τρόικες, κουαρτέτα, τη ζωή μας ενισχυτικές στο υπερ-ταμείο, 275 δισ. δάνεια, ο υπουργός - τσακάλι των διαπραγματεύσεων που προφανώς έγιναν στη νεόκοπη μακεδονική γλώσσα σε πολιτικό, λέει, επίπεδο, οι αρλεκίνοι αποφάσισαν ότι θα ζήσουμε καλά κι αυτοί καλύτερα, με περικοπές συντάξεων από την Πρωτοχρονιά, δεύτερη αριστερή μείωση αφορολόγητου, με πλεόνασμα από τα έξοδα νεκροταφείου έως το 2060, 2,2% απ' αυτά που δεν έχουμε, κι ένα δωράκι 15 δισ. στην μπάντα για αναδιανομή των κλεμμένων από μας κόπων και πλούτου, μεταξύ κεφαλαιοκρατών, επιδοματική αιχμαλωσία, πανάκριβη ψηφοθηρία υπό συνεχή υπεσχημένη ασφυκτική εποπτεία, που θα βαφτίζεται «επιτέλους φτου ξελευτερία».

Οποιος κόψει πλέον εισιτήριο για να βλέπει τους αρλεκίνους να παίζουν τους ιστορικής εμβέλειας παγκόσμιους ηγέτες, με λάμψη που πηγάζει από τις πυρπολημένες ζωές των άλλων και πολλών, είναι καιρός να ξετσιμπλιάσει τα μάτια του. Και να διαβάσει το ίδιο του το πετσί. Οταν τελειώνουν οι ψευδαισθήσεις, άλλωστε, μιλάνε οι ουλές. Και τα λένε όλα στη γλώσσα της πραγματικής ζωής...

Της
Λιάνας ΚΑΝΕΛΛΗ

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 23-6-2018

ΚΑΝΕΛΛΗ

Φάτσα κάρτα full face...

Θα έρθουν εκεί και όταν δεν τους περιμένεις. Εχουν στήσει καραούλι να σε πετύχουν παγιδευμένο στα κλισεδάκια της εποχής. Που θέλει οι άντρες να μη βαράνε γυναίκες και γέρους, να μην πειράζουν παιδιά κι άλλα τέτοια γαμάτα προσκοπικά, χιλιοπαιγμένα στο σινεμά και τα κανάλια.

Αν φοράνε κουκούλες το σοκ θα είναι μικρότερο, καθώς χόρτασες από εικόνες, χρόνια τώρα, του μάγκα των ειδικών δυνάμεων, του μυστικού μπάτσου, του πολεμισταρά, που την πέφτει για να σκοτώσει ή συλλάβει τον οχτρό, ενδεδυμένος τη μοντέρνα στολή του σιδερένιου ανθρώπου, του νόμιμου διαδόχου της Κου Κλουξ Κλαν, του δοσίλογου, του ιεροεξεταστή, του διαρρήκτη full face μασκοφόρου.
Αλλά επειδή η μαγκιά γενικεύεται, κατόρθωμα της πετυχημένης διαδικτυακής χειραγώγησης των μαζών, που επιπλέουν παντελώς ελεύθεροι στο ναρκοπέδιο της ελεύθερης αγοράς της γνώμης, αρχίζουν κι έρχονται φάτσα κάρτα, ξεσκούφωτοι, οι διπλανοί σου. Οχι κατ' ανάγκην αυτοί της διπλανής πόρτας. Αλλά αυτοί που συναντάς καθημερινά στο γραφείο, στο φούρνο, στην καφετέρια, στο γήπεδο, στην πλατεία του χωριού, έξω απ' το σχολείο του παιδιού. Μπορεί να είναι και συγγενείς που τους ήξερες αλλά δεν τους έβλεπες. Που τους έβλεπες αλλά δεν τους ήξερες.

Το μάτι τους γυαλίζει. Κι είναι ταυτόχρονα απλανές. Δεν είναι βλέμμα τρελού, πρόσεχε μην την πατήσεις. Είναι το βλέμμα του χεσμένου απ' το φόβο του, που μετατρέπεται σε οργή του αδύναμου, υστερική κι ανέλεγκτη. Δεν αντέχουν να μη συμφωνείς μαζί τους. Δεν αντέχουν να μην τους μοιάζεις. Δεν αντέχουν ούτε που τους αντέχεις δίπλα κι απέναντί σου. Σε φαντάζονται παντοδύναμο εχθρό τους εκτός κι αν είσαι ολομόναχος, νύχτα σε κάποιο σοκάκι, ή ανάμεσα σε καθωσπρέπει πλήθος που θεωρεί δημοκρατία να αντιδρά μόνον καθ' υπαγόρευση ενός αόρατου αφεντικού συμφερόντων κι ευθυνών.

Είναι αρχικά ιδεολογικοί χαμαιλέοντες. Αυτή είναι η πραγματική τους μάσκα. Ντύνονται ό,τι θες. Αγανακτισμένοι. Αδικημένοι. Φίλαθλοι. Διανοούμενοι. Πετυχημένοι που τους αδίκησε η κακούργα κενωνία. Φτωχοί που τους κλέψανε τις ιδέες. Ξεριζωμένοι. Μορφωμένοι αν τους παίρνει. Αλλιώς αυθεντικοί και γνήσιοι. Μόλις τους αφήσεις να σε πλησιάσουν στο μισό μέτρο θα στην πέσουν. Με βρισιές, με τουήτ, με φωνές, με μπουνιές, με λοστάρι, με λεπίδες κι ύστερα με φωτιά, με τσεκούρι, με όπλα. Θα δεις τον πρώτο. Δεν θα προσέξεις τους δυο, τρεις και δεκατρείς, λίγο πίσω του, παραδίπλα, δήθεν άσχετους περίεργους, περαστικούς με αυξημένη κοινωνική περιέργεια.
Είναι φασίστες ή φασιστοειδή, ακόμη χειρότερα γιατί η συνειδησιακή τους αντίφαση ξεγελάει καλύτερα, που φυτρώνουν στον κήπο και τη βεράντα του αστικού μικροαστικού σπιτιού μας, με λίπασμα και περιποίηση απ' το σύστημα, που σε πείθει να πάρεις κατοικίδιο και μετά φροντίζει να στο λυσσάξει ώστε να φαγωθείς υπ' ευθύνη σου. Θα στα ξαμολήσει την ώρα που κοιμάσαι ή αυτή που θεωρείς ιερή κι απαραβίαστη ή ακόμη καλύτερα την ώρα που δουλεύεις κι έχεις στην πλάτη σου τ' αφεντικό.
Σύντομα ανακαλύπτεις πως δεν μπορείς να τους βρεις. Αν τους βρεις δεν μπορείς να τους δικάσεις. Αν τους δικάσεις θα έχουν προλάβει να υπαγορέψουν το νόμο που τους χαϊδεύει ή τους ξαμολάει. Αν τους δείρεις θα πας μέσα. Αν τους βρίσεις θα καταβάλεις αποζημίωση. Αν κάτι απ' τα παραπάνω το πετύχεις, θα αποσύρουν τον έναν και θα τον αντικαταστήσουν με άλλον ή θα τον κάνουν αρχηγό, βουλευτή και θα σε βάλουν να τον ψηφίσεις. Είναι της μόδας και είσαι ντεμοντέ. Πάνε με όλα τα πρόσημα κι ας μην πίνουν κόκα κόλα.

Ενα πράμα φοβούνται και λακίζουν. Μη σε πετύχουν ανάμεσα σε κομμούνια, σε ΠΑΜίτες, σε εργάτες και εργαζόμενους, που θα τους μυριστούν πριν σηκώσουν το κουλό τους και πριν σκεφτούν ν' ανοίξουν το καπάκι του βόθρου του μυαλού τους ως στόμα. Την απομόνωση τρέμουν. Από κείνη την κρίσιμη μάζα που εξουδετερώνει το φασισμό επειδή κατανοεί ότι μόνος του δεν πεθαίνει κι απαιτείται να τον τσακίζει καθημερινά ξεραίνοντας τις ρίζες που τον θρέφουν. Φάτσα κάρτα στο full face, κι απ' την καλή κι απ' την ανάποδη, κι εντός κι εκτός και επί τ' αυτά των καιρών...

Της
Λιάνας ΚΑΝΕΛΛΗ

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 26-5-2018

ΚΑΝΕΛΛΗ

Αντοχή και Τσίπα

Η ελληνική κοινωνία, ευδιάκριτα πια, και ενίοτε και κραυγαλέα, δείχνει ότι έφτασε στα όρια της συνοχής της. Κι ενώ μοιάζει να έχουμε ήδη περάσει σε μια μακρά προεκλογική περίοδο, που παραμένει μακρά είτε είναι διαρκείας μερικών μηνών είτε ξεπεράσει το χρόνο, ακριβώς λόγω των ορίων αντοχής που εξαντλούνται, η κοινωνία κάμπτεται στο επίπεδο των αξιακών πυλώνων της.

Πέρα και ανεξάρτητα από αυτό που ονομάζουμε απλουστευτικά κρίση, σ' έναν τόπο που 'χει γνωρίσει εμφύλιο, χούντες, πείνα και κατοχή, υπάρχουν δύο, ας πούμε, «σημεία» της κοινωνίας που έμεναν έως τώρα άθικτα, ηθικά και έμπρακτα. Αυτό που θα λέγαμε κοινωνικές ζώνες στις οποίες και η παραμικρή μορφή της βίας γεννούσε, αυτόματα, καθολικό αποτροπιασμό. Αυτά ήταν τα παιδιά και οι γέροι. Προσοχή, όχι οι νέοι και οι ηλικιωμένοι, που εσχάτως χρησιμοποιούνται ως όροι στη θέση των παραπάνω για να ελαφρύνουν ένα αίσθημα ενοχής.

Εξ ορισμού τα παιδιά και οι γέροι ενέπνεαν ανέκαθεν αίσθημα καθήκοντος προστασίας ως αναγνώριση της φυσικής αδυναμίας που συνεπάγονται. Κι όμως, αν ρίξουμε μια ματιά γύρω μας, λίγο μακρύτερα από το τυχόν τυχαίο κι επαναλαμβανόμενο φαινόμενο μάνες να πνίγουν τα νεογέννητα παιδιά τους και γέροι να αλληλοσκοτώνονται λόγω έλλειψης επαρκούς ιατρικής περίθαλψης και βυθισμένοι στη φτώχεια και την πείνα, είναι η στάση μας απέναντι σ' αυτά τα γεγονότα που δείχνει κουρέλιασμα του κοινωνικού ιστού πάνω στον πανικό της επιβίωσης.

Πριν από μερικά χρόνια, δηλαδή, δε θα έβρισκες ούτε έναν να σου πει ατάραχος και ψύχραιμα πως καταλαβαίνει «μια νέα κοπέλα που θέλει να ζήσει τη ζωή της...», ή κάτι παρόμοιο. Δεν είναι πολύς καιρός που δε θα υπήρχε άνθρωπος να βρίσκει «φυσικό» ένας υπέργηρος να σκοτώνει τη συμβία του, έστω από άνοια, και να μην την λυπάται κανείς ως αθώο θύμα μιας ζωής που άντεξε, αλλά δεν τη σχεδίασε έτσι.
Η κοινωνική συνοχή απειλείται και μετατρέπεται και σε πολιτικά ανάλγητη και ανάπηρη, γίνεται ευάλωτη στο ναζιστικό δηλητήριο όταν συνηθίζει, έστω και φραστικά, έστω και θεωρητικά, στην ιδέα ότι επιτρέπεται να ξεφορτώνεται το αδύναμο μέλος της. Είναι ένας κοινωνικός και ηθικός αυτοακρωτηριασμός, μια υποταγή στο ιδεολόγημα που πλασάρει ο καπιταλισμός σε κρίση «να μείνουμε λιγότεροι για να περνάμε καλύτερα».

Μοιάζει υπερβολική η τοποθέτηση, αλλά μπροστά στο θηρίο δεν είναι υπερβολικό το να διακρίνεις το λιοντάρι από τα νύχια του. Η κάμψη των ανακλαστικών στο αποτρόπαιο, που είναι ο βίαιος θάνατος βρέφους, παιδιού ή γέρου, οπλίζει πάντα το χέρι του φονιά, του κτήνους που εύκολα λέμε ότι ο καθένας κρύβει μέσα του, αλλά πολύ δύσκολα και με πολλή πολιτική και πολιτισμική δουλειά και κόπους παλεύουμε για να εξαρθούμε στο επίπεδο του ανθρωπισμού. Συναντώ όλο και περισσότερους ανθρώπους που μπαίνουν ευκολότερα στη θέση του θύτη, απ' ό,τι του θύματος, σε οποιαδήποτε εξόφθαλμη «αδικία», κι όταν τους ρωτώ γιατί ενσωματώθηκαν τόσο εύκολα στην άθλια υποκειμενική πολιτική των ίσων αποστάσεων που οδηγεί στην εξομοίωση θύματος και θύτη, οι περισσότεροι απαντούν ότι δεν το κατάλαβαν. Κι εδώ είναι που αρχίζουν τα δύσκολα. Παλαιστινιακό, συνταξιούχοι, ξεβρασμένα πτώματα παιδιών, όλα μπαίνουν σ' ένα μπλέντερ, έναν αποχυμωτή της πολυθρύλητης κοινωνικής ευαισθησίας. Τα όρια καταλύονται όταν χαθεί όχι απλώς η κριτική ικανότητα, αλλά η τσίπα. Μπορεί και πρέπει να κάνουμε πολλά, έστω στο παρά πέντε, αλλά μου βγαίνει αναγκαίο να αναζητήσω απ' την αρχή αυτούς κι αυτές που αντέχουν ακόμα να ντρέπονται.

Της
Λιάνας ΚΑΝΕΛΛΗ

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 19-5-2018

Η μούσα της ζωής

1. Η πιο δύσκολη ώρα στο νοσοκομείο είναι τα μεσάνυχτα. Οργιάζει τότε ο μυθοπλάστης νους. Καλπάζουν οι σκέψεις ανεξέλεγκτες. Προσώρας δεν σου ανήκει η ζωή, πρέπει να παλέψεις γι' αυτήν. Καταλαβαίνεις ότι έκανες λάθος να τα θεωρείς όλα δεδομένα. Εκείνη τη νύχτα στο θάλαμο ήμουν μαζί με έναν ηλικιωμένο, που τον φρόντιζε η γυναίκα του, η γλυκύτατη κυρία Ελένη. Τις σκέψεις μου διέκοψε η είσοδος ενός νέου ασθενή, γύρω στα 70, που βρισκόταν σε κώμα. «Δεν θ' αργήσει να καταλήξει», ψιθύρισε ο νοσοκόμος. Η σιωπή της νύχτας κάλυπτε όλο το νοσοκομείο. Και τότε ο άρτι αφιχθείς ξύπνησε από το κώμα και τινάχτηκε φωνάζοντας: «Μάνα! Πού είσαι, μάνα; Θέλω τη μάνα μου». Χωρίς να το σκεφτεί, η σύζυγος του τρίτου συγκατοίκου μας, η κυρία Ελένη, πλησίασε τον ασθενή, τον άρπαξε από τους ώμους, τον κοίταξε στα μάτια και του είπε: «Εδώ είμαι, γιε μου, δεν με βλέπεις;». Εκείνος τραβήχτηκε πίσω έκπληκτος και αμέσως την αγκάλιασε. «Μάνα μου, καλώς ήρθες! Νόμιζα πως με ξέχασες!». «Το παιδί μου να ξεχάσω;», απάντησε η κυρία Ελένη και άρχισε να του χαϊδεύει τα μαλλιά μέχρι εκείνος να βυθιστεί στον ύπνο και ήσυχος πια να περάσει το πρωί στην άλλη όχθη... Αχ, κυρία Ελένη, εσύ γνωρίζεις τι είναι ο παράδεισος και πώς να δίνεις. Κι αυτό είναι το ζητούμενο τούτης της έρημης και απελπιστικά μικρής ζωής.

2. Και η άλλη όψη της γειτνίασης: Από τον «άγιο» Θάνο Κωνσταντινίδη, ιατρό ψυχής, που υπήρξε προστάτης πολλών μεγάλων καλλιτεχνών (του Μίλτου Σαχτούρη, του Νίκου Καρούζου, του Νίκου Μπουζιάνη...) άκουσα το εξής περιστατικό: Ο ζωγράφος Νίκος Μπουζιάνης είχε αγοράσει ένα σπιτάκι στον Βύρωνα με ένα ψηλό δέντρο στην αυλή του. Το δέντρο αυτό ήταν η μεγάλη του αγάπη και χαρά. Μια φορά ο Θάνος Κωνσταντινίδης ζήτησε από τον ζωγράφο να πάνε για τρεις μέρες στους Δελφούς. Επιστρέφοντας στο σπίτι του, ο ζωγράφος αντίκρισε μια θλιβερή εικόνα. Οι γείτονές του είχαν βρει την ευκαιρία να κόψουν το ψηλό δέντρο που θεωρούσαν πως τους ενοχλούσε!

3. Η φωνή του Καζαντζίδη εξέφρασε και εξακολουθεί να εκφράζει τους μη έχοντες και τα πάντα κατέχοντες. Η βαθιά φωνή του άγγιξε τον κόσμο εύκολα και άμεσα, χωρίς να έχει ανάγκη κανένα δεκανίκι. Πάντα λυπημένη, συνόδευε τους νταλκάδες μας χωρίς να αποκρύπτει τίποτα. Επαιζε στα ίσα με την απελπισία που ολοένα και μας κατοικεί. Ενώ όλα ήταν περίπλοκα μέσα του, ο ίδιος εκφραζόταν εξαιρετικά απλά, υπηρετώντας μόνο τη φωνή του, η οποία έμεινε συντροφιά στους Ελληνες σε όλες τις άκρες της Γης. Ο Στέλιος ήταν πάντα σε κατάσταση μόνιμης αγωνίας. Συχνά εξαφανιζόταν. Σίγουρα υπέβαλλε τον εαυτό του σε μια ψυχική δοκιμασία η οποία είναι γνώριμη σε πολλούς δημιουργούς. Η φυγή τού έγινε μόνιμη ιδέα και δεν άργησε να πάρει τη μορφή πεπρωμένου. Ισως έτσι αισθανόταν ολόκληρος, απελευθερωμένος από το φορτίο της ζωής (που το κουβαλούσε μέχρι το τέλος). Ισως, πάλι, επιθυμούσε έτσι να προστατέψει τη φωνή του, να την οχυρώσει. Θεωρώ ότι ήταν ολόκληρος μια αντίφαση, ευλογημένη για εμάς, αλλά πηγή μεγάλης λύπης για εκείνον.

4. Ο νους μου απόψε πέταξε στους ποιητές που άφησαν την τελευταία τους πνοή έγκλειστοι στο Δρομοκαΐτειο: Γεώργιος Βιζυηνός, Μήτσος Παπανικολάου και Ρώμος Φιλύρας. Διαλέγω το ποίημα του Βιζυηνού «Το όνειρον»: «Εψές είδα στον ύπνο μου / ένα βαθύ ποτάμι / - Θεός να μην το κάμει / να γίνει αληθινό! / Στην όχθη του στεκόντανε / γνωστό μου παλικάρι, / χλωμό σαν το φεγγάρι, / σαν νύχτα σιγανό. / Αγέρας το παράσπρωχνε/ με δύναμη μεγάλη, / σαν να 'θε να το βγάλει / απ' της ζωής τη μέση. / Και το νερό π' αχόρταγα / τα πόδια του φιλούσε, / θαρρείς το προσκαλούσε / στ' αγκάλια του να πέσει. / - Δεν είν' αγέρας, σκέφθηκα, / και σένα που σε δέρνει. / Η απελπισιά σε παίρνει / κι η απονιά του κόσμου! / Κι εχύθηκ' απ' το θάνατο / τον δύστυχο ν' αρπάξω... / Ωιμέ: πριν ή προφθάξω / εχάθηκ' απ' εμπρός μου! / Στα ρέματα παράσκυψα, / να τονε βρω γυρεύω. / Στα ρέματ' αγναντέω / το λείψανό μ' αχνό!... / Εψές είδα στον ύπνο μου / ένα βαθύ ποτάμι / - Θεός να μην το κάμει / να γίνει αληθινό!».

Του

Γιώργου ΚΑΚΟΥΛΙΔΗ

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 12-5-2018

Η επίκαιρη πυρόσβεση

Τα τύμπανα του πολέμου χτυπούν πιο γρήγορα και πιο έντονα κι ακούγονται απ' τα υψώματα του Γκολάν, τα αρχαία Αρβυλα και τις αφρόεσσες ακτές της ανατολικής Μεσογείου μέχρι την πόρτα μας. Οπου κι αν κοιτάξει κάποιος στην Ευρώπη, ως έδαφος αυτή τη στιγμή, τρέχει μια πολυεθνική ΝΑΤΟική πολεμική άσκηση κάπου, με βαριά όπλα, αεροπλάνα και κυρίως στρατιώτες που μιλάνε διαφορετικές γλώσσες αλλά υπακούνε σε μία εντολή, του ορατού αόρατου αφεντικού της.

Κάπου ανάμεσα στο κουλουράκι που έφαγε ο εστεμμένος Κάρολος, σήμα κατατεθέν πια μιας συριζανέλικης αριστεράς, κυβερνώντας με κάθε λογής καρικατούρες που μιλάν (άκουσον, άκουσον) στο όνομα άλλου Καρόλου, και στην πανδαισία ψαρικών του προεδρικού μεγάρου, οι πολίτες του τόπου μας αδυνατούν να κατανοήσουν πως στην ευρωχώρα έως το τέλος του έτους τρέχουν και θα τρέξουν ογδόντα θηριώδεις πολεμικές ασκήσεις του ΝΑΤΟ, προετοιμαστικές ενός πολέμου με τη Ρωσία.

Η «αριστερά» στην Ελλάδα είναι θλιβερά αποκαλυπτικό πως έχοντας στους κόλπους της κι αγωνιστές κι αντιστασιακούς με περγαμηνές, κι όχι αντικομμουνιστές, δεν ενσωματώθηκε απλώς με το κυρίαρχο σύστημα, αλλά ταυτίστηκε με ό,τι χειρότερο έχει να επιδείξει η... αστίλα. Και να θες δεν μπορείς ν' αποφύγεις τους συνειρμούς που αρχίνησαν με τα γαρύφαλλα στο Σκοπευτήριο της Καισαριανής και κατέληξαν στη συνανάγνωση του Χάρι Πότερ Ελληνόπαιδων και της δούκισσας της Κορνουάλης, που δεν έγινε ακόμα σταθμός Πλακεντίας. Ισως επειδή το σπάσιμο του πρωτοκόλλου της Βασιλοδεξιάς από την καμμενοαριστερά δεν μπορεί πια να σταθεί μόνο με μια εμμονική αγραβατωσιά.

Οι Αγγλοι φεύγουν απ' την Ευρώπη για να ξαναπατήσουν στα άθλια αυτοκρατορικά ιμπεριαλιστικά ίχνη - τραύματα, που άφησαν στη Μέση Ανατολή και την Αφρική, πριν από εκατό χρόνια. Οι ανίερες συμμαχίες που συμπήγνυνται στην περιοχή με μασκότ τον Αλέξη Τσίπρα, μετατρέπουν, για λογαριασμό του αστικού κατεστημένου, το λαό μας σε χάντρα ενός κομπολογιού συμφερόντων που μπορεί ανά πάσα στιγμή να κοπεί και να σκορπιστούν νιάτα και κορμιά στο παιχνίδι του θανάτου που είναι ο πόλεμος.

Απ' όλες τις κακοήθειες της εξαπάτησης των ενσωματωμένων η πιο ύπουλη κι επιθετική, η πιο επικίνδυνη για το σώμα της κοινωνίας είναι η προπαγανδιστική παραπλάνηση. Η κυβέρνηση με σύμπραξη της αντιπολίτευσης ανεβάζει τους τόνους σε θέματα ειδικής κοινωνικής εμβέλειας. Μετά υπερπροβάλλει τα εύκολα ως ακατόρθωτα. Σε λίγο θα μας πουν πως ήταν αντιβασιλική αντιστασιακή δράση η υποδοχή του διαδόχου του αγγλικού θρόνου από υπουργό - δημοσιογράφο που αυτοσυστήνεται ως οπαδός της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Οσοι άκουσαν το βιογραφικό - γενεαλογικό - πολιτικό δέντρο της τέως βασιλικής οικογένειας σε όλα τα μέσα, από το ΑΠΕ έως το τελευταίο επαρχιακό κανάλι, τυφλωμένοι από τα στρας των πρώτων κυριών, δύσκολα θα θυμηθούν πως ήδη από το 2008 η κυβέρνηση είχε εκτιμήσει διαφορετικά την... «αξία» του Σκόμπι, όταν αποκαλούσε «δεκεμβριανά» τα γεγονότα που της έδωσαν την εξουσία.

Εκείνη η μερίδα πολιτών με δύναμη μεγαλύτερη απ' αυτή που φαίνεται με τις φωτιές των εντυπώσεων, είναι το ΚΚΕ κι οι φίλοι του. Που συνειδητοποίησαν ότι την ώρα που οι αριστεροί (;) κυνηγούσαν τον πυροσβέστη που τόλμησε να αγγίξει τον πρίγκιπα εκτός πρωτοκόλλου, προξενώντας πανικό στην ασφάλειά του, η Κεντρική Επιτροπή του Κόμματος δούλευε και παρουσίαζε σε ημερίδα την πυρασφάλεια και τη δασοπροστασία της χώρας!... Την ώρα που όλοι δηλαδή έπαιζαν με την καυτή επικαιρότητα, τις μεταξωτές κορδέλες, εμείς νοιαζόμασταν για τη δουλειά, τη ζωή, τις συνθήκες εργασίας των πυροσβεστών, και του λαού και της χώρας, που καλούνται να υπερασπιστούν κάθε μέρα απ' το 1930. Είμαστε η επίκαιρη πυρόσβεση.

Της
Λιάνας ΚΑΝΕΛΛΗ

Θάψιμο ξανά

Σε λίγες μέρες ξεκινά και επίσημα η αντιπυρική περίοδος. Οπως όλοι γνωρίζουμε, κάθε καλοκαίρι εκδηλώνονται στη χώρα μας εκατοντάδες πυρκαγιές, με καταστροφικές συνέπειες για τα δάση, συνολικότερα το περιβάλλον, την περιουσία, ακόμα και τη ζωή του λαού μας. Πρωτίστως αυτό το γνωρίζουν τα ΜΜΕ, που αντιστοίχως κάθε καλοκαίρι, αφιερώνουν ώρες τηλεοπτικού αέρα και τόνους δημοσιογραφικού χάρτου - με το γνωστό ύφος κορακιού - για την κάλυψη των πυρκαγιών. Μπροστά σε αυτό, η ΚΕ του ΚΚΕ διοργάνωσε με επιτυχία την Πέμπτη 10 Μάη ειδική εκδήλωση, με θέμα την πυρασφάλεια και τη δασοπροστασία, με ομιλητή τον ΓΓ της ΚΕ, Δ. Κουτσούμπα, ο οποίος παρουσίασε τις θέσεις του Κόμματος. Στην εκδήλωση έγιναν παρεμβάσεις από συνδικαλιστές των ενεργεία και αποστράτων πυροσβεστών, στελέχη του Πυροσβεστικού Σώματος, επιστήμονες, εκπροσώπους της Τοπικής Διοίκησης και συνδικαλιστές από διάφορους κλάδους. Ωστόσο, αυτή η πρωτοβουλία του ΚΚΕ δεν έτυχε της προσοχής των ΜΜΕ. Απόλυτο «θάψιμο» στα τηλεοπτικά δελτία των ιδιωτικών καναλιών, ομοίως και στις εφημερίδες. Η δε κρατική ΕΡΤ, παρότι παρευρέθη, δεν έστειλε καν δημοσιογράφο να καλύψει την εκδήλωση και πρόβαλε το σχετικό ρεπορτάζ λίγο πριν από τα αθλητικά (!) όπως άλλωστε το συνηθίζει και για να βγάλει ...την υποχρέωση. Τι να υποθέσει κανείς; Οτι όλοι οι δημοσιογράφοι έτρεχαν χτες πίσω από τα απομεινάρια της φεουδαρχίας, που έπιναν φρέντο χωρίς καλαμάκι (κάτι που καλύφθηκε επαρκώς ειδησεογραφικά!); 'Η μήπως ότι για τα ΜΜΕ του συστήματος «πουλάνε» καλύτερα οι καταστροφές από ό,τι οι πρωτοβουλίες για την πρόληψή τους;

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 12-5 2018