Ας μιλήσουμε για τα αυτονόητα
 |
1.
Δεν καταλαβαίνω γιατί τόσος θόρυβος και σπαραγμός για τον Μπομπ Ντύλαν
και το Νόμπελ λογοτεχνίας. Από τους ήδη τρελαμένους κύκλους των
εταιρειών μουσικής παραγωγής και τους δημοσιογράφους που σέρνονται από
πίσω τους, μου έκανε εντύπωση αυτή η δήλωση: «Ο Ντύλαν είναι ο σύγχρονος
Ομηρος». Αμφιβάλλω έντονα ότι στον ίδιο τον Ντύλαν θα άρεσε αυτή η
παρομοίωση. Αλλά μέσα στο σάλο που έχει δημιουργηθεί στους πνευματικούς
κύκλους παθιάζοντας το κοινό υπέρ ή κατά, είναι επόμενο να δούμε και
τέτοιες φωνές υπεράσπισης. Για μας παρουσιάζει ενδιαφέρον ο τροβαδούρος
γιατί έβγαλε στο φως τη γενιά του, η οποία αγάπησε αυτόν τον
αλλοπρόσαλλο εκφραστή της. Μέσω του Ντύλαν, έκανε την εμφάνισή της η
αληθινή Αμερική: από τους Χόμπος, τους πρώτους αλήτες που γύριζαν τη
χώρα τους με τα τρένα, μέχρι τους Χίπστερς και τους Μπήτνικς, με τους
Αλλεν Γκίνσμπεργκ, Γκρέγκορι Κόρσο και Τζακ Κέρουακ. Οπως γράφει και στη
βιογραφία του ο Ντύλαν: «Ερχόμουν από πολύ μακριά και είχα ξεκινήσει
από πολύ χαμηλά». Τρυφερή συμβουλή: Ακούστε μόνο τα τραγούδα και
λησμονήστε όσα διαβάσατε γι' αυτόν τούτες τις μέρες.
2.
Ας επιστρέψουμε τώρα στον πλανήτη Γη. Στο καναβάτσο ο Τσίπρας
ανακηρύχτηκε νικητής. Και ο Μητσοτάκης; Νικητής κι αυτός. Ο Θεός ας μας
προστατέψει από τέτοιες νίκες. Και οι δύο υπηρετούν το κεφάλαιο, κι εμάς
μας τελείωσε, επιτέλους, η υπομονή. Δεν αντέχεται η φλυαρία τους, αυτό
το προϊόν φτηνής σκέψης. Ο κόσμος τους είναι κλειστός, δεν χωράει
οπαδούς αλλά ούτε και αδελφούς. Οταν η μοίρα, ως μελόδραμα, στο τέλος
τους ενώσει, θα μοιραστούν επίσημα την εξουσία και θα αισθάνονται
ηλίθιοι που έχασαν τόσο χρόνο, αλλά από εμάς θα απαιτούν βεβαίως
διακριτικότητα και σεβασμό.
3.
Προσώρας οι πολίτες εν γένει αποφεύγουν ευγενικά να τους πάρουν στα
σοβαρά, ενώ αυτοί είναι σίγουροι πως τους έχουν πείσει. Βέβαια όσο η
κατάσταση χειροτερεύει, θα πάει κατά διαόλου η ευγένεια και επιτέλους θα
γνωριστούμε κανονικά. Ο κόσμος ήδη καταρρέει μπροστά τους, με
επικεφαλής τον πρωθυπουργό, έναν νάρκισσο που έγινε ηθοποιός σε μια
ταινία χωρίς σενάριο.
4.
Ποιες σκοτεινές δυνάμεις δεν επιτρέπουν στον Σύριζα να ξεδιπλώσει το
επαναστατικό του σχέδιο για την κοινωνία; Ποια μοίρα είναι αυτή που
κατεβάζει τον κόσμο στους δρόμους; Γιατί οι πολίτες παραμιλάνε; Ναι,
τώρα που τελειώνει η φάρσα των Αριστερών, ο κατά φαντασίαν αντίπαλός
του, εκπρόσωπος του γνωστού κομμωτηρίου, συνηθισμένος στη διάλυση και
επανασυγκρότηση της Δεξιάς, αποδέχεται μέχρι τέλους να πιει το ποτήρι
για να κερδίσει την εξουσία.
5.
Τον τελευταίο καιρό πολλοί χυδαίοι του δημόσιου βίου αυτοαποκαλούνται
κυνικοί. Ας θυμηθούμε τον Αρριανό: «Ο κυνικός πρέπει να ξέρει ότι τον
έχει στείλει ο Δίας ως αγγελιοφόρο στους ανθρώπους για να τους υποδείξει
πως πλανώνται σχετικά με τα καλά και τα κακά και ψάχνουν την ουσία του
καλού και του κακού εκεί όπου δεν υπάρχει. Ο κυνικός διερευνά σαν
κατάσκοπος ποια πράγματα είναι φιλικά στους ανθρώπους και ποια εχθρικά.
Και, αφού κατοπτεύσει τα πάντα με ακρίβεια, πρέπει να έλθει και να πει
την αλήθεια, χωρίς να ταραχτεί από το φόβο, και να χαρακτηρίσει εχθρούς
αυτούς που δεν είναι, χωρίς να σαστίσει και να μπερδευτεί κατά κανέναν
άλλο τρόπο από την εξωτερική εμφάνιση των πραγμάτων».
Του
Γιώργου ΚΑΚΟΥΛΙΔΗ
Γιώργου ΚΑΚΟΥΛΙΔΗ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 23-10-2016
