ΚΑΝΕΛΛΗ

Η λύση είναι το ... .Νόμπελ

Βρίσκουν και τα κάνουν. ΝΑΤΟ, ΕΕ, Αμερικάνοι, κατασκευαστές διαφόρων χρήσιμων Μακρόν, δανειστές, τοκιστές και σουλατσαδόροι, αναζητούν τον κατάλληλο άνθρωπο, στην κατάλληλη θέση, την κατάλληλη στιγμή και με υπερπροβεβλημένο το μύθο που χρειάζεται αυτός. Τώρα η ατζέντα έχει αναδιάταξη δυνάμεων στα Βαλκάνια, με στόχο τη Ρωσία, και με την Τουρκία ανεξέλεγκτη. Ο κατάλληλος άνθρωπος στα Σκόπια είναι ο Ζάεφ, στην Ελλάδα ο Τσίπρας. Τα ευρωΝΑΤΟικά συμφέροντα στην καρδιά των Βαλκανίων, με το πρόσχημα ότι το όνομα είναι εκτός από αφορμή και αιτία «λύσης», πάω στοίχημα ότι τους έχουν τάξει, κυρίως στον ήδη Ευρωπαίο δικό μας, ένα Νόμπελ Ειρήνης, με ή χωρίς Νίμιτς.

Αυτό θα 'ναι, θα μας πουν, και το κέρδος για τη χώρα. Ενας νέος, ωραίος, αριστερός και νομπελίστας, ο οποίος είναι πιθανό και να το δώσει μετά με τη σειρά του στις γιαγιάδες της Λέσβου, που το έχασαν μέσα από τα χέρια τους, γιατί το Μεταναστευτικό δεν είχε συζητηθεί στο τότε Νταβός, όσο έπρεπε. Και καθώς θα παίρνουμε την άγουσα για το παιχνίδι του πολιτικού survivor, στο οποίο ο Αλέξης μας, που δεν κατάφερε να αλλάξει την Ευρώπη, ούτε πουλώντας και τα χρυσαφικά στην Ελλάδα, προορίζεται να βγει νικητής, η χώρα θα τελειώσει και με τα συλλαλητήρια και με τα δημοψηφίσματα κάνοντάς τους όλους Λακεδαιμόνιους, αλλά ποτέ Κομμουνιστές.

Εδώ που τα λέμε είναι βαθιά υποκριτικό και εξόχως αποκαλυπτικό, να θεωρείται σήμερα είτε «έντιμος συμβιβασμός», είτε «εθνικά αποδεκτή λύση», η θέση του ΚΚΕ, ίδια κι απαράλλαχτη από το 1992, όταν διατυπώθηκε στην τότε σύσκεψη των πολιτικών αρχηγών. Τότε που το «πλην Λακεδαιμονίων» αφορούσε το ΚΚΕ, που αρνιόταν να κατέβει σε συλλαλητήρια, κόντρα και στην Κίρκη και στον Κύρκο. Βέβαια, οι Λακεδαιμόνιοι ήταν ανέκαθεν δύο ειδών. Προς τα έξω «πωλούνται» σε συσκευασία Θερμοπυλών. Προς τα μέσα υβρίζονται σε συσκευασία Μαραθώνα. Ετσι και με τον ΣΥΡΙΖΑ. Αυτό το έργο το ξέρει καλά. Οσο καλά ξέρει και το σταυρό το φασισταριό! Γιατί παραμένει σταυρός είτε με το επίθετο αγκυλωτός είτε με το επίθετο φλεγόμενος σαν κι αυτούς που ανάβει η Κου Κλουξ Κλαν, μετά τα κατορθώματά της.

Οι νεότεροι καλά θα κάνουν να μελετήσουν τη σύγχρονη ευρωατλαντική αντίληψη της έννοιας συμφωνία σε ό,τι αφορά τα Βαλκάνια, μ' έναν οικείο σ' αυτούς εύπεπτο κι εύκολο τρόπο. Ας αναζητήσουν μαζί με τα αίτια, τη στρατηγική, την τακτική και τους ενόχους διάλυσης της Γιουγκοσλαβίας, για παράδειγμα, στα εξώφυλλα του περιοδικού ΤΙΜΕ με την ίδια φάτσα (ΜΙΛΟΣΕΒΙΤΣ) μετά τη συμφωνία του Ντέιτον και μετά τη συμφωνία του Ραμπουιγέ. Και θα δουν πώς μεθοδεύεται η ταυτοπροσωπία «δημοκράτη» και «σφαγέα». Ισως έτσι κατανοήσουν καλύτερα πως για τον καπιταλισμό, στο ιμπεριαλιστικό του στάδιο, τα έθνη είναι λέξεις που παίζονται ως μετοχές στο χρηματιστήριο, όταν οι λαοί αφήνουν το αίμα τους μπίλια στη ρουλέτα τους.

Της
Λιάνας ΚΑΝΕΛΛΗ

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 21-1-2018