ΦΙΝΤΕΛ ΚΑΣΤΡΟ

Αντίο, επαναστάτη, διοικητή, σύντροφε!

Ο Φιντέλ είναι νεκρός! Εκατομμύρια άνθρωποι σε όλες τις γωνιές του πλανήτη κλίνουν ευλαβικά το γόνυ αποχαιρετώντας με συγκίνηση τον επαναστάτη-σύμβολο.
Με τη σκέψη, την αποφασιστικότητα, τη δράση, την πίστη του στις θαυμάσιες ιδέες του Μαρξ, του Λένιν, του Μαρτί, ο Φιντέλ οργάνωσε την επανάσταση στην Κούβα όταν όλα «τα ’σκιαζε η φοβέρα και τα πλάκωνε η σκλαβιά» του στυγνού δικτάτορα Μπατίστα. Έχοντας δίπλα του τον Τσε, τον Καμίλο, τον Ραούλ και τους άλλους διοικητές ηγήθηκε του κουβανικού λαού και με το κάμωμα της θεωρίας πράξη, απέδειξε ότι τίποτα δεν μπορεί να σταματήσει έναν λαό όταν αποφασίσει να πάρει τις τύχες του στα χέρια του.

Ο Φιντέλ είναι νεκρός! Ο φλογερός επαναστάτης που ταπείνωσε τον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό στην αυλή του, ο ηγέτης που οδήγησε τον κουβανικό λαό στην κατάκτηση της ανεξαρτησίας, της αξιοπρέπειας και της λεβεντιάς του, ο άνθρωπος που ενέπνευσε με το λόγο και το έργο του εκατομμύρια καταπιεσμένους σε ολόκληρο τον πλανήτη, δεν υπάρχει πια.  «Γλεντούν οι τυράννοι…» απ’ τη χαρά τους.  «Για όλους έρχεται η ώρα μας, αλλά οι ιδέες των Κουβανών Κομμουνιστών θα παραμείνουν...» είπε λίγο πριν φύγει για πάντα. Ο σπόρος δεν πεθαίνει. Οι ιδέες, τα οράματά του, το έργο του, η πορεία του ολόκληρη, σαν αναμμένη δάδα θα κομματιάζει στα σκοτάδια της καπιταλιστικής βαρβαρότητας και θα φωτίζει τους αγώνες για το σπάσιμο των δεσμών της εκμετάλλευσης, για το σοσιαλισμό.

Ο Φιντέλ είναι νεκρός! Κάποτε θα γινόταν. Οι ασυμβίβαστοι, οι ανυπότακτοι, οι πρωτοπόροι αγωνιστές σε ολόκληρο τον πλανήτη τον αποχαιρετούν με δάκρυα στα μάτια και με τη γροθιά σφιγμένη, επαναλαμβάνοντας σαν όρκο τα λόγια του Τσε προς το πρόσωπό του: Αντίο, επαναστάτη, διοικητή, σύντροφε Φιντέλ, «είμαι ευγνώμων για τη διδασκαλία και το παράδειγμά σου, στο οποίο θα προσπαθήσω να σταθώ πιστός μέχρι τις τελικές συνέπειες των πράξεών μου.»

Κυριακή 27 Νοέμβρη 2016.

Αναρτήθηκε από Οικοδόμος

ΦΙΝΤΕΛ ΚΑΣΤΡΟ

Έπαψε να χτυπά η καρδιά του Φιντέλ Κάστρο

«Το πιο ακριβό στον άνθρωπο είναι η ζωή.
Αυτή του δίνεται μια φορά και πρέπει να τη ζήσει κανείς έτσι, που να μη τον βασανίζει ο πόνος για τα χρόνια που τα 'ζησε άσκοπα, για να μην τον καίει η ντροπή για το πρόστυχο και το τιποτένιο παρελθόν και να μπορέσει πεθαίνοντας να πει: Ολη μου τη ζωή, όλες μου τις δυνάμεις τις έδωσα στο πιο ωραίο ιδανικό του κόσμου - στον αγώνα για την απελευθέρωση της ανθρωπότητας»…

Νικολάι Οστρόφσκι

Ο Φιντέλ είναι νεκρός. Ο φλογερός επαναστάτης που ταπείνωσε τον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό στην αυλή του, ο ηγέτης της κουβανικής επανάστασης που οδήγησε  τον κουβανικό λαό στην κατάκτηση της ανεξαρτησίας, της αξιοπρέπειας και της λεβεντιάς του, ο άνθρωπος που ενέπνευσε με το λόγο και το έργο του εκατομμύρια καταπιεσμένους σε ολόκληρο τον πλανήτη, έφυγε από τη ζωή στα 90 του χρόνια. Οι ιδέες, τα οράματά του, το έργο του, η πορεία του ολόκληρη, αναμμένη δάδα στα σκοτάδια της καπιταλιστικής βαρβαρότητας, θα φωτίζει τους σύγχρονους αγώνες για το σπάσιμο των δεσμών της εκμετάλλευσης, για το σοσιαλισμό.

Το θάνατο του Φιντέλ ανακοίνωσε τα ξημερώματα ώρα Ελλάδας ο αδερφός του και πρόεδρος της Κούβας, Ραούλ Κάστρο, σε διάγγελμά του το οποίο μετέδωσε απευθείας η δημόσια τηλεόραση της Κούβας.

Όπως μεταδίδει η «Γκράνμα», με επιθυμία του ίδιου η σορός του θα αποτεφρωθεί. Από το Κρατικό Συμβούλιο της χώρας ανακοινώθηκε εθνικό πένθος 9 ημερών που θα διαρκέσει ως τις 4 Δεκέμβρη στις 12 το μεσημέρι, ενώ θα ανασταλούν όλες οι δημόσιες δραστηριότητες και θεάματα, οι σημαίες στα δημόσια κτίρια θα κυματίζουν μεσίστιες και τα ΜΜΕ θα έχουν ενημερωτικό πρόγραμμα και εκπομπές ιστορικού χαρακτήρα.

Επίσης ανακοινώθηκε ότι από τις 28 ως τις 29 Νοέμβρη θα γίνει απόδοση τιμών στο Φιντέλ Κάστρο, στην πρωτεύουσα Αβάνα όπου στις 29 Νοέμβρη θα γίνει συλλαλητήριο στην Πλατεία της Επανάστασης. Αντίστοιχες εκδηλώσεις θα γίνουν σε όλες τις πόλεις της χώρας, ενώ στις 30 Νοέμβρη θα ξεκινήσει μηχανοκίνητη πορεία από την Αβάνα προς το Σαντιάγο ντε Κούμπα (σε ανάμνηση του «Καραβανιού της Ελευθερίας” του Γενάρη του 1959), στις 3 Δεκέμβρη θα γίνει συγκέντρωση στην πλατεία του Σαντιάγο και στις 4 Δεκέμβρη θα γίνει η επίσημη κηδεία.

«Ο Φιντέλ μου έκανε εντύπωση ως ένας καταπληκτικός άνθρωπος. Αντιμετώπιζε και επέλυε τα πιο αδύνατα πράγματα. Είχε μια εξαιρετική πίστη ότι αν ξεκινούσε για την Κούβα θα έφτανε. Ότι αν έφτανε θα πάλευε. Κι ότι παλεύοντας θα νικούσε. Συμμερίστηκα την αισιοδοξία του. Έπρεπε να κάνουμε κάτι, να αγωνιστούμε, να γίνουμε συγκεκριμένοι. Να πάψουμε να κλαίμε και να παλέψουμε.»

Τσε Γκεβάρα

Αναρτήθηκε από Οικοδόμος

ΚΑΝΕΛΛΗ

Τοις κείνων χρήμασι πειθόμενοι

Κι εκεί που υπάρχει ένδεια στις δημοσιογραφικές τσέπες, απολύσεις κι απελπισία, όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και στις πολιτισμένες χώρες της Ευρωζώνης, εκτός απ' τη Ρωσία, που όταν έχει προβλήματα με μεγαλοδημοσιογράφους τούς εκτελεί με αδιευκρίνιστα ατυχήματα, έρχεται χρήμα. Πολύ χρήμα. Θα σωθούνε. Και χωρίς τα 300 ευρώ του τέως Κατρούγκαλου για να αναδυθούν στην μπλογκόσφαιρα. Οπου να 'ναι, οι αναίσχυντοι ειδήμονες θα πληροφορηθούν τα κατάλληλα προγράμματα στα οποία θα ζητούνται άτομα ή και γκρουπούσκουλα της «κοινωνίας των πολιτών» για να αναλάβουν την αγιογράφηση της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Τι έχει να γραφτεί φανερά, αλλά και ύπουλα, τόσο ύπουλα ώστε το ρεπορτάζ μόδας να παίρνει διαστάσεις αντίστασης, δε λέγεται. Η σύγχρονη φιλοευρωπαία Πασιονάρια, λόγου χάριν, είναι η υψηλής ραπτικής μοδίστρα που αρνήθηκε να ντύσει τη νέα κυρία του κυρίου του πρώτου οίκου λευκής ιμπεριαλιστικής μόδας, που θεωρεί το αίμα κακόηθες γκράφιτι και το πασπαλίζει με τον επιθετικό προσδιορισμό λευκός, λευκή, λευκό.

Και μπορεί ο δικός μας ο Ζαριανόπουλος να τους είπε χυδαίους αντιδραστικούς αντικομμουνιστές στο Ευρωκοινοβούλιο, όπου εκστασιασμένοι συζητούσαν έκθεση για την «προπαγάνδα κατά της ΕΕ», αλλά αυτοί από κάτω στα έδρανα, πάω στοίχημα, κατάρτιζαν λίστες με πρόθυμους δημοσιογράφους, μπλογκάδες και διακεκριμένα μέλη της κοινότητας των κοινωνικών μέσων δικτύωσης, στους οποίους θα διοχετεύσουν τα αντι-αντιευρωπαϊκά κονδύλια προς αγιογράφησή τους.

Σ' αυτή την έκθεση μπήκαν στο αντιδραστικό μπλέντερ το ISIS κι οι κομμουνιστές, σ' έναν επικοινωνιακό διανοητικό πολτό που έχει στόχο να δηλητηριάσει χωρίς ίχνη και με κατάλληλες δόσεις κυρίως νεανικά μυαλά, οδηγώντας σε πρόωρο ιστορικό αλτσχάιμερ. Εχουν, μάλιστα, καθορίσει γεωγραφικά και τις πρώτες μάζες στόχους, που είναι κατά λέξη «πρώην μέλη του σοβιετικού μπλογκ». Δηλαδή, εκεί που εξέθρεψαν ναζί και νεοναζί, απ' την Ουκρανία έως τις Βαλτικές, ως πρώτο βήμα αντικομμουνιστικής προπαγάνδας.

Στην Ελλάδα δεν ξέρω αν έχουν ήδη φτάσει οι πρώτες υποσχέσεις για χρηματοδότηση της υπέρ της Ευρωπαϊκής Ενωσης προπαγάνδας, πέραν των γνωστών και μη εξαιρετέων ΜΚΟ. Ξέρω, όμως, ότι ήδη στα σχέδια ανάπτυξης δυνάμεων του ΝΑΤΟ στα σύνορα με τη Ρωσία, όπως για παράδειγμα μέχρι και γερμανικά τανκς στις Βαλτικές Χώρες, στις αναλύσεις διαφόρων τύπων, δημοσιογράφων ή πανεπιστημιακών, γίνεται συνεχής αναφορά στην «αναγκαστική αντίδραση» των καλών Ευρωπαίων, στην αλλαγή συνόρων λόγω Κριμαίας. Κι όλοι έχουν πάθει αμνησία στην αλλαγή συνόρων στη Γιουγκοσλαβία, μόλις πριν από 17 χρονάκια, που συμπυκνώθηκαν στις 17 ώρες διαπραγμάτευσης του πρωθυπουργού μας.

Μυρίζει αίμα. Διεθνών προδιαγραφών. Οι ελπίδες θα εναποτίθενται πότε στον Φιγιόν, πότε στον κάθε Αλέξη ή και Κυριάκο, που θα υπερασπίζονται με σθένος τις αρχές της ΕΕ των κλειστών συνόρων και θα αντιτάσσουν στον Εντι Ράμα το όραμα μιας Ευρώπης τόσο πολυπολιτισμικής, όπου έχουν θέση και οι πυραμίδες της Αιγύπτου και οι πυραμίδες των τραπεζών. Ωσπου τα άνεργα μειράκια και οι μακροχρόνιοι άνεργοι πατεράδες τους θα ενταχθούν σ' ένα ΝΑΤΟ-ευρωπαϊκό στρατό και θα πολεμήσουν τοις κείνων χρήμασι πειθόμενοι...

Της
Λιάνας ΚΑΝΕΛΛΗ

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 27-11-2016

ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΠΑΛΗΣ ΤΟΥ ΛΑΟΥ

Να απαντήσουμε με οργάνωση της πάλης, να ανοίξουμε το δρόμο για την αντεπίθεση

• Κυβέρνηση και ΝΔ, μιλώντας για εκλογές και για «αστάθεια», αξιοποιώντας την κατάσταση στο Προσφυγικό, τις εξελίξεις στο Κυπριακό και την τουρκική προκλητικότητα, στο φόντο των σκληρών μονοπωλιακών ανταγωνισμών στην περιοχή, εκβιάζουν το λαό να αποδεχτεί τη νέα αντιλαϊκή επίθεση. Να συμβιβαστεί με την πολιτική της ΕΕ εγκλωβισμού προσφύγων - μεταναστών, με τους επικίνδυνους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς του ΝΑΤΟ στους οποίους η ελληνική αστική τάξη διεκδικεί ενεργό ρόλο.
• Δίνουν εξετάσεις στους εταίρους τους σε ΕΕ - ΔΝΤ, στο κεφάλαιο, υπηρετώντας την ανάκαμψη της κερδοφορίας του, αλλά και τα σχέδια «γεωπολιτικής αναβάθμισης», ενώ εξαπατούν το λαό, εμφανίζοντας ως «μονόδρομο» την πλήρη χρεοκοπία του, τα διχοτομικά σχέδια για το Κυπριακό, την εμπλοκή σε νέες περιπέτειες.
• Οι εργαζόμενοι, ο λαός πρέπει να δώσουν τη δική τους απάντηση, να μη συμβιβαστούν. Οργανώνοντας την πάλη τους ενάντια στη νέα αντιλαϊκή επίθεση, στα νέα ιμπεριαλιστικά σχέδια, ανοίγοντας το δρόμο για τη λαϊκή αντεπίθεση, για την ανάκτηση απωλειών, τη διεκδίκηση της ικανοποίησης των σύγχρονων αναγκών τους, για να μη χύσουν το αίμα τους για τα ιμπεριαλιστικά συμφέροντα.
• ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 27-11-2016

ΔΗΜΟΤΙΚΗ ΑΡΧΗ ΠΑΤΡΑΣ

Μέτρα ανακούφισης των εργατικών - λαϊκών νοικοκυριών

Με γνώμονα τις ανάγκες των λαϊκών οικογενειών, η δημοτική Αρχή Πάτρας συνεχίζει και το 2017 τη λήψη μέτρων για την ανακούφισή τους από τη βαθιά αντιλαϊκή πολιτική που τις οδηγεί στην ανέχεια, στην ανεργία, στη στέρηση στοιχειωδών δικαιωμάτων.

Κατά την εισήγησή του στην προχτεσινή συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου για τα ανταποδοτικά τέλη του 2017, ο αντιδήμαρχος Οικονομικών, Παναγιώτης Μελάς σε ό,τι αφορά την πολιτική της διοίκησης του δήμου ανέφερε χαρακτηριστικά: Τη μείωση των τελών κατά 13% στο 80% των νοικοκυριών, την ελάφρυνση και απαλλαγή από δημοτικά τέλη κατηγοριών δημοτών, ανέργων και περιοχών γύρω από Ξερόλακκα και Βιολογικό καθαρισμό, καθώς επίσης και την αύξηση του συντελεστή στο 4,5% για τη μεγάλη ιδιοκτησία. Οι ωφελούμενες οικογένειες από μείωση ή απαλλαγή τελών ανέρχονται σε 2.060.
Η πολιτική αυτή συνεχίζεται και το 2017, ενώ ο δήμος αποφάσισε τη διεύρυνση της κοινωνικής βάσης των μειώσεων και απαλλαγών σε δημότες από ανταποδοτικά τέλη. Και συγκεκριμένα:

• Απαλλαγή γονέα που έχει χάσει τον /την σύζυγο, δεν έχει κάνει άλλο γάμο και έχει μέχρι δύο προστατευόμενα τέκνα, με οικογενειακό εισόδημα μικρότερο των 20.000 ευρώ.
• Για τους μακροχρόνια ανέργους (πάνω από 1 έτος) που δηλώνουν στη φορολογική τους δήλωση μόνο μία κατοικία έως 120 τ.μ. (από 100 τ.μ. που ήταν το 2016), με οικογενειακό εισόδημα 7.000 ευρώ (από 6.000 ευρώ το 2016), προβλέπεται απαλλαγή ποσοστού 50% των δημοτικών τελών.
• Μακροχρόνια άνεργα ζευγάρια πάνω από ένα έτος που δηλώνουν οικογενειακό εισόδημα μέχρι 7.000 ευρώ και μια κατοικία έως 120 τ.μ., απαλλάσσονται πλήρως.

Στα τέλη κοινοχρήστων χώρων, ο δήμος έχει προχωρήσει σε μειώσεις στο σύνολο των επαγγελματιών. Αποφάσισε δε μείωση 14% στα τέλη λαϊκών αγορών. Ηδη, είχε προβεί σε μειώσεις μισθίου περιπτέρων, σε ποσοστό 20%, με απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου.
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 24-11-2016

ΚΑΝΕΛΛΗ

Λιάνα Κανέλλη – Eντέχνως στο Ατέχνως: Νεκρή φύση

Τροφή για σκέψη. Σε πότισα ροδόσταμο, με πότισες φαρμάκι. Η επίσκεψη Ομπάμα έχει ένα μόνο καλό. Μπορεί να μετατρέψει τα ροδοπέταλα που άφησε στην Καισαριανή ο Τσίπρας σε σκεπτόμενο είδος νεκρής φύσης. Κάτι σαν παγωμένο πλάνο που ξαφνικά ξεπαγώνει και νομίζεις ότι τα ανθοπέταλα χρησιμοποιήθηκαν για να βάψουν τις μισές ρίγες της αστερόεσσας. Δεν ξέρω αν μιλάνε τα κομμένα λουλούδια. Αν ακούγεται ο στραγγαλισμός των ψευδαισθήσεων, καθώς συνθλίβονται πάνω στον νταλκά των πολιτικών μπουζουκτσίδικων των εντυπώσεων. Σκέτο φαρμάκι, μέρες επετειακού βανδαλισμού των νιάτων, γωνίες Στουρνάρη, Τοσίτσα με Πατησίων…
Το κόψιμο των λουλουδιών είναι ο μόνος φόνος υπέρ κάλλους.Έστω κι επ’ ολίγον. Ένα βαζάκι, λίγο νεράκι, ένα στεφάνι, ώσπου να κηδευτούν στα σκουπίδια, τα λουλούδια πεθαίνουν ομορφαίνοντας το μάτι των ζωντανών. Όμως όταν κατατίθενται στον τάφο των εκτελεσμένων δεν στοιχειώνει ο τάφος. Στοιχειώνει ο καταθέτης. Κανένα Ομπάμα care for me δεν ξεχρεώνει την τουριστική προσέγγιση της Ιστορίας….
Πιο φτηνή φιλοτέχνηση υστεροφημίας, και ελληνικής και αμερικάνικης, απ’ αυτήν που σκηνοθετήθηκε με τίτλο «τέλος εποχής στην Αθήνα» δεν έχουν δει ούτε τα κοινωνικά, ούτε τα αντικοινωνικά δίκτυα όπου Γης. Ως κι ο στίχος απ’ το «Αξιον Εστί», «μη λησμονάτε τη χώρα μου», έγινε γλυκερή μαϊμουδιά σε μια δήθεν συζήτηση, για ένα δήθεν χρέος, για μια δήθεν ελάφρυνση, της δήθεν αριστεράς, απ’ τα διαχειριστικά της καθήκοντα.Ίσαμε που και το τιμητικό άγημα προσαρμόστηκε στο κακό παρκάρισμα του προεδρικού αεροσκάφους.
Η μοναχική, σχεδόν μυστική, θλιβερά εξατομικευμένη επίσκεψη κοτζάμ Μπαράκ στο λεγόμενο και Ιερό Βράχο, λες και σχεδιάστηκε για να μας κάνει τη χάρη να μη ζητάμε δικαιώματα εικόνας, σε περίπτωση που για να ισοφαριστεί η αύξηση του ΦΠΑ, τον έπαιζε τον κ. πρόεδρο σε γκροπλάν ο Ελληνικός Οργανισμός Τουρισμού. Μεγάλη η χάρη του ιερού! Βράχος φιλίας ο Ομπάμα! Ελεύθεροι σκοπευτές στις ταράτσες, και πολύ περισσότεροι ελεύθεροι σχολιαστές στα πάνελ κυνηγούσαν το φάντασμα του Τραμπ . Θα πουν ίσως κάποιοι ότι εμπεριέχεται στο ρω του μονοσύλλαβου επιθέτου του, κάτι από τα ρω του ελληνοαμερικανικού έρωτα, σε ανελική εκδοχή αριστερού ελιτισμού…
Και μ’ αυτά και μ’ εκείνα  το χρυσοπράσινο φύλλο σα δολάριο ναυαγισμένο, ένωσε ανερυθρίαστα την Καισαριανή με την αόρατη Πνύκα και το δώρο Νιάρχος. Δε θα χρειαστεί πολύς καιρός για ν’ αρχίσουν οι πρώτοι ψίθυροι κι οι θλιβερές κραυγές πως, το όλον αυτού του κουρελιάρικου ψευδομεγαλείου εντυπώσεων, έκανε περισσότερο κακό απ’ ό,τι καλό στους εμποράκους των εθνών και τούτων ‘δω των μάρμαρων όπου κακιά σκουριά δεν πιάνει. Η μουρόχαυλη παγώμαρα της πεσμένης σκυτάλης στην ενδοκαπιταλιστική κούρσα συμφερόντων, αποτυπώθηκε με ακρίβεια ανατριχιαστική.
Ευτυχώς σ’ αυτόν το θαυμαστό καινούριο κόσμο της αριστεράς ένα λάθος σώζει τουλάχιστον τα παιδιά. Κι έτσι κάποιος σπουδαίος σκέφθηκε την απαγόρευση των διαδηλώσεων. Κι απέδειξε ότι όταν απαγορεύεις τις διαδηλώσεις δεν έχεις τίποτα να δηλώσεις. Κι έγιναν και γίνονται και θα γίνουν. Γιατί τα εκτελεσμένα άνθη-νιάτα έχουν κατατεθεί στην πραγματική ιστορία ως τα ρόδα μας τ’ αμάραντα…
Λιάνα Κανέλλη
ΑΤΕΧΝΩΣ

ΚΑΚΟΥΛΙΔΗΣ

Το καλό ως άθλος

1. Χωρίς πόρους ζωής, χωρίς εισοδήματα, οι συνταξιούχοι συναντιούνται με τους άνεργους. Με άκρα σύνεση, η κυβέρνηση τους κλείνει τις πόρτες, αφού δεν μπορεί να τους συναντήσει σε κανένα πεδίο. Τέτοιου είδους ακινησία και λατρεία των κλειστών υπουργείων δεκαετίες είχαμε να θαυμάσουμε. Ιδού η ιστορική διαδρομή του Αλέξη: Μέγαρο Μαξίμου, σπίτι, Μέγαρο Μαξίμου. Εχει υιοθετήσει όλες τις συνήθειες των προκατόχων του. Αδυσώπητος εχθρός του πρωθυπουργού, ο άγνωστος εαυτός του, τον οποίο ψάχνει. Αλίμονο όμως, μέσα από τις πολλές μεταμορφώσεις, ο φόβος των στενοκέφαλων συνεργατών του επαληθεύτηκε, εξαφανίστηκε ο εαυτός του, εξ ου και τα αποτελέσματα στις εμφανίσεις του: χονδροειδείς κοινοτοπίες σε κάθε λόγο του, μαζεμένες όπως όπως, δεξιά κι αριστερά, με έντονο το αίσθημα του ανικανοποίητου.

2. Πώς είναι δυνατόν ο εργαζόμενος που στερείται τη χαρά της ζωής να αναγκάζεται να δείχνει χαριτωμένος, να ακολουθεί τις αρχές του σαβουάρ βιβρ και να παίζει τις κουμπάρες με την υπουργό Εργασίας; Προφανώς οφείλεται στο αστικό ντεκόρ στο οποίο τον έχουν τοποθετήσει ως αντικείμενο. Θεωρώ φυσική την αντίστασή του απέναντι σε κάθε βούληση των αστών. Οι διαρκώς διαψευδόμενες ελπίδες των τελευταίων κυβερνήσεων να παρουσιάσουν τους αγώνες των εργατών μέσα από το θέαμα μάταιους, θα τους αποχαλινώσει. Ας περιμένουμε τα χειρότερα.

3. Η Νέα Δημοκρατία δεν είναι παρά μια τηλεοπτική σειρά από αξιοθρήνητα επεισόδια. Η μονίμως καταπιεσμένη επιθυμία της για εξουσία συχνά μεταβάλλεται σε μανία καταστροφής, μανία να παρασύρει τα πάντα μες στη δίνη της. Η ελαφρότητα του Μητσοτάκη μόνο χαριτωμένη δεν είναι. Μέρα με τη μέρα η κατάσταση των πραγμάτων τον σέρνει σαν σκυλί. Ιστορικά είναι παιδί για θελήματα του Κεφαλαίου, και αυτό που περιμένει από εμάς είναι να αποδείξουμε ότι είμαστε συνεπείς μαζοχιστές και ότι θα βάλουμε το κεφάλι μας στον δικό του ντορβά. Από τη στιγμή που δεν προκύπτει σκέψη ώστε να την εκθέσει, θα ακολουθήσει την πεπατημένη. Ο Μητσοτάκης έχει να λύσει ένα γονεϊκό πρόβλημα και θα το καταφέρει μόνο αν έλθει στην εξουσία, αλλιώς θα παραμείνει ένα «παιδί» της οικογενείας. Φρόνιμος και προσαρμοσμένος, ελπίζει πως, τονίζοντας μόνο το μικρό του όνομα και σπανίως το επώνυμό του, θα καταφέρει να εμφανίσει τον εαυτό του σαν νεοεισερχόμενο στην πολιτική, γι' αυτό δεν ανέχεται καμία σύνδεση με οποιοδήποτε παρελθόν, με οποιοδήποτε σκάνδαλο. Καβγαδίζοντας κάθε μέρα με τους Συριζαίους, ελπίζει να δημιουργήσει ένα πολεμικό κλίμα, σαν αντιπερισπασμό, αλλά χωρίς να το θέλει στήνει μια χοροεσπερίδα.

4. Ντοστογιέφσκι για πάντα. Οποιος θέλει να συνδέσει τη μοίρα του με το καλό, οφείλει να συναντήσει τον Μίσκιν, τον γνωστό Ηλίθιο στο ομώνυμο μυθιστόρημα. Αφήνοντας πίσω του την αποκλειστικότητα της Εκκλησίας για το Καλό, ο Ρώσος συγγραφέας είναι πάντα επίκαιρος. Ο ήρωάς του βλέπει τους ανθρώπους γύρω του σαν σκιές, οι οποίες μόνο μέσα από το Καλό μπορούν να γίνουν άνθρωποι. Η πλήξη που μαστίζει τους κύκλους των θεολόγων τελειώνει όταν εμφανίζεται μπροστά τους ο Μίσκιν. Ο Ντοστογιέφσκι συνήθιζε να ζωγραφίζει στο περιθώριο των χειρογράφων του τους ήρωες των βιβλίων του. Για την περίπτωση αυτή είχε σχεδιάσει έναν δαίμονα που γελά σαν ηλίθιος. Εναν διά Χριστόν σαλό.

5. Με συγκίνηση έμαθα πως η πλατεία Καισαριανής μετονομάστηκε σε Πλατεία Δημάρχου Παναγιώτη Μακρή. Ο νυν δήμαρχος τίμησε πρώτα τον αγωνιστή και έπειτα τη γειτονιά στην όποια αυτός ο ιστορικός δήμαρχος αφοσιώθηκε κάτω από όλες τις συνθήκες. Ο Παναγιώτης Μακρής δημιούργησε μια νέα παράδοση ανθρωπισμού, που ήταν αισθητή στην καθημερινότητά μας. Θυμάμαι, ως παιδί, ότι απέναντι από το νεκροταφείο ζούσε σε μια σπηλιά ένας Αλβανός. Ο πρώτος που τον αγκάλιασε ήταν ο Παναγιώτης Μακρής. Εδωσε το παράδειγμα και δεν άργησαν να τον ακολουθήσουν και οι κάτοικοι της γειτονιάς. Αρχή άνδρα δείκνυσι. Με τη στάση του, αναδείχτηκε σε πραγματικό σύμβολο της πόλης της Καισαριανής και των αγώνων της.

Του
Γιώργου ΚΑΚΟΥΛΙΔΗ

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 20-11-2016

ΚΑΝΕΛΛΗ

Μπικίνι

Η πρώτη μεγάλη πυρηνική δοκιμή των ΗΠΑ, μετά τη Χιροσίμα, εξαφάνισε τη νήσο Μπικίνι από το χάρτη με την κάπου 800 φορές μεγαλύτερη ισχύ της βόμβας του Ενόλα Γκέι. Υστερα, το μπικίνι έως τις μέρες μας είναι μαγιό σε δυο κομμάτια. `Η πιο απλά το μπικίνι είναι η επιτομή της αφαίρεσης της πραγματικότητας και της ουσίας από μια λέξη, και της μετατροπής της σε εμπορεύσιμο σλόγκαν καταναλωτικού αγαθού. Διδάσκει δε αφ' εαυτού της τη σημασία της χρήσης των λέξεων σε συγκεκριμένους κοινωνικούς χωροχρόνους.

Ο τίτλος «μαύρος Περικλής» για την ομιλία Ομπάμα στην Αθήνα «παραμονές Πολυτεχνείου», που γράφτηκε δολίως εξυπνακίστικα σε γερμανικό έντυπο και πλέον κάνει το γύρο του εύκολου διαδικτυακού κόσμου, ενώ φαντάζει αθώα προκλητικός σαν το μαγιό, είναι εκρηκτικά καταστροφικός σαν πυρηνική δοκιμή πολιτικής μεταστροφής. Αν σκεφτεί μάλιστα κανείς ότι συμπίπτει με την ανακήρυξη της λέξης μετ' αλήθεια (post truth) ως λέξη της χρονιάς (αγγλική και αμερικάνικη έκδοση λεξικού Οξφόρδης, που δε συμπίπτουν πάντα), τότε η εργαλειοποίηση του φασισμού έχει αγγίξει το τελευταίο στάδιο πριν από την επιβολή του, στην πραγματικότητα χωρίς καν να έχει ορκιστεί ο Τραμπ και το ΝΑΤΟ πατήσει τη σκανδάλη επιβολής του καπιταλιστικού καλού εναντίον του κακού των ανταγωνιστών του.

Οταν αποκτά χρώμα δέρματος ο Περικλής στον 21ο αιώνα, τότε ξέρουμε με μαθηματική ακρίβεια πως ο λαϊκισμός θα είναι για τα αμέσως επόμενα χρόνια ο εξωραϊστικός εύπεπτος όρος, το γλυκαντικό της φασιστικής πίκρας που ρίχνουν στην αγορά των post truth εννοιών χειραγώγησης από κοινού δεξιοί, ακροδεξιοί και σοσιαλδημοκράτες για να αποκοιμίσουν τις μάζες.

Θα δούμε το λαϊκισμό να υπερπροβάλλεται ως ο νούμερο 1 εχθρός των λαών. Στην πραγματικότητα, είναι το ξόρκι της έννοιας όχι απλώς λαός αλλά και της απαξιωτικής χρήσης του επιθέτου λαϊκός/-ή/-ό. Ετσι η προδιαμορφωμένη καταναλωτική δύναμη της «κοινής γνώμης» θα εξαίρεται ως αντιλαϊκίστικη προοδευτική αντίσταση σε λαϊκούς αγώνες, λαϊκές ανάγκες ή και... λαϊκά δικαστήρια.
Η βερμπαλιστική κατίσχυση του τραμπισμού (αύριο λεπενισμού, χρυσαυγιτισμού κ.λπ.) πρέπει να μαντρώσει τις μάζες πριν καν διαψευστούν οι ελπίδες του λευκού προλεταροποιημένου δικτατορίσκου - εργάτη. Οπότε ο... μαύρος Περικλής θα συσπειρώσει συναινετικά στην καπιταλιστική Δύση για έναν καινούργιο χρυσό αιώνα του κεφαλαίου και όσους δήθεν φοβισμένοι θα αναγκαστούν να πουν καθ' υπόδειξη του «η καλύτερη απάντηση που έχουμε αυτή τη στιγμή απέναντι στο λαϊκισμό είναι η Αγκελα Μέρκελ».

Ανεμολάμνοντας - όπως λέει κι ο γλωσσοπλάστης Ρίτσος - επικοινωνιακά το ΚΚΕ εδώ και τώρα χρεώνεται για μία ακόμα φορά το ρόλο της Κασσάνδρας, επισημαίνοντας πόσο κοντά βρισκόμαστε στο επικίνδυνο εκείνο σημείο στο οποίο ο λαός μας μαζί με άλλους λαούς κινδυνεύει κυριολεκτικά να εμπλακεί σε πόλεμο που δεν πρέπει, δεν του αναλογεί ως χρέος. Η προειδοποίηση του Κόμματος για τη διαστρέβλωση και την εξωφρενική παθητικότητα της έννοιας - σλόγκαν «θυσίες του ελληνικού λαού» μόνο χάρη στην ιστορική του διαδρομή, ευτυχώς, δεν μπορεί να χαρακτηριστεί λαϊκισμός. Κι αυτό ίσως αποδειχθεί πατριωτικά σωτήριο σε μια εποχή όπου ψοφοδεείς υποκλίσεις σε σπανακόπιτες και ούζα θεωρούνται επαναστατική ανατροπή της διαδρομής απ' το τζατζίκι και το σουβλάκι με μικρή στάση στα τηγανόψωμα. Δηλαδή από μπικίνι σε μπικίνι.

Της
Λιάνας ΚΑΝΕΛΛΗ

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 20-11-2016

ΣΥΝΔΙΚΑΤΟ ΟΙΚΟΔΟΜΩΝ ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ

Ψηφίζουν οι οικοδόμοι στα Γιάννενα - Συνδικάτο δυνατό, όπλο των οικοδόμων, απάντηση σ' αυτούς που πιστεύουν ότι θα βάλουν ταφόπλακα στο εργατικό κίνημα

Κάλεσμα στους οικοδόμους, Ελληνες και μετανάστες, να δυναμώσουν το σωματείο τους και την πάλη ενάντια στην πολιτική που τους επιφυλάσσει ανεργία, φτώχεια, προσωρινή και κακοπληρωμένη δουλειά, απευθύνει το Συνδικάτο Οικοδόμων Ιωαννίνων, με αφορμή τις αρχαιρεσίες του που ξεκινούν τη Δευτέρα 21/11 και ολοκληρώνονται το Σάββατο 26/11.
Οι οικοδόμοι μπορούν να ψηφίζουν στο Εργατικό Κέντρο Ιωαννίνων από Δευτέρα 21/11 έως και Παρασκευή 25/11 (3.30 μ.μ. - 9 μ.μ.) και το Σάββατο 26/11 (8 π.μ. - 3 μ.μ.).

«Το Συνδικάτο Οικοδόμων Ιωαννίνων, το μεγαλύτερο συνδικάτο σε όλη την Ηπειρο, υπήρξε μπροστάρης σε όλους τους αγώνες στην πόλη», σημείωσε ο απερχόμενος πρόεδρος Σωτήρης Μανούσης, σε συνέντευξη Τύπου που παραχώρησε το σωματείο. Τόνισε πως η συμμετοχή αποτελεί έμπρακτη ενίσχυση του συνδικάτου, μήνυμα στη μεγαλοεργοδοσία αλλά και την κυβέρνηση που ετοιμάζουν νέα επίθεση, απάντηση στην τρομοκρατία και την απληρωσιά στους χώρους δουλειάς. Υπενθύμισε ακόμα ότι η Γενική Συνέλευση του Συνδικάτου αποφάσισε πως δεν πρέπει τα οικονομικά να σταθούν εμπόδιο στη συμμετοχή και γι' αυτό οι οικοδόμοι θα καταβάλουν όσες συνδρομές μπορούν και εφόσον μπορούν για να ψηφίσουν.

Το Συνδικάτο υπενθυμίζει ότι στις προηγούμενες αρχαιρεσίες, πριν από τρία χρόνια, πήραν μέρος 1.000 οικοδόμοι, πολλοί από τους οποίους για πρώτη φορά. Στα χρόνια που ακολούθησαν το Συνδικάτο είχε σημαντική δράση και προσφορά στους αγώνες. Αποτέλεσε τη «ραχοκοκαλιά» του ΠΑΜΕ στα Γιάννενα και συνέβαλε στην αλλαγή του συσχετισμού στο Εργατικό Κέντρο, ώστε αυτό να γίνει «χώρος οργάνωσης των αγώνων και όχι λιβανιστήρι της εκάστοτε πολιτικής». Συνέβαλε στην έκφραση της ταξικής αλληλεγγύης, με τη διοργάνωση μαθημάτων για παιδιά ανέργων, τη διάθεση ρουχισμού και τροφίμων σε οικογένειες που έχουν ανάγκη. Βοήθησε στην ίδρυση αθλητικού σωματείου που προσέφερε μια δημιουργική διέξοδο σε νέους εργαζόμενους. Αντίστοιχα, στέκεται στο πλευρό των προσφύγων που βρέθηκαν στα Γιάννενα.

Σήμερα, η ανάγκη να δυναμώσει το Συνδικάτο παραμένει: Οι Συλλογικές Συμβάσεις έχουν κουρελιαστεί, τα μεροκάματα στον κλάδο δεν φτάνουν τα 40 ευρώ, την ίδια ώρα που οι μεγαλοεργολάβοι στην κατασκευή των αυτοκινητόδρομων (π.χ. Ιόνια Οδός, Εγνατία Οδός) τσεπώνουν εκατομμύρια ευρώ «πανωπροίκι» και ο λαός πληρώνει πανάκριβα διόδια. Κάθε οικοδόμος αναγκάζεται να «μείνει στο μαδέρι μέχρι να πεθάνει γιατί δεν είναι μόνο η αύξηση του ορίου συνταξιοδότησης, αλλά και το γεγονός ότι η σύνταξη δε φθάνει πλέον ούτε για ένα δεκαήμερο». Η ανεργία στον κλάδο ξεπέρασε κάθε προηγούμενο, αφού «από τους 182.000 ασφαλισμένους το 2005 σήμερα ψευτοασφαλίζονται 31.000».

«Μπροστά σε αυτήν την κατάσταση ένα όπλο έχουμε, το Συνδικάτο μας, την Ομοσπονδία μας, τον καθημερινό ανυποχώρητο αγώνα», τονίζει το Συνδικάτο και απευθύνει κάλεσμα συμμετοχής στις εκλογές και στην καθημερινή πάλη: «Συνάδελφε, σήμερα απαιτείται ακόμα καλύτερη οργάνωση. Δεν αρκεί απλά να ψηφίζουμε στο συνδικάτο. Απαιτείται συλλογική δράση, δύναμη, αντοχή, υπομονή, ανιδιοτέλεια, πίστη στον αγώνα μας (...) Στο χέρι μας είναι και μέσα από τις εκλογές να δείξουμε τη δική μας δύναμη, να δώσουμε απάντηση σ' αυτούς που πιστεύουν ότι θα βάλουν ταφόπλακα στο εργατικό κίνημα».

 (Από τον Ριζοσπάστη)  και τον ΟΙΚΟΔΟΜΟ. 

 

ΚΑΝΕΛΛΗ - ΑΤΕΧΝΩΣ

Ατέχνως»Απόψεις»Λιάνα Κανέλλη – Eντέχνως στο Ατέχνως: Diabolos και φως Hilaron

Λιάνα Κανέλλη – Eντέχνως στο Ατέχνως: Diabolos και φως Hilaron

Το χειρότερο που μπορεί να συμβεί σ’ έναν πολίτη -χρήστη του Διαδικτύου -τηλεθεατή- παλαιό και νέο εφημεριδόφιλο μετά τις αμερικάνικες εκλογές του 2016, είναι να βυθιστεί στα Εβεργκλεηντς (βαλτότοποι με αλιγάτορες στην πολιτεία του Μαϊάμι) των αναλύσεων όπως, γιατί κέρδισε ο Τραμπ, γιατί έχασε η Χίλαρι και πώς μπορεί να εκτιμηθούν οι 400 συγγνώμες από ισάριθμες δημοσκοπικές  εταιρείες. Έτσι ο καθένας μας προτείνω να σταχυολογήσει, με οδηγό το λαϊκόν σοφόν “όπου ακούς πολλά αβγά, κράτα μικρό καλάθι” τις αντιφάσεις που αναπαράγονται πιο “σοβαρά” τώρα απ’ ό,τι πριν την εκλογή του Τραμπ. Όσο πιο εξωφρενικές είναι, τόσο σοφότερα αναδεικνύουν την τεράστια επικοινωνιακή παγίδα στην οποία έπεσαν και αυτοί που ξέρουν κι αυτοί που αγνοούν πως το ανθρώπινο γονιδίωμα είναι, παρά κάτι  ελάχιστο, ίδιο με αυτό του ποντικού. Άρα ποντικοπαγίδα. Πάμε τώρα στα τυράκια…
-Ο σεξιστής πήρε την τελευταία στιγμή από το σοβαρότερο αντιπρόεδρο του ρατσιστή, μια γυναίκα για να του διευθύνει την προεκλογική εκστρατεία, απέναντι σε γυναίκα αντίπαλο.
-Οι γυναίκες που χούφτωσε ο Τραμπ, το θυμήθηκαν μετά από 20 και 25 χρόνια όταν πια ο ίδιος χούφτωσε τη γη ολόκληρη, ως γνωστόν γένους θηλυκού
-Μια γυναίκα με τριαντάχρονη πολιτική δραστηριότητα που έβγαλε τον άντρα της πρόεδρο, κουλούντρισε τους πυρηνικούς μουλάδες τουIραν και γέμισε με τζιπάρες το Ισλαμικό Κράτος, στηρίχτηκε καθόλου σεξιστικά από γυναίκες σαν την Μαντόνα που υποσχέθηκε μια ανακουφιστική “π–α” ,αν κερδίσει γυναίκα τον Οίκο ως εκδικητική… ανακούφιση ανδρών.
-Οι Λατίνοι και Ισπανόφωνοι σαν τους Κουβανούς που ακούνε Κάστρο και πετρώνουν και πλούτισαν ως ενδιάμεσο χρώμα, μπορεί και να θέλανε τείχος για να ελέγχουν τις Κερκόπορτες.
-Η Γιούπι Γκόλντενμπεργκ έχει παίξει σε ταινία την προπονήτρια ομάδα μπάσκετ. Αν στην ταινία ήταν άσπρη, μπορεί να ψήφιζε Χίλαρι ο κόσμος του ωραίου και ψηλού και θεαματικού έγχρωμου ΝΒΑ.
-Το σπίτι του Τραμπ κάνει τις Βερσαλίες την εποχή της Αντουανέτας να ντρέπονται. Οπότε αγνά τα αισθήματα του ως αυτοδημιούργητου που καταδέχεται να ζήσει στο φτωχομπινεδιάρικο άσπρο σπίτι.
Η κορυφαία στιγμή είναι, μάρτυς μου ο δημοσιογραφικός Θεός αν δεν το δείτε κι ως σοβαρή ανάλυση γραμμένο ,το γεγονός ότι η αντισυστημική (; χιχιχι) αμερικάνικη ψήφος είναι και κρυφή ως “δικαίωση” δύο δημοφιλών ελληνικών ρητών:
α. Εδώ είναι Βαλκάνια, δεν είναι παίξε-γέλασε.
β. Για όλα φταίνε οι γκόμενες, οι πρώην κι οι επόμενες. Που σημαίνει ότι:
α. Ο σφριγηλός εβδομηντάρης που θα φέρει το ρηγκανισμό – θατσερισμό στον 21ο αιώνα, έχει ως πρώτη κυρία μια Σλοβένα από μητέρα και Αυστριακή από πατέρα. Πάρ’ τα Αυστροουγγαρία τα Βαλκάνια σου, να ‘χεις!! Άσε που είναι κι ο ίδιος γερμανικής καταγωγής και λέει ότι είναι σουηδικής. Ινδιάνος κανείς made in USA?
β. Άμα καλείς στη σκηνή της νίκης μαζί με την νυν σύζυγο και την πρώην, δίνεις άλλη σημασία στο “φταίνε” κατά το νέο δόγμα του τραμπισμού. Αναβιβάζεις έτσι τις γυναίκες στο επίπεδο του χρήσιμου χαρεμιού δυτικού τύπου, κι αφήνεις τη Χίλαρι να την υποβαστάζει ο σύζυγος που την άντεξε.
Θα  μπορούσα να γράφω μέχρι το τέλος της θητείας του παγκοσμιοποιημένου καπιταλισμού, που τώρα κατά τη Λεπέν και τους χρυσαυγίτες θα είναι καλύτερος δια των εθνικισμών των αστικών κρατών ο καπιταλισμός. Προσοχή μη φτάσουμε να λέμε και “διεθνιστικός καπιταλισμός.”!  Όμως βαριέμαι. Αφόρητα. Τα πολεμικά παιχνιδάκια που παίζονται στην περιοχή  μας είναι πολύ επικίνδυνα για να αγνοήσω ότι το ΝΑΤΟ (που περιπολεί στο Αιγαίο) είναι από τους πρώτους που έστειλε συγχαρητήρια στον Ντόναλντ. Προσωπικώς με ενοχλεί, εκτός των άλλων, γιατί το μικρό του όνομα, κατέστρεψε την αγάπη μου για τον Ντόναλντ Ντακ που εχθρευόταν τον Σκρουτζ Μακ Ντακ….
Το μόνο που παρακαλάω είναι να μην ανακαλυφθεί στα μέζεα του Τραμπ  (κατά βουλευτικόν Ζουράρι, όρχεις), η αγάπη του για την ελληνική γλώσσα, επειδή στην ουρανίου χρώματος Λαμποργκίνι του η πινακίδα (στην Αμερική την φτιάχνεις όπως θέλεις) γράφει Diabolos. Ούτε devil, ούτε satan-σατανάς.
Αλλά ξέρω ότι  η καπιταλιστική αριστερά των ΗΠΑ, με τη βοήθεια της ευρωπαϊκής ψεκασμένης εθνοκουλτούρας μπορεί να αντιτείνει ότι και  η Χίλαρι κράτησε τη δασεία στο όνομα της από το φως το ιλαρόν (h-ίλαρι, εξ ού και το hilarious).
Ανάμεσα στα δύο αυτά καλά και συμφέροντα, παίζεται φαίνεται και το ελληνικό παιχνίδι “επιλογής” πλανητάρχη. Με επίσκεψη Ομπάμα παραμονές Πολυτεχνείου και εντολή για …ξανάνοιγμα του φακέλου 17Ν.
Λιάνα Κανέλλη

ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ

Αδικαίωτα τα οράματα της εξέγερσης του Πολυτεχνείου

Γράφει ο Χρίστος Α. Τούμπουρος

Ωραία παιδιά, με τα μεγάλα μάτια σαν εκκλησίες χωρίς στασίδια./Ωραία παιδιά, δικά μας, με τη μεγάλη θλίψη των αντρείων,/Αψήφιστοι, όρθιοι στα προπύλαια, στον πέτρινο αέρα,/Έτοιμο χέρι, έτοιμο μάτι, - πως μεγαλώνει/το μπόι, το βήμα και η παλάμη του ανθρώπου;

Γιάννης Ρίτσος - 16 και 17 Νοέμβρη 1973

Σαράντα τόσα χρόνια….

"Εδώ Πολυτεχνείο , εδώ Πολυτεχνείο. Σας μιλά ο ραδιοφωνικός σταθμός των ελεύθερων αγωνιζόμενων φοιτητών, των ελεύθερων αγωνιζόμενων Ελλήνων"...  

Το Όνειρο, το Όραμα, το Θάμα δεν πέρασε, δεν χάθηκε, δεν έσβησε…

Δεν ξεθωριάζονται τα ιδανικά και δεν απεμπολούνται οι λαϊκοί αγώνες. Όσες σειρήνες κι αν βαλθούν, όσα θεριά κι αν αμολυθούν, για να κατασπαράξουν τους λαϊκούς αγώνες, να τους αποδομήσουν στη συνείδηση του λαού, το πάλεμα, το μάτωμα για "Ψωμί - Παιδεία - Ελευθερία" πάντα θα συνταράζει την ψυχή του πολίτη, -κάθε πολίτη- με δημοκρατική αγωγή και πολιτική συνείδηση.

Γιατί το Πολυτεχνείο δεν είναι απλά ένα ιστορικό γεγονός. Είναι σύμβολο. Και συμβολίζει αυτό που ακριβώς φοβούνται,  όσοι κυβερνούν τον τόπο χρόνια τώρα: Ο λαός μπορεί να οργανωθεί, να ξεφύγει  από τη μοιρολατρία, να σηκωθεί από την «ξαπλώστρα»,  να παλέψει, να επιβάλει λύσεις προς όφελός του. Όπως τότε που στάθηκε περήφανος μπροστά στα αμερικανικά τανκς της χούντας.

Συμβολίζει ακόμα την αγωνία των κρατούντων μήπως το αυθόρμητο γίνει οργανωμένο. Και τότε… «μαύρα μαντάτα ήρθανε …». Το σταμάτημα το πέτυχαν με την «πλατεία», με τις «αφύσικες ταρζανιές και τους όψιμους επαναστάτες της αρπαχτής…» Αλλά ως πότε;…

(Η Ελλάδα χωμένη στη μεγάλη νύχτα, στο σκοτάδι των Ελλήνων Χριστιανών)

"Οι αγέρηδες χάνουνε το δρόμο/ όταν αφήνουμε το δρόμο μας να χορταριάζει,/ ν' αποκοιμιέται στο πλευρό των χωραφιών". Τίτος Πατρίκιος

Και κάτι παραπάνω. Το Πολυτεχνείο συνιστά μέγιστη στιγμή αντίστασης του λαϊκού κινήματος. Επομένως όσοι απόδιωξαν τα ιδανικά του αγώνα αυτού, συμβιβάστηκαν και υποτάχτηκαν στο σύστημα δεν μπορούν να παρασύρουν στο βούρκο τους τις μεγάλες αυτές στιγμές της αντίστασης του λαϊκού κινήματος.   

(Τα παιδιά περιμένουν τον ήλιο, πιστεύουν στον ήλιο, λατρεύουν τον ήλιο)

Τα παιδιά του Πολυτεχνείου είχαν όραμα. Όχι, δεν ήταν παρατρεχάμενοι, κολαούζοι, «σπάκια» και υποπόδια.  Δεν κουβάλησαν βαλίτσες με «τούβλα» - χορηγίες ξεπουλήματος και βιασμού κάθε ίχνους συνείδησης και δημοκρατικής αγωγής.

Είχαν λόγο και ντομπροσύνη. Δεν ήταν οι βεντούζες και οι θαμώνες των κομματικών γραφείων και της κομματικής καμαρίλας. Δεν έταζαν, δεν κορόιδεψαν, δεν πούλησαν, μα και δεν ξεπουλήθηκαν.   Δεν είχαν καμιά σχέση με τους άλλους… Οι  άλλοι… «Άνθρωποι χωρίς λεβεντιά… λιποτάχτες της ζωής… ονειρεύονται τα σάπια τους όνειρα. Άνθρωποι πάντα βιαστικοί… προφασιζόμενοι κάποιο μεγάλο σκοπό» (Μ. Αναγνωστάκης).

Θα τους δούμε και πάλι φέτος. Τα παιδιά του Πολυτεχνείου.  Στην πορεία. Μεσήλικες πια. Άνθρωποι απλοί σαν τα δέντρα μπροστά στην ήλιο,  καταδεκτικοί, με την αφοβιά εντυπωμένη στο πρόσωπό τους να δίνουν  το ακριβές στίγμα τους: «…είμαστε κάτι άνθρωποι έτσι απλοί/κάτι κεφάλια αγύριστα/που ποτέ δεν ξεμάθαμε ν’ αγαπάμε/όπως και συ, τη λευτεριά και την ειρήνη». Γιάννης Ρίτσος

Θα τους δούμε. Έχουν αφήσει πίσω τους χρόνια, πολλά χρόνια ήλιους βουνίσιους και θαλασσινούς, καμένα μεσημέρια από το λιοπύρ’ της σιχασιάς για τους «τυμβωρύχους» του Πολυτεχνείου και σβησμένα απογεύματα από τα κατακάθια της εκμετάλλευσης του αγώνα για μια λεύτερη ζωή γιομάτη περιεχόμενο και λευτεριά.  Θα δούμε στο κούτελό τους γραμμένο το επίγραμμα: «Όσοι έπεσαν στο χώρο ετούτο, εγείρονται/και προχωρούν στην ιστορία, κι ο λαός μαζί τους,/εκεί που σμίγουν φως και χώμα κι όνειρο,/εκεί που λευτεριά κι Ελλάδα είν’ ένα.» (Γιάννης Ρίτσος)

Θα τους δούμε. Τι κι αν πέρασαν τα χρόνια. Δεν απομακρύνθηκε ο ένας από τον άλλον. Παρέμειναν «ανθρώπινοι» με τις ιδιομορφίες τους και τα ιδιαίτερα προτερήματα και τα ελαττώματά τους. Δεν ισοπεδώθηκαν, αφού δεν παζάρεψαν τον αγώνα, στάθηκαν όρθιοι και όχι «ορθούμενοι» απέναντι στη λαίλαπα της ισοπεδωτικής «πολιτικής» κατεβασιάς που ευνούχισε αγώνες και οράματα. Κι ακόμη διδάσκουν: «κι αν όλα βυθίστηκαν/ στου χαμού την αγκάλη/ και στ’ αμέτρητα μνήματα/ η γενιά μας κλειστή,/ κάποια πλάση λαμπρότερη/ γρήγορα θα προβάλει,/ το τραγούδι π’ ανάθρεψαν τα σκοτάδια, να πει…». Α. Κώτσης

Έτσι, λοιπόν, δεν ξεχνιούνται ούτε παραμερίζονται τα μέτρα, η δυστυχία, το ιδεολογικό τραλαλά και το  πέρα-δώθε του πολιτικού μας στερεώματος. Το θυμικό είναι τρομαχτικό σε δύναμη και επιβολή και η επικοινωνιακή τυραννία παροδικές μόνο  νίκες μπορεί να πετύχει …

(Ένα μεγάλο κουνούπι ζουζουνίζει πάνω απ' τα κεφάλια μας:

Χουντική ανακοίνωση: «Η Αθήνα παρουσιάζει όψιν θλιβεράν...»)

Και οι υπόλοιποι οι κολαούζοι και τα υποπόδια, οι άνθρωποι που έκαναν αξίωμα το «έρποντας και γλύφοντας φτάνεις παντού», οι διαρκώς κωλοτουμπίζοντες και οι κεκράχτες του πολιτικού αμοραλισμού στο όνομα δήθεν του Πολυτεχνείου και στην υπόμνηση τάχα της παρηκμασμένης γενιάς του Πολυτεχνείου, χωρίς αιδώ, χωρίς τσίπα, χωρίς φιλότιμο συνεχίζοντας τις κυβιστήσεις, πολιτικές, νοητικές και προπάντων αξιοπρέπειας ό,τι και να τους πεις, ό,τι και αν τους ρωτήσεις, μια θα είναι η απάντησή τους.   

Όλα άδικα. Μνημόνια, κούρεμα, πετσόκομμα συντάξεων, απολύσεις, φόροι, γκρέμισμα κάθε κοινωνικής κατάκτησης αλλά είναι νόμος!!! Υπακούουμεν…
Άδικο το αμόκ φόρων επί των φτωχόσπιτων - αλλά νόμος!
Άδικος ο φόρος στο πετρέλαιο θέρμανσης - αλλά νόμος!
Άδικος ο κόσμος - αλλά νόμιμος!
Αδιανόητο να πεινάνε τα παιδάκια - αλλά πεινάνε!
Αδιανόητο να κλείνουν τα Κέντρα Υγείας - αλλά κλείνουν!
Αδιανόητο να αυτοκτονούν χιλιάδες άτομα - αλλά αυτοκτόνησαν!
Απάνθρωπο να κατακρεουργούνται τα κοινωνικά δικαιώματα – αλλά κατακρεουργήθηκαν προ πολλού!  

(Ναι, ήμουνα ΕΚΕΙ.

Κανείς δεν ήθελε να φύγει)

Κι άλλα, αλλά τι να κάνουμε …

Άδικο να αποπατούμε στα διδάγματα του Πολυτεχνείου:

«Δεν υπάρχει σκληρότερη τυραννία από εκείνη που διενεργείται κάτω από τη σκιά των νόμων και τα προσχήματα της Δικαιοσύνης».
• “Ο μόνος αληθινός νόμος είναι ο νόμος που οδηγεί στη λευτεριά. Άλλος νόμος δεν υπάρχει”
• «Ο σκλάβος δεν ερωτά, αν η αλυσίδα του θα είναι από σίδηρο ή από χρυσό».

Μη μας βάζεις δύσκολα.

«Aλλά, […], τι φταίω εγώ./Ζητώ ο ταλαίπωρος να μπαλωθώ./ Aς φρόντιζαν οι κραταιοί θεοί/να δημιουργήσουν έναν τέταρτο καλό./Μετά χαράς θα πήγαινα μ’ αυτόν. (Κ. Καβάφης)

Αγνοί, ατόφιοι λεβέντες και λεβέντισσες… Δεν μεμψιμοιρούν και δεν αγκομαχούν. Πάντα απλόχερα δίνουν τον οβολό τους:  

«Αυτά που χάθηκαν/αυτά που δεν ήρθαν/μην τα κλαις./ Αυτά που τα ‘χες/και δεν τα έδωσες/κλάφτα.»

Έστω και τώρα που….

Βοσκοί, στὴ μάντρα τῆς Πολιτείας οἱ λύκοι! Οἱ λύκοι!/Στῆς Πολιτείας τὴ μάντρα οἱ λύκοι! Παντοῦ εἶναι λύκοι!/ Ξανὰ στὰ Τάρταρα ἴσκιος, τοῦ ψάλτη λατρεία κ᾿ ἐσύ./Ψόφια ὅλη ἡ στάνη. Φέρτε νὰ πιοῦμε, κούφιο νταηλίκι,/γιὰ τὸ ἀποκάρωμα ποὺ μᾶς πρέπει, κι ὅποιο κρασί. Κ. Παλαμάς

Διαλαλούν, διδάσκουν και διαφωτίζουν και παροτρύνουν: «Μή γελαστεῖτε ἀπ’ τόν καημό σας καί σᾶς πάρει ὁ ὕπνος γιατί καινούργια σύννεφα πλακῶσαν τήν πατρίδα! Μαῦρα στριφτοπλεγμένα σύννεφα κρέμωνται σαν μολύβια πάνω ἀπ’ τά σπίτια μας, πάνω ἀπ’ τούς τάφους τῶν παιδιῶν μας!» Νικηφόρος Βρεττάκος

"Εδώ Πολυτεχνείο , εδώ Πολυτεχνείο . Σας μιλά ο ραδιοφωνικός σταθμός των ελεύθερων αγωνιζόμενων φοιτητών, των ελεύθερων αγωνιζόμενων Ελλήνων"... Κι όλοι πρέπει  να μάθουν πως

«Του δούλου είναι το πείσμα/Δυναμώτερο/κι απ’ του Θεού το θέλημα»   Κ. Παλαμάς 

Γι’ αυτό το αληθινό μήνυμα του Πολυτεχνείου  ένα είναι:

Κάποτε θ' ανταμώσουμε στους λόφους του ήλιου. Μην ξεχνάς. Περπάτα…

romiazirou.blogspot.gr

ΝΕΟΣ ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗΣ

Νέος «Καλλικράτης» στην υπηρεσία της κερδοφορίας του κεφαλαίου

Το στίγμα της αναθεώρησης του «Καλλικράτη» που ετοιμάζει η κυβέρνηση έδωσε ο γενικός γραμματέας του υπουργείου Εσωτερικών, Κ. Πουλάκης, μιλώντας σε εκδήλωση της ΝΕ Αχαΐας του ΣΥΡΙΖΑ, στην Πάτρα. Κεντρικός στόχος των αλλαγών που επεξεργάζεται η κυβέρνηση, είναι η δημιουργία ενός θεσμικού πλαισίου που θα καθιστά τους δήμους και τις περιφέρειες πιο αποτελεσματικούς στην προώθηση της κυρίαρχης πολιτικής για ενίσχυση της κερδοφορίας και ανταγωνιστικότητας του κεφαλαίου. Στην κατεύθυνση αυτή, ο Κ. Πουλάκης εξήγησε ότι δήμοι και περιφέρειες πρέπει να παίξουν «ενεργό ρόλο και στη χάραξη και υλοποίηση της εθνικής αναπτυξιακής στρατηγικής», δηλαδή της καπιταλιστικής ανάπτυξης. Στο πλαίσιο αυτό, οι δήμοι καλούνται να υιοθετήσουν «καινοτόμα θεσμικά, χρηματοδοτικά και επιστημονικά εργαλεία» ή να αξιοποιήσουν εθνικούς και κοινοτικούς πόρους, συμβάλλοντας στην προσέλκυση επενδύσεων, βοηθώντας στην «ανάπτυξη». Το ρόλο αυτό έχουν δεχτεί οι δήμαρχοι, στη συντριπτική τους πλειοψηφία και οι περιφερειάρχες, που έχουν «ξεχάσει» την αγωνία και την ανέχεια στην οποία έχουν περιέλθει τα λαϊκά στρώματα, στερούμενα βασικών υπηρεσιών και δικαιωμάτων, και έχουν ταχθεί στη λογική πώς θα γίνουν οι δήμοι πιο λειτουργικοί στην προώθηση μιας βαθιά αντιλαϊκής πολιτικής.
ΡΙΖΟΣΠΣΤΗΣ 16-11-2016

ΒΑΣΙΛΗΣ ΖΙΩΒΑΣ

Προϋπολογισμός και αναμορφώσεις Περιφέρειας Ηπείρου στα πλαίσια της ακραίας φτώχειας!!!

Στη συνεδρίαση του Περιφερειακού Συμβουλίου, την Παρασκευή 11 του Νοέμβρη, μεταξύ των άλλων θεμάτων συζητήθηκε και η 5η αναμόρφωση του προϋπολογισμού οικονομικού έτους 2016.
Στην τοποθέτησή του, ο Περιφερειακός Σύμβουλος της «Λαϊκής Συσπείρωσης» Βασίλης Ζιώβας μεταξύ άλλων τόνισε ότι: «Με την συγκεκριμένη αναμόρφωση του προϋπολογισμού γίνονται πλέον ποιο εμφανή τα προβλήματα της κατάρτισής του και επιβεβαιώνονται οι θέσεις της «Λαϊκής Συσπείρωσης για τον προϋπολογισμό του 2016.
Λέγαμε λοιπόν ότι ο προτεινόμενος προϋπολογισμός αποδεικνύει περίτρανα ότι με τον Καλλικράτη η Περιφερειακή Διοίκηση είναι ένας ακόμα αντιλαϊκός κρίκος του κρατικού μηχανισμού.
Κινείται στα πλαίσια της γενικότερης πολιτικής της λιτότητας, της ακραίας φτώχειας και των μνημονιακών περικοπών, με αποτέλεσμα έργα και υπηρεσίες που καλύπτουν τις λαϊκές ανάγκες να παραπέμπονται στις καλένδες!!!

Οι Κεντρικοί Αυτοτελείς Πόροι (ΚΑΠ) είναι ελάχιστοι, καλύπτουν κυρίως τη μισθοδοσία και περικόπτονται πιστώσεις για συντήρηση αρδευτικών, εγγειοβελτιωτικών και αντιπλημμυρικών έργων, συγκοινωνιακών έργων, αντιπυρικής και δασικής προστασίας, σχολικής στέγης και άλλα.
Ο αναπτυξιακός πόρος είναι για κοροϊδία! Οι περισσότερες δαπάνες είναι ανελαστικές δηλαδή μισθοί, ενοίκια, καθώς και έργα ενταγμένα χρόνια πριν, που λόγου έλλειψης χρηματοδότησης ή πιστώσεων «σέρνονται».
Μεγάλες περικοπές έχουμε και στις 4 Περιφερειακές Ενότητες (Ιωαννίνων-Άρτας-Πρέβεζας-Θεσπρωτίας) σε καύσιμα, λιπαντικά, κεφαλαιακό εξοπλισμό, γεγονός που δεν μας βρίσκει σύμφωνους. Δραστική μείωση επενδύσεων έχουμε και για έργα που εκτελούνται από διάφορα υπουργεία, μέσω του Προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων.
Τον χαρακτηρίζουμε προϋπολογισμό ελεγχόμενης χρεοκοπίας για τις ανάγκες των εργαζομένων, των μικροεπαγγελματιών, των εμπόρων, των αγροτών και συνολικά των λαϊκών στρωμάτων.
Είναι προϋπολογισμός ακραίας φτώχειας!!! Προϋπολογισμός που είναι συνάρτηση του Κρατικού προϋπολογισμού και έχουν έναν με κοινό στόχο: Την ενίσχυση του κεφαλαίου και περαιτέρω εξαθλίωση του λαού!
Τον συγκεκριμένο προϋπολογισμό τον καταψηφίσαμε κατά συνέπεια καταψηφίζουμε και κάθε αναμόρφωση που κινείται στα πλαίσιά του!!! Αναμόρφωση που ΔΕΝ αλλάζει στο παραμικρό την ουσία του, που κινείται στα πλαίσια της ακραίας φτώχειας!!!

(*) Ο Βασίλης Ζιώβας είναι Περιφερειακός Σύμβουλος Ηπείρου της «Λαϊκής Συσπείρωσης»
ΗΧΩ ΤΗΣ ΑΡΤΑΣ 15-11-2016

ΔΗΜΟΣ ΠΕΤΡΟΥΠΟΛΗΣ

ΔΗΜΟΣ ΠΕΤΡΟΥΠΟΛΗΣ

Μέτρα στήριξης των ανέργων και απαγόρευση κατασχέσεων αποφάσισε η δημοτική αρχή

Σε συνέχεια του ψηφίσματος κατά των πλειστηριασμών και των κατασχέσεων που συζητήθηκε στο Δημοτικό Συμβούλιο της Πετρούπολης στις 20/10/2016, η δημοτική αρχή κατέθεσε εκ νέου σε συνεδρίαση πρόταση για το πάγωμα - αναστολή των κατασχετηρίων στα λαϊκά νοικοκυριά της πόλης.
Στην εισήγησή της η Δημοτική Αρχή τόνισε τις πολιτικές ευθύνες της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ για την αντιλαϊκή πολιτική που υλοποιεί ξεσπιτώνοντας εκατοντάδες οικογένειες αλλά και για το γεγονός ότι εντάσσει και τους Δήμους στον αντιδραστικό φοροεισπρακτικό μηχανισμός της.
Ο Δήμαρχος Βαγγέλης Σίμος, επεσήμανε πως έχει δοθεί εντολή στην Οικονομική και Ταμειακή Υπηρεσία του Δήμου από τον Φλεβάρη του 2016, να μην προβούν σε καμία ενέργεια λήψης αναγκαστικών μέτρων στα λαϊκά νοικοκυριά της πόλης.
Οι αποφάσεις που πάρθηκαν ήταν να μην προχωρήσει ο Δήμος Πετρούπολης σε καμία κατάσχεση, που αφορά τις λαϊκές οικογένειες της πόλης, όπως επίσης να κοινοποιηθεί η απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου στα υπουργεία Οικονομικών και Εσωτερικών απαιτώντας να αποδεσμεύσουν τις Υπηρεσίες από τις κυρώσεις, στην περίπτωση που αυτές δεν προβούν σε κατασχέσεις.
Επίσης, το Δημοτικό Συμβούλιο Πετρούπολης, ύστερα από πρόταση της Δημοτικής Αρχής συζήτησε σε συνεδρίασή του το θέμα της ανεργίας, με σκοπό να ενημερωθεί ο λαός της πόλης για τα αίτια της ανεργίας, αλλά και να καταλήξει το δημοτικό συμβούλιο σε μία σειρά μέτρα στήριξης για την ανακούφιση των ανέργων και των οικογενειών τους.
(Δείτε στα συνημμένα τις δύο αποφάσεις)

Συνημμενα Αρχεια

Απόφαση Δήμου Πετρούπολης για την στήριξη των ανέργων

Απόφαση Δήμου Πετρούπολης για τις κατασχέσεις

 

902

ΤΑΣΟΣ ΧΑΛΚΙΑΣ

ΤΑΣΟΣ ΧΑΛΚΙΑΣ:Ο μουσικός που συνδέθηκε όσο κανείς με το ηπειρώτικο μοιρολόι

Όταν δάκρυζε το κλαρίνο...

Στις 12 Αυγούστου 1992, έφυγε από τη ζωή ο Τάσος Χαλκιάς, ένας από τους σημαντικότερους εκπροσώπους της ηπειρώτικης μουσικής και της δημοτικής μουσικής εν γένει, ο μουσικός που συνδέθηκε όσο κανείς με το ηπειρώτικο μοιρολόι. Ο Τάσος Χαλκιάς, το μικρότερο από τα πέντε παιδιά του Πολυχρόνη Χαλκιά, γεννήθηκε στη Γρανιτσοπούλα Ιωαννίνων το 1914. Σε ηλικία μόλις τεσσάρων ετών έχασε τον πατέρα του. Δύο χρόνια μετά η μητέρα του του αγόρασε ένα κλαρίνο από περιπλανώμενο πωλητή και σχεδόν έμαθε μόνος του να ...
παίζει χωρίς να γνωρίζει να διαβάζει παρτιτούρα. Έπειτα από περιπέτειες και αποσπασματική μαθητεία στα αδέλφια του (όλοι μουσικοί) έγινε δεκτός στην περίφημη Κομπανία των «Χαλκιάδων» -ήταν τότε 17 ετών. Η «Κομπανία», το καλοκαίρι έπαιζε στα πανηγύρια της Ηπείρου, ενώ τον χειμώνα ήταν εγκατεστημένη στην Αθήνα, στον Βοτανικό.Πολέμησε στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και τραυματίστηκε. Το 1941 σε γερμανικό βομβαρδισμό σκοτώθηκαν η γυναίκα και τα δύο του παιδιά. Τότε εκείνος εντάχτηκε στην Αντίσταση και πολέμησε από τις γραμμές του ΕΛΑΣ. Μεταπολεμικά, η Κομπανία των Χαλκιάδων επανασυστάθηκε και περιόδευσε στα πανηγύρια της χώρας, ενώ άρχισε και να δισκογραφεί στην Columbia. Σύντομα η φήμη του Τάσου Χαλκιά ξεπέρασε τα όρια της Ηπείρου και διαδόθηκε σ' όλη την Ελλάδα. Η κομπανία, εκτός από τον Τάσο, περιελάμβανε και τους δύο αδελφούς του, που ήταν σπουδαίοι μουσικοί: τον Φώτη, που έπαιζε λαούτο και τραγουδούσε και τον Κυριάκο, που έπαιζε βιολί.Τη δεκαετία του 1950 ο Τάσος Χαλκιάς επισκέφτηκε το Κάιρο, όπου γνώρισε μεγάλη επιτυχία. Έπειτα ταξίδεψε στην Αμερική όπου παρέμεινε από το 1958 έως το 1963. Εκεί γνωρίστηκε και με τον θρυλικό κλαρινίστα τζαζίστα Μπένι Γκούντμαν. Με την επιστροφή του στην Ελλάδα, δημιούργησε το 1964 νέο «οικογενειακό» συγκρότημα και εμφανίστηκε σε γνωστά Κέντρα της Αθήνας («Μαυρομμάτη», «Ζούγκλα»,κ.λπ.). Όμως ξανάφυγε για την Αμερική, μένοντας εκεί άλλα τρία χρόνια και σ’ αυτό το διάστημα ηχογράφησε περί τα 180 τραγούδια («Βασιλικέ μου τρίκλωνε», «Έρωτα πανάθεμά σε», «Το παράπονο του τσοπάνου», κ.λπ.). Επέστρεψε στην Αθήνα και το 1970 εμφανίστηκε με τον Διονύση Σαββόπουλο. Το 1972 ανέλαβε τη μουσική του «Αίαντα» που ανέβασε το ΚΘΒΕ. Δέκα χρόνια αργότερα, ανέλαβε τη διοργάνωση των τριών συναυλιών στο Θέατρο Λυκαβηττού για να τιμηθούν τα 125 χρόνια των «Χαλκιάδων», στις οποίες μετείχαν όλοι «οι δυνάμενοι φέρειν όπλα» συγγενείς του. Στη διάρκεια της σταδιοδρομίας του έπαιξε σε δεκάδες δίσκους και ηχογράφησε εκατοντάδες μουσικούς σκοπούς (για την Ακαδημία Αθηνών, το Γ΄ Πρόγραμμα και τη δισκογραφία).Ο Τάσος Χαλκιάς αντιπροσώπευε μια «σχολή» παιξίματος του ηπειρώτικου κλαρίνου, ένα παίξιμο που το χαρακτήριζε το λιτό και δωρικό ύφος, σε αντίθεση με το γενικώς γρήγορο, περισσότερο «διακοσμημένο» και τεχνικό παίξιμο άλλων μεγάλων οργανοπαικτών. Τα τελευταία χρόνια της ζωής του, λόγω καρδιακών επεισοδίων και πνευμονικών οιδημάτων, είχε αποχωριστεί το τελευταίο κλαρίνο του (το οποίο μετά τον θάνατό του κατατέθηκε στο «Μουσείο Ελληνικών Λαϊκών Οργάνων»). Στους LP δίσκους του περιλαμβάνονται: «Το κλαρίνο του Χαλκιά» (1967), «Ηπειρώτικος γάμος» (1973), «Τούρκοι βαστάτε τ’ άλογα» (1975), «Ηπειρώτικο γλέντι» (1976), «Ήπειρος» (1976), Τάσος Χαλκιάς: «Great Solos 4: Κλαρίνο» (1977), «Τα Ηπειρώτικα» (1982), «Ο Τ. Χαλκιάς και το κλαρίνο του, Νο 3» (1984), «Αθάνατα κλαρίνα» (1984), «Τ. Χαλκιάς» (1992).Πέθανε από παθολογικά αίτια. Σύμφωνα με τα ηπειρώτικα παλιά έθιμα και σύμφωνα με επιθυμία του, στην τελετή της ταφής του ομάδα από τριάντα κλαρινίστες συναδέλφους του έπαιξαν ένα ηπειρώτικο μοιρολόι πάνω από τον τάφο του.

artinews

ΝΕΑ ΑΠΟ ΤΑ ΓΙΑΝΝΕΝΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΗΠΕΙΡΟ 13-11-2016

ΚΑΝΕΛΛΗ

«Λεκτική φάλαγγα»

Οταν πήρε το Νόμπελ Λογοτεχνίας ο Μπομπ Ντύλαν μουρμούριζα και βρυχόμουν πως καλύτερα να το έπαιρνε ο Λέοναρντ Κοέν ως τραγουδοποιός, αν ήθελαν οι σοφοί (;) επιλέκτες να εκπλήξουν ευχάριστα. Ο πρώτος το 'παιξε αντισυστημικά εξαφανισμένος για κάμποσο, αλλά τελικά θα το παραλάβει. Ο Κοέν, με τους δυνατούς στίχους και τη συμβατικότερη μελωδία, άφησε το μάταιο τούτο κόσμο με περισσές πιθανότητες να τον θυμούνται και να τον σιγοτραγουδάνε κι όσοι δεν αναζητούν πιστοποιητικά αθανασίας σε λίστες βραβευμένων...

Δεν θα μετέφερα το υστερόγραφο της σημερινής στήλης στην αρχή της, αν δεν θόλωνε την πιθανότητα να ακουστεί λίγο περισσότερη μουσική, έστω κι ως μεταθανάτια τιμή στην παγκόσμια τηλεαγορά, το κλαπατσίμπαλο μισοεπίσημο - μισοανεπίσημο αναλυταριό περί εκλογής Τραμπ. Γιατί η πιο επικίνδυνη παγίδα για τις μάζες που θαρρούν ότι στις τελειωμένες αστικές δημοκρατίες ψηφίζουν κι αποφασίζουν πολιτικά κι ελεύθερα, τώρα στήνεται. Είναι το μομέντουμ, η λεγόμενη κατάλληλη στιγμή, να ανακράξουν με όρους ριάλιτι, όλες οι φασιστοναζιστικές επελαύνουσες ορδές, ανεξαρτήτως εθνικότητας, χρώματος, φυλής κ.λπ. «απολύεσαι» σ' όποιον δεν τους μοιάζει. Οπως ακριβώς έκανε επί πάνω από μια δεκαετία ο νεοεκλεγείς «πλανητάρχης» στην τηλεοπτική του εκπομπή, κρύβοντας κάτω απ' τα φώτα της τα αμύθητα κέρδη που συσσώρευε σε πολύ πιο σκοτεινούς καπιταλιστικούς χώρους - στούντιο.

Το δίλημμα σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα, λοιπόν, θα παραμείνει ίδιο κι απαράλλαχτο μετά την «ανατροπή», όπως βαφτίζεται κλασικά η αλλαγή σκυτάλης μεταξύ ομαδοποιημένων πολυεθνικών συμφερόντων. Για τους λαούς του κόσμου τούτου, δεν μετράει το βολικό πρόσημο που επιλέγουν οι φονιάδες τους. Αυτό που θ' αλλάξει και θέλει τεράστια μελέτη και προσοχή σε συστήματα επικοινωνίας όπως το αμερικάνικο κυρίαρχο παγκοσμίως αυτήν την εποχή, είναι η... αξιοποίηση της «προσωπικότητας» στο επίπεδο της επίδειξης δύναμης και κυριαρχίας. Εξηγώ: Οταν ο Μπους π.χ. δήλωνε «όποιος δεν είναι μαζί μας, είναι εχθρός μας», ακουγόταν λιγότερο χυδαίος από το τραμπικό «δε θα μείνει μισός μουσουλμάνος σε αμερικάνικο έδαφος, θα τους πετάξω έξω». Παρά τις μεγαλοστομίες περί ομαλότητας διαδοχής, συναινετικού πρώτου λόγου κι άλλα τέτοια (θυμίζω πως ο Τσίπρας δήλωσε αμέσως πρωθυπουργός όλων των Ελλήνων το βράδυ των εκλογών και αμέσως μετά στη Βουλή δήλωνε υπόλογος μόνο σ' όσους τον ψήφισαν, κατά την τελετουργική πεπατημένη), αυτό που κομίζει ως εικόνα και μόνον ο Τραμπ, είναι η διευκόλυνση των αντιδραστικών, ακροδεξιών και κάθε λογής φασιστοειδών μελών της πολιτικής μαύρης διεθνούς του αγκυλωτού ιδεολογικού συρμού, να νομιμοποιήσουν τη φραστική βία ταχύτερα. Η «λεκτική φάλαγγα» θα ασκείται απ' τις καφετέριες, τους δρόμους και τα χαμπουργκεράδικα, μέχρι τα μικρόφωνα και τις κάμερες που θα στήνονται για επίσημες δηλώσεις χρυσαυγιτισμού. Ετσι ώστε να εξοικειώνονται οι μάζες ταχύτερα με την υποδούλωση στην ψευδαίσθηση ότι ασκούν «διάφανη πολιτική ρήξη με το... κατεστημένο»! Δεν είναι τυχαίο να διαβάζει κανείς σε «σοβαρή» εφημερίδα ανάλυση που να λέει «γιατί να μην αποκαταστήσει σχέσεις ο Τραμπ με μια Ρωσία όπου όσοι ακούν κομμουνισμός βγάζουν φλύκταινες». Ούτε η γενικευμένη ρητορεία περί εξόδου του καπιταλισμού από τη φύση του, ως «επανάσταση» των καταπιεσμένων λευκών μικροαστών που έχουν επιτέλους το δικαίωμα να ιδρύσουν την... τάξη των δικτατορίσκων της γειτονιάς.

Η αποδόμηση του συμβατικού πολιτικού λόγου είναι η κυρίαρχη τεχνική του καπιταλιστικού προπαγανδιστικού λόγου στη μηντιακή εποχή. Είναι όπλο εποχής σύγχρονο και ισχυρό. Και είναι πάντα επανδρωμένο κι όχι drone (μη επανδρωμένο αεροπλανάκι με βόμβες, κάμερες κι άλλα τέτοια χρήσιμα σε νομιμοποιημένους ή μη τρομοκράτες). Εξαπολύει βομβίδια διασποράς με μια μόνο βολή. Κι εδώ είναι που πρέπει να κοπιάζουμε να δείχνουμε το δάχτυλο στη σκανδάλη ή το κουμπί πίσω απ' τις δήθεν κοτσάνες...

Της
Λιάνας ΚΑΝΕΛΛΗ

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 13-11-2016