ΚΑΚΟΥΛΙΔΗΣ

Αθώοι μες στην αμαρτία τους

1. «Οι τράπεζες σώθηκαν σε βάρος των φορολογούμενων και με λάθος τρόπο» δήλωσε ο πρόεδρος του Eurogroup Γερούν Ντάισελμπλουμ στην Επιτροπή Απασχόλησης και Κοινωνικών Υποθέσεων της Ευρωβουλής. Φεύγοντας από τις Βρυξέλλες, αποφάσισε να πει την αλήθεια, για να επιβεβαιώσει, ο σαλτιμπάγκος που ζούσε από τη λάσπη των τραπεζιτών, ότι ακόμα και τώρα μπορεί να μας ξαφνιάζει. Διότι η αλαζονεία των τεχνικών της εξουσίας δεν έχει όριο. Ο «καθωσπρέπει Ευρωπαίος», μες στον κυνισμό, την προσποίηση και την επιθετικότητα, γέννημα θρέμμα μιας «κατώτερης δειλίας», αρέσκεται στο να μεγεθύνει τη φιλοδοξία του, αδιαφορώντας για ό,τι συμβαίνει δίπλα του. Προτεστάντης, αθώος μες στην αμαρτία του, βγάζει ό,τι μπορεί από εμάς και ταυτόχρονα μας διασύρει.

2. Αν οφείλουμε κάτι στον εαυτό μας, είναι να ξετινάξουμε τις κυβερνήσεις που μας έσπρωξαν με βίαιο τρόπο στην επιτροπεία των Ευρωπαίων. Η συγκατάβαση μας κόστισε, όπως και η αδυναμία μας να συγκεντρωθούμε στη λύση του προβλήματος. Χωρίς στρατηγική, αφεθήκαμε στο τυχαίο, υποτασσόμενοι στη δύναμη της Ευρώπης.

3. Ο εθισμός της ευρωπαϊκής άρχουσας τάξης στην ανθρώπινη εκμετάλλευση, την τοκογλυφία, έχει βαθιές ρίζες και πολλούς θιασώτες. Μέχρι και ο Βολταίρος είχε κολλήσει το πάθος και υπήρξε μεγάλος τοκογλύφος, περήφανος που δεν του ξέφευγε κανένας οφειλέτης. Διάλεγε να βάλει στο χέρι συνήθως ιππότες, τους οποίους απειλούσε πως, αν δεν πλήρωναν, θα τους διέσυρε στην καλή κοινωνία. Η τοκογλυφία είναι το σήμα κατατεθέν της Ευρωπαϊκής Ενωσης.

4. Τι μπορείς να κάνεις εγκλωβισμένος στα γρανάζια της μηχανής που όλες οι κυβερνήσεις μας την παρουσίασαν σαν παράδεισο, τη μέγγενη της οποίας πρέπει να υπομείνουμε για να σωθούμε; Το δεχτήκαμε. Δυστυχώς σαν μια τιμωρία άνωθεν, για εγκλήματα που μόνο ...ο ύψιστος παγιδοφόρος γνωρίζει! Το μόνο αθώο αμάρτημα που μπορώ να μας χρεώσω είναι οι μεγάλες μας επιδόσεις σε αυταπάτες και ψευδαισθήσεις.

5. Η Επιτροπεία είναι η χαριτωμένη εξαδέλφη του Mνημονίου. Πώς ζηλεύω αυτές τις μεταμορφώσεις: Δουλεία, εργασία και απασχόληση! Οι πλούσιοι είναι καθ' ολοκληρίαν απατεώνες. Θέλουν κέρδος και την ησυχία τους. Πιστεύουν ότι τα έχουν καταφέρει και ότι ο βίος τους θα συνεχίζεται απρόσκοπτα μέχρι το τέλος ...αν πεθάνουν! Επιμένουν ωστόσο να παραβλέπουν πως οι λογαριασμοί τους με τον κόσμο παραμένουν πάντα ανοιχτοί.

6. Επανέρχομαι στην έμμονη ιδέα μου για το ΠΑΜΕ, από την οποία αρνούμαι να απαλλαγώ. Μέσα στο κίνημα όλοι, κρατικοί συνδικαλιστές και το κακό συναπάντημα, μάταια αναζητούν τρόπο να χειραγωγήσουν τους εργάτες. Τα μέλη του ΠΑΜΕ απλώθηκαν στον κόσμο. Κάθε πράξη τους σβήνει τη σκηνοθεσία της καθημερινότητας, που μας καθιστά απρόσωπα πιόνια στα έργα της. Με αυτό το πλεονέκτημα της ελευθερίας, μπορούμε καταρχάς να σκύψουμε μέσα μας, στον εαυτό μας, που φροντίζουν να θάβουν από το πρωί έως τα βάθη της νύχτας, με τα σκουπίδια που μας πετάνε, οι τεχνικοί της εξουσίας.

7. Με εντυπωσιάζει η βουλιμία των αστικών κομμάτων που αγγίζει τα όρια της μόνιμης ψύχωσης, χωρίς παραλλαγές, για την εξουσία. Ενώ κυριαρχούν στην περιπέτεια της εκμετάλλευσης, υποφέρουν εκδηλώνοντας όλη την ψυχική τους ένδεια για όλο και περισσότερα, ενώ όσοι συμμετέχουν στην κυβέρνηση καρφώνουν ο ένας τον άλλο με κάθε ευκαιρία. Σε αυτήν τη μία και μοναδική ζωή μας, της οποίας το πέρασμα είναι τόσο σύντομο, ποτέ δεν ξεχνώ το ποίημα του Σαλβατόρε Κουαζίμοντο: «Καθένας μένει μόνος στο κέντρο της Γης διαπερασμένος από μια αχτίδα ήλιου, μα σκοτεινιάζει τόσο γρήγορα».

Του
Γιώργου ΚΑΚΟΥΛΙΔΗ

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 27=1=2018

ΑΓΡΟΤΙΚΑ ΜΠΛΟΚΑ

Κάλεσμα της Πανελλαδικής Επιτροπής των Μπλόκων

Με ανακοίνωσή της, η Πανελλαδική Επιτροπή των Μπλόκων καλεί τους μικρομεσαίους αγρότες και κτηνοτρόφους να πάρουν μαζικά μέρος στα μπλόκα που έχουν στηθεί και σε αυτά που θα στηθούν τις επόμενες μέρες, καθώς και στο μεγάλο συλλαλητήριο που οργανώνει το Σάββατο 3 Φλεβάρη, στη Θεσσαλονίκη, στην «Agrotica». Επίσης, καταγγέλλει τα διάφορα «σχήματα» που εκπροσωπούν τα συμφέροντα των μεγαλοαγροτών - επιχειρηματιών, τα οποία, παίζοντας, για μια ακόμα φορά, ρόλο υπονομευτή του αγώνα επιβίωσης της μικρομεσαίας αγροτιάς, εξήγγειλαν ξεχωριστό συλλαλητήριο, σε διαφορετική μέρα στην «Agrotica». «Αφού δεν μπόρεσαν - αν και πολύ θα το ήθελαν - να στήσουν ξεχωριστά μπλόκα, τα οποία θα έστρεφαν κατά των μπλόκων της μικρομεσαίας αγροτιάς, επιχειρούν να αποπροσανατολίσουν τους αγρότες και το λαό και να υπονομεύσουν το μεγάλο αγροτικό συλλαλητήριο που οργανώνουμε. Αδικος ο κόπος τους! Οι μικρομεσαίοι αγρότες και κτηνοτρόφοι ξέρουν πού είναι η θέση τους και δεν θα ξεστρατίσουν από το δρόμο υπεράσπισης των δικών τους συμφερόντων και αιτημάτων», σημειώνει ανάμεσα σε άλλα η Πανελλαδική Επιτροπή των Μπλόκων.
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 27-1-2018

ΚΑΝΕΛΛΗ

Η λύση είναι το ... .Νόμπελ

Βρίσκουν και τα κάνουν. ΝΑΤΟ, ΕΕ, Αμερικάνοι, κατασκευαστές διαφόρων χρήσιμων Μακρόν, δανειστές, τοκιστές και σουλατσαδόροι, αναζητούν τον κατάλληλο άνθρωπο, στην κατάλληλη θέση, την κατάλληλη στιγμή και με υπερπροβεβλημένο το μύθο που χρειάζεται αυτός. Τώρα η ατζέντα έχει αναδιάταξη δυνάμεων στα Βαλκάνια, με στόχο τη Ρωσία, και με την Τουρκία ανεξέλεγκτη. Ο κατάλληλος άνθρωπος στα Σκόπια είναι ο Ζάεφ, στην Ελλάδα ο Τσίπρας. Τα ευρωΝΑΤΟικά συμφέροντα στην καρδιά των Βαλκανίων, με το πρόσχημα ότι το όνομα είναι εκτός από αφορμή και αιτία «λύσης», πάω στοίχημα ότι τους έχουν τάξει, κυρίως στον ήδη Ευρωπαίο δικό μας, ένα Νόμπελ Ειρήνης, με ή χωρίς Νίμιτς.

Αυτό θα 'ναι, θα μας πουν, και το κέρδος για τη χώρα. Ενας νέος, ωραίος, αριστερός και νομπελίστας, ο οποίος είναι πιθανό και να το δώσει μετά με τη σειρά του στις γιαγιάδες της Λέσβου, που το έχασαν μέσα από τα χέρια τους, γιατί το Μεταναστευτικό δεν είχε συζητηθεί στο τότε Νταβός, όσο έπρεπε. Και καθώς θα παίρνουμε την άγουσα για το παιχνίδι του πολιτικού survivor, στο οποίο ο Αλέξης μας, που δεν κατάφερε να αλλάξει την Ευρώπη, ούτε πουλώντας και τα χρυσαφικά στην Ελλάδα, προορίζεται να βγει νικητής, η χώρα θα τελειώσει και με τα συλλαλητήρια και με τα δημοψηφίσματα κάνοντάς τους όλους Λακεδαιμόνιους, αλλά ποτέ Κομμουνιστές.

Εδώ που τα λέμε είναι βαθιά υποκριτικό και εξόχως αποκαλυπτικό, να θεωρείται σήμερα είτε «έντιμος συμβιβασμός», είτε «εθνικά αποδεκτή λύση», η θέση του ΚΚΕ, ίδια κι απαράλλαχτη από το 1992, όταν διατυπώθηκε στην τότε σύσκεψη των πολιτικών αρχηγών. Τότε που το «πλην Λακεδαιμονίων» αφορούσε το ΚΚΕ, που αρνιόταν να κατέβει σε συλλαλητήρια, κόντρα και στην Κίρκη και στον Κύρκο. Βέβαια, οι Λακεδαιμόνιοι ήταν ανέκαθεν δύο ειδών. Προς τα έξω «πωλούνται» σε συσκευασία Θερμοπυλών. Προς τα μέσα υβρίζονται σε συσκευασία Μαραθώνα. Ετσι και με τον ΣΥΡΙΖΑ. Αυτό το έργο το ξέρει καλά. Οσο καλά ξέρει και το σταυρό το φασισταριό! Γιατί παραμένει σταυρός είτε με το επίθετο αγκυλωτός είτε με το επίθετο φλεγόμενος σαν κι αυτούς που ανάβει η Κου Κλουξ Κλαν, μετά τα κατορθώματά της.

Οι νεότεροι καλά θα κάνουν να μελετήσουν τη σύγχρονη ευρωατλαντική αντίληψη της έννοιας συμφωνία σε ό,τι αφορά τα Βαλκάνια, μ' έναν οικείο σ' αυτούς εύπεπτο κι εύκολο τρόπο. Ας αναζητήσουν μαζί με τα αίτια, τη στρατηγική, την τακτική και τους ενόχους διάλυσης της Γιουγκοσλαβίας, για παράδειγμα, στα εξώφυλλα του περιοδικού ΤΙΜΕ με την ίδια φάτσα (ΜΙΛΟΣΕΒΙΤΣ) μετά τη συμφωνία του Ντέιτον και μετά τη συμφωνία του Ραμπουιγέ. Και θα δουν πώς μεθοδεύεται η ταυτοπροσωπία «δημοκράτη» και «σφαγέα». Ισως έτσι κατανοήσουν καλύτερα πως για τον καπιταλισμό, στο ιμπεριαλιστικό του στάδιο, τα έθνη είναι λέξεις που παίζονται ως μετοχές στο χρηματιστήριο, όταν οι λαοί αφήνουν το αίμα τους μπίλια στη ρουλέτα τους.

Της
Λιάνας ΚΑΝΕΛΛΗ

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 21-1-2018

ΚΑΚΟΥΛΙΔΗΣ

Χορός μεταμφιεσμένων

1. Φωτογραφίζοντας τη νεότητα: Αφού της άρπαξαν το χρόνο, της στέρησαν και το όνειρο, αφήνοντάς την εκτεθειμένη σε όλους τους κινδύνους. Αντί για σεβασμό, της έδειξαν τα δόντια τους. Παρ' όλα αυτά ο δημόσιος λόγος προς αυτήν γίνεται παρηγορητικός, ώστε δημιουργώντας μια κατάσταση εθνικής αταραξίας να την παραδώσουν σε όσους καραδοκούν. Ο φόβος τους είναι απόλυτα δικαιολογημένος.

2. Οι εργαζόμενοι αντιστέκονται στην προοπτική της δυστυχίας που απλόχερα προσφέρουν οι δύο αρχηγοί. Ο δεσποτισμός της εξουσίας πρέπει να δεχτεί μια προσβολή εφ' όλης της ύλης, από την οποία να μην μπορεί να συνέλθει. Ρήξη παντού στην καθημερινότητα, στο πεζοδρόμιο, αυτό το ανοιχτό βιβλίο του λαού μας.

3. Η ματαιότητα είναι το σαράκι που μας τρώει. Οταν κάθε κίνηση στο σκάκι της ζωής είναι καταδικασμένη, ο καθένας καταλήγει αποδιοπομπαίος τράγος, χαμένος στο κέντρο της Ευρώπης. Τι κατάφεραν με το παιχνίδι της ματαιότητας των πάντων; Τίποτα. Μόνο ένα μικρό κομμάτι της εργατικής τάξης βιώνει αυτή την κατάσταση. Κατανοώ την έκπληξή τους. Μετά από τόση προσπάθεια, δεν είναι τυχαίο ότι ο κοινός στόχος των δύο αρχηγών είναι οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ, ο μόνος σοβαρός κίνδυνος. Οι δυνάμεις του υπερβαίνουν το φόβο του δόγματος «νόμος και τάξη» και βρίσκονται εκεί όπου χτυπάει κόκκινο η αδικία. Κάθε επιχειρηματίας γίνεται γελοίος μέσα στη μισαλλοδοξία του και τη θρησκευτική του πίστη στους μπάτσους.

4. Ο χορός των μεταμφιεσμένων στην πολιτική σκηνή συνεχίζεται απρόσκοπτα έξω από κάθε φωτιά. Προκαλούν γέλιο που καταλήγει σε δάκρυα. Το κρυφό βλέμμα του μεταμφιεσμένου, τα λόγια του - πόσα λόγια -, η αμεριμνησία του είναι άξια για έρευνα. Πάντως, η αυλαία στο θέατρο δεν πρόκειται να σηκωθεί. Κάτι σκιές μόνο φαίνονται που παραπέμπουν σε χορό και μια κακή υποκριτική που θυμίζει αχνά την Αριστερά.

5. Ο Κυριάκος καινοτομεί: Διεκδικεί να αποκτήσει την πρωθυπουργία σαν να διεκδικεί κληροδότημα. Δεν έχω ξαναδεί τόσο απροκάλυπτη αδημονία για την καρέκλα της εξουσίας. Οσο κι αν προσπαθεί με τους χειμαρρώδεις λόγους του να το καλύψει, το χούι βγαίνει τελευταίο, όπως λέει κι ο λαός.

6. Η αγάπη των ξένων ποιητών για την Ελλάδα με συνεπαίρνει, όπως αυτή του Χέλντερλιν: «Τώρα μένω στο νησί του Αίαντα, στην ακριβή μου Σαλαμίνα. Αγαπώ παντού αυτή την Ελλάδα. Φοράει το χρώμα της καρδιάς μου (...) Εδώ περνάω τις πιο ωραίες μου ώρες, εδώ κάθομαι ολόκληρες βραδιές και κοιτάζω την Αττική ώσπου η καρδιά μου χτυπάει πολύ δυνατά. Τότε παίρνω τα σύνεργά μου και κατεβαίνω στο γιαλό να ψαρέψω. `Η διαβάζω πάνω στο ύψωμά μου για το μεγαλείο της αρχαίας ναυμαχίας που δίπλα στη Σαλαμίνα ξεθύμανε σε άγρια σοφά καθοδηγημένο σάλαγο, και χαίρομαι το πνεύμα, που είχε τη δύναμη να κυβερνά το λυσσασμένο χάος φίλων και εχθρών για να το δαμάσει, όπως ο ιππέας το αψύ άλογο, και ντρέπομαι με όλη μου την καρδιά για τη δική μου πολεμική ιστορία (...) Για να το ξαναπούμε λοιπόν: Ο Αθηναίος δεν μπορεί να υποφέρει την αυθαιρεσία επειδή η θεϊκή του φύση δεν θέλει να ταραχτεί, δεν μπορεί να υποφέρει το νόμο επειδή δεν τον έχει παντού ανάγκη. Ο Δράκων δεν του κάνει. Θέλει να του φέρονται με τρυφερότητα και έχει δίκιο» (Φρίντριχ Χέλντερλιν, «Υπερίων ή ο ερημίτης στην Ελλάδα», μετ. Λαυρέντιος Γκέμερεϋ, εκδ. «Ηριδανός»).

Του
Γιώργου ΚΑΚΟΥΛΙΔΗ

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 20-1-2018

ΚΑΝΕΛΛΗ

Φιλοκαλούμεν μετ' ευτελείας

«Φιλοκαλούμεν τε γαρ μετ' ευτελείας και φιλοσοφούμεν άνευ μαλακίας» δηλώνει, αναλαμβάνοντας και την πολιτική ευθύνη του πρώτου πληθυντικού, ο Περικλής στον «Επιτάφιο», όπως τον παραθέτει ο Θουκυδίδης (2.40,1). Είναι προφανώς αδύνατο σήμερα να ανακαλέσει και χρησιμοποιήσει κανείς αυτήν τη φράση, τη ρητορική του Περικλή, για τις συζητήσεις περί το λεγόμενο «μακεδονικό», σχεδόν αποκλειστικά ονοματολογικό ζήτημα, χωρίς να βαρύνονται τα δυο ουσιαστικά με την τρέχουσα κοινή τους σημασία, του φτηνού και του ανόητου.

Και μπορεί στην αντίληψη των αρχαίων Αθηναίων η έκφραση αυτή να αναδεικνύει μια συνετή και στιβαρή έννοια πράξεων, στις μέρες μας όμως τα φανερά αλλότρια συμφέροντα και ο αποπροσανατολιστικός οπορτουνισμός πυροδοτούν, ευτελέστατα είναι η αλήθεια, τεράστιους κινδύνους για τους λαούς της Βαλκανικής, αλλά και το δικό μας. Μέχρι να φτάσουμε στον «Επιτάφιο», θα κινδυνεύουμε με επιτάφιο χωρών, κοινωνιών, συνόρων, σχέσεων κι ενδεχομένως και της ειρήνης αυτής καθ' αυτής.

Είναι αποκρουστικό να βλέπεις πόσοι και πώς πήδηξαν στη σέλα του αγάλματος του Μεγάλου Αλεξάνδρου, όπου το βρήκαν πρόχειρο, μέχρι και στην πλατεία των Σκοπίων, για να χτίσουν ανέξοδα για τους ίδιους, και ανθρωποβόρα για όλους τους υπόλοιπους, νέες καριέρες ή και να ανανεώσουν τις παλιές τους. Ο πρωθυπουργός, για παράδειγμα, λες και τον περιμένει το μεγάλο βραβείο του αποδοτικού ιμπεριαλισμού, διαλαλεί ότι παρουσιάζεται χρυσή ευκαιρία, κατάλληλη συγκυρία, οπορτιούνιτι που λένε και οι αγγλόφωνοι, για να λυθεί (;) ένα εθνικό ζήτημα, χτίζοντας προφίλ μονοπώλησης του σύγχρονου εναλλακτικού εθνάρχη (;) με όρους μοντέρνας σοσιαλδημοκρατικής πολιτικής.

Και μια και μιλάμε για χρυσές ευκαιρίες, αυτήν που έψαχνε η Χρυσή Αυγή για να βγει από τα στενά της δίκης και την κοινοβουλευτική της απογύμνωση, καθώς εκεί όσο κι αν προσπαθήσει το ναζιστικό της πρόσωπο και η αντικομμουνιστική υστερία και η υπέρ των αφεντικών, του κεφαλαίου δράση δεν κρύβονται, τη βρήκε και το μόρφωμα βγήκε παγανιά! Βαφτίζει «συμμορίτες που αργά ή γρήγορα θα σπάνε πέτρες» μόλις προχτές στη Βουλή ο Κασιδιάρης, όλους όσοι δεν ταυτίζονται με τον ευκαιριακό περί την Μακεδονία εθνικισμό της Χρυσής Αυγής, που είναι το ανανεωτικό της προσωπείο, ο φερετζές του φασίστα.

Μία στρατιωτικά δομημένη εγκληματική οργάνωση περιβάλλεται ευκολότερα το χουντικό εθνοπατριωτικό μανδύα, σε μια προσπάθεια να περάσει από το καθαρτήριο του Μεγαλέξανδρου τη σβάστικα. Είναι δε απίθανο το πόσο διευκολύνεται από έντεχνα τυχαία ξεσπάσματα αριστερών Παπαδοπουλαίων που κολλάνε τη λέξη φασίστες δίπλα από τους ΠΑΜίτες ή υπουργικά τέτοια που ισοπεδώνουν άκριτα όλο τον κλήρο στο επίπεδο φανταχτερά φανατικών ιεραρχών.

Θέλει προσοχή η διεύρυνση των χώρων των ανοιχτών αυτιών στις βρωμιές των φασιστοειδών, με αφορμή το Σκοπιανό. Με την προβοκάτσια να στήνει καρτέρι, με τη θολούρα που προκάλεσε η δήλωση περί διαβολικά καλού Τραμπ και με την ιδεολογικοποίηση του οπορτουνισμού σε συνθήκες βαθιάς φτωχοποίησης της κοινωνίας και αναγωγής της αναρχοφέρουσας «συλλογικότητας» σε πολιτική στρατηγική - τακτική, γενικεύεται ο κίνδυνος να εμπλακεί η χώρα σε επικίνδυνες περιπέτειες και να τις θεωρεί βλακωδώς και ηρωικές και λύσεις των προβλημάτων του.

Οι εκδηλώσεις, πολιτικές και πολιτιστικές, οι ιστορικές αναφορές για τα 100 χρόνια του ΚΚΕ, μέσα σε ολόκληρο το 2018, είναι ταυτόχρονα τιμή και ευθύνη, όχι μόνο του κομμουνισμού, αλλά και κάθε δημοκρατικού πολίτη και ανθρώπου που δεν παρασύρεται από αντικομμουνιστικές διεθνείς, φανερές και ύπουλες αντικομμουνιστικές Σειρήνες, για να αποκαλυφθούν και το σενάριο και οι ρόλοι και η πολιτική σκηνοθεσία της καπιταλιστικής βαρβαρότητας. Ο μεγαλύτερος φόβος των εχθρών της εργατικής τάξης είναι η αυτοσυνειδησία της!

Της
Λιάνας ΚΑΝΕΛΛΗ

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 20-1-2018

ΚΑΝΕΛΛΗ

Κάθε Fifth of July We Cry!

ΦΑΚΟΣ ΕΡΥΘΡΑΣ ΕΠΑΦΗΣ
Όλη η ιστορία, πάντα με τραγική κατάληξη, του οπορτουνισμού στην Ελλάδα του Δελαπατρίδη, της Ψωροκώσταινας, του «ελιά και Κώτσο βασιλιά», του «που ’σαι Παπαδόπουλε», και της κότας που γεννάει μαύρα αβγά και τα βάφει χρυσά, συνοψίζεται στο εντυπωσιακότερο πολιτικό τρολάρισμα που γνώρισε ο τόπος απ’ την αυγή του ίντερνετ και της θεοποίησης της επικοινωνίας.

Λιάνα Κανέλλη

Όταν άλλαξε όνομα η εργασία δε νοιάστηκε κανείς, πλην Λακεδαιμονίων, ΚΚΕ και ΠΑΜΕ, και τελικά την είπαν απασχόληση. Όταν άλλαξε όνομα η ασφάλιση και αντικαταστάθηκε από τη σύνθετη ονομασία ευελφάλεια (ευελιξία-ασφάλεια), βγήκαν οι κομμουνιστές στα κάγκελα και τους είπαν ότι παλεύουν για τη δευτέρα παρουσία. Όταν το κόκκινο έφυγε από τις καρδιές και τις παντιέρες, κι έγινε δάνειο και γραμμή, τότε άλλαξαν οι σημαίες σε μερικά μπαλκόνια κι έγιναν πολύχρωμες σαν το ουράνιο τόξο, και το ’παν συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ -ΑΝΕΛ. Όταν οι φονιάδες των λαών Αμερικάνοι, άλλαξαν όνομα κι έγιναν καλοί διάβολοι, μπορούν πλέον να γαμούν τους φτωχούς, που κι αυτοί άλλαξαν πλέον όνομα κι έγιναν φτωχοδιάβολοι, που λέει κι ο Τσίπρας. Για το καλό τους.
Όλη η ιστορία, πάντα με τραγική κατάληξη, του οπορτουνισμού στην Ελλάδα του Δελαπατρίδη, της Ψωροκώσταινας, του «ελιά και Κώτσο βασιλιά», του «που ’σαι Παπαδόπουλε», και της κότας που γεννάει μαύρα αβγά και τα βάφει χρυσά, συνοψίζεται στο εντυπωσιακότερο πολιτικό τρολάρισμα που γνώρισε ο τόπος απ’ την αυγή του ίντερνετ και της θεοποίησης της επικοινωνίας. Είναι η ανακήρυξη της 5ης Ιουλίου (την επομένη της 4ης Ιουλίου, ημέρα της αμερικανικής ανεξαρτησίας με θηριώδη χολιγουντιανή φιλμογραφία) σε ημέρα συντροφικού και οργισμένου οδυρμού.
Η μεγαλύτερη αλλαγή σε ονομασία ακολουθεί μνημονιακή πορεία. Κι αφορά στην Πλατεία. Με το πρώτο μνημόνιο ήταν πλατεία Συντάγματος. Με το δεύτερο, πλατεία αγανακτισμένων. Με το τρίτο, πλατεία προαπαιτουμένων. Με το τέταρτο, οι βάσεις του οποίου μπαίνουν σαν την επιγραφή σε ταφόπλακα με τις 1500 σελίδες που συζητιούνται αυτές τις μέρες στη βουλή,  έχουμε δυο εκδοχές: ή θα γίνει πλατεία υποταγμένων, που ψηφίζουν όχι και δέχονται ναι, ή θα γίνει πλατεία επαναστατημένων για να χωράνε όλοι όσοι δε στάθηκαν ποτέ σε θέματα ονομασίας, αλλά πραγματικής ζωής και συνειδητής θυσίας.
Υπάρχει καιρός. Ακόμα. Αλλιώς θα συρρικνώσουμε το μέλλον των παιδιών μας σε μια αξιολόγηση δημίων, καλυμμένη πίσω από την άγνοια των λέξεων. Γιατί στην ελληνική γλώσσα, και μόνον σ’ αυτή, η εξουσία σημαίνει εκτός ουσίας (εξ-ουσία). Οπότε κάθε Fifth of July We Cry ή …κάθε φιφθ οφ Τζουλάι γουή κράι !… (5 Ιουλίου κλαίμε. Αλλά στα αγγλικά το κράι σημαίνει και ουρλιάζω).
ΚΑΤΙΟΥΣΑ  11-1-2018

ΠΑΤΡΑ ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑ - ΠΕΛΕΤΙΔΗΣ

Συριζαία βουλευτής έξαλλη με Πελετίδη, αποχώρησε από την κοπή της πίτας: «Πάλι τα ίδια…»!

02-01-2018

Τα όσα είπε ο Δήμαρχος Πατρέων Κ. Πελετίδης, τάραξαν την πρώην αναπληρώτρια υπουργό Παιδείας και βουλευτή Αχαΐας του ΣΥΡΙΖΑ, Σία Αναγνωστοπούλου, που αποχώρησε επιδεικτικά από την εκδήλωση για την κοπή της πρωτοχρονιάτικης πίτας στο Δημαρχείο της Πάτρας.

Κατιούσα

Αυτά που ειπώθηκαν από τον Δήμαρχο Κώστα Πελετίδη, στην κοπή της πρωτοχρονιάτικης πίτας στο Δημαρχείο της Πάτρας, τάραξαν όπως φαίνεται τα «θολά νερά» των κούφιων ευχολογίων, των «κοπλιμέντων» και των ψεύτικων υποσχέσεων, που έχουμε συνηθίσει ν’ ακούμε από επίσημους σε τέτοιες εκδηλώσεις. Ταράχτηκε και η πρώην αναπληρώτρια υπουργός Παιδείας και βουλευτής Αχαΐας του ΣΥΡΙΖΑ, Σία Αναγνωστοπούλου, και μάλιστα πολύ, όπως δείχνει η ενέργειά της ν’ αποχωρήσει επιδεικτικά κατά τη διάρκεια της εκδήλωσης…
Στην κοπή της πρωτοχρονιάτικης πίτας, στο Δημαρχείο της Πάτρας, παραβρέθηκαν οι επικεφαλής των δημοτικών παρατάξεων, βουλευτές, Περιφερειάρχης  και Αντιπεριφερειάρχες, εκπρόσωποι της Στρατιωτικής ηγεσίας, εκπρόσωποι συλλόγων και φορέων και εκατοντάδες δημότες που αντάλλαξαν ευχές με τη Δημοτική Αρχή για το νέο έτος.

Ο Δήμαρχος Πατρέων, Κώστας Πελετίδης, αφού έκοψε το πρώτο κομμάτι της πίτας για τον Πατραϊκό λαό, ευχήθηκε σε όλους τους εργαζόμενους, τους ανέργους, τους αυτοαπασχολούμενους, τους φτωχούς αγρότες, τους συνταξιούχους καλή χρονιά. Ιδιαίτερη αναφορά έκανε στους χιλιάδες Πατρινούς που σιτίζονται από την Τράπεζα Τροφίμων και τα συσσίτια, στις οικογένειες που ζουν από τα προνοιακά επιδόματα, που υποφέρουν από την καπιταλιστική κρίση, στους πρόσφυγες – θύματα των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών και των πολέμων στην περιοχή, στις λαϊκές οικογένειες που κινδυνεύουν να χάσουν τα σπίτια και την περιουσία τους από τους πλειστηριασμούς, αλλά και στις νέες ρυθμίσεις που έχει περάσει η κυβέρνηση, στέλνοντας στο αυτόφωρο όσους τους εμποδίζουν.
Στο σημείο αυτό… ξεχείλισε η οργή της κυρίας Αναγνωστοπούλου. Όπως διαβάζουμε στο τοπικό patrasevents.gr «Η κ. Αναγνωστοπούλου μη κρύβοντας την αγανάκτηση της, μονολόγησε ότι «πάλι τα ίδια λέει ο δήμαρχος», θεωρώντας προφανώς ότι ο Κώστας Πελετίδης κάνει πόλεμο και κριτική στην κυβέρνηση. Το περιστατικό έγινε αντιληπτό και από τους υπόλοιπους παρευρισκομένους, αφού η βουλευτής δεν φρόντισε καν να φύγει διακριτικά, θέλοντας έτσι να δείξει την ενόχληση της. Η συμπεριφορά της σχολιάστηκε από τους υπολοίπους που ήταν στην εκδήλωση, ενώ φυσικά δεν δοκίμασε καν από την βασιλόπιτα. Βλέπετε όσο γλυκιά και αν ήταν η βασιλόπιτα, η αλήθεια μερικές πικραίνει και πονάει…»

Στη σύντομη αναφορά του, ο Δήμαρχος Κώστας Πελετίδης τόνισε ακόμα ότι εκτός από τις ευχές χρειάζεται αγώνας για να πραγματοποιηθούν αυτές κι εξέφρασε την πίστη ότι με τη νέα χρονιά θα ενισχυθεί η αντίσταση ενάντια στα νέα αντιλαϊκά μέτρα που προστίθενται στα προηγούμενα, για να επιτευχθούν τα ματωμένα πλεονάσματα. Καμία προσδοκία και προσμονή δεν μπορεί να υπάρξει στο λαό μας για την δήθεν «μεταμνημονιακή εποχή» που θα φέρει «δίκαιη ανάπτυξη», είπε, καταλήγοντας: Μοναδική ελπίδα είναι η οργάνωση και η ανασύνταξη  του Κινήματος, η ενίσχυση της Συμμαχίας όλων των αδικημένων, με σημαία την ικανοποίηση των σύγχρονων λαϊκών αναγκών. Για να ξημερώσουν καλύτερες ημέρες, με τον λαό μας νοικοκύρη στον τόπο του.
Η αποχώρηση της κυρίας βουλευτού δείχνει αν μη τι άλλο ότι η σημερινή Δημοτική Αρχή της Πάτρας βαδίζει σε σωστό δρόμο. Αλίμονο για τον λαό της Πάτρας, αν όσα λέει και πράττει ο Πελετίδης ήταν αρεστά σε όσους με την πολιτική που παράγουν, υπηρετούν συμφέροντα ξένα κι εχθρικά προς τα συμφέροντα του πατραϊκού λαού και γενικότερα.
Όσο για τα νεύρα της κυρίας Αναγνωστοπούλου… στην Αχαΐα, εκτός από καλά κρασιά φτιάχνουν και καλό ξύδι…
ΚΑΤΙΟΥΣΑ 2-1-2018