ΚΑΝΕΛΛΗ

Φιλοκαλούμεν μετ' ευτελείας

«Φιλοκαλούμεν τε γαρ μετ' ευτελείας και φιλοσοφούμεν άνευ μαλακίας» δηλώνει, αναλαμβάνοντας και την πολιτική ευθύνη του πρώτου πληθυντικού, ο Περικλής στον «Επιτάφιο», όπως τον παραθέτει ο Θουκυδίδης (2.40,1). Είναι προφανώς αδύνατο σήμερα να ανακαλέσει και χρησιμοποιήσει κανείς αυτήν τη φράση, τη ρητορική του Περικλή, για τις συζητήσεις περί το λεγόμενο «μακεδονικό», σχεδόν αποκλειστικά ονοματολογικό ζήτημα, χωρίς να βαρύνονται τα δυο ουσιαστικά με την τρέχουσα κοινή τους σημασία, του φτηνού και του ανόητου.

Και μπορεί στην αντίληψη των αρχαίων Αθηναίων η έκφραση αυτή να αναδεικνύει μια συνετή και στιβαρή έννοια πράξεων, στις μέρες μας όμως τα φανερά αλλότρια συμφέροντα και ο αποπροσανατολιστικός οπορτουνισμός πυροδοτούν, ευτελέστατα είναι η αλήθεια, τεράστιους κινδύνους για τους λαούς της Βαλκανικής, αλλά και το δικό μας. Μέχρι να φτάσουμε στον «Επιτάφιο», θα κινδυνεύουμε με επιτάφιο χωρών, κοινωνιών, συνόρων, σχέσεων κι ενδεχομένως και της ειρήνης αυτής καθ' αυτής.

Είναι αποκρουστικό να βλέπεις πόσοι και πώς πήδηξαν στη σέλα του αγάλματος του Μεγάλου Αλεξάνδρου, όπου το βρήκαν πρόχειρο, μέχρι και στην πλατεία των Σκοπίων, για να χτίσουν ανέξοδα για τους ίδιους, και ανθρωποβόρα για όλους τους υπόλοιπους, νέες καριέρες ή και να ανανεώσουν τις παλιές τους. Ο πρωθυπουργός, για παράδειγμα, λες και τον περιμένει το μεγάλο βραβείο του αποδοτικού ιμπεριαλισμού, διαλαλεί ότι παρουσιάζεται χρυσή ευκαιρία, κατάλληλη συγκυρία, οπορτιούνιτι που λένε και οι αγγλόφωνοι, για να λυθεί (;) ένα εθνικό ζήτημα, χτίζοντας προφίλ μονοπώλησης του σύγχρονου εναλλακτικού εθνάρχη (;) με όρους μοντέρνας σοσιαλδημοκρατικής πολιτικής.

Και μια και μιλάμε για χρυσές ευκαιρίες, αυτήν που έψαχνε η Χρυσή Αυγή για να βγει από τα στενά της δίκης και την κοινοβουλευτική της απογύμνωση, καθώς εκεί όσο κι αν προσπαθήσει το ναζιστικό της πρόσωπο και η αντικομμουνιστική υστερία και η υπέρ των αφεντικών, του κεφαλαίου δράση δεν κρύβονται, τη βρήκε και το μόρφωμα βγήκε παγανιά! Βαφτίζει «συμμορίτες που αργά ή γρήγορα θα σπάνε πέτρες» μόλις προχτές στη Βουλή ο Κασιδιάρης, όλους όσοι δεν ταυτίζονται με τον ευκαιριακό περί την Μακεδονία εθνικισμό της Χρυσής Αυγής, που είναι το ανανεωτικό της προσωπείο, ο φερετζές του φασίστα.

Μία στρατιωτικά δομημένη εγκληματική οργάνωση περιβάλλεται ευκολότερα το χουντικό εθνοπατριωτικό μανδύα, σε μια προσπάθεια να περάσει από το καθαρτήριο του Μεγαλέξανδρου τη σβάστικα. Είναι δε απίθανο το πόσο διευκολύνεται από έντεχνα τυχαία ξεσπάσματα αριστερών Παπαδοπουλαίων που κολλάνε τη λέξη φασίστες δίπλα από τους ΠΑΜίτες ή υπουργικά τέτοια που ισοπεδώνουν άκριτα όλο τον κλήρο στο επίπεδο φανταχτερά φανατικών ιεραρχών.

Θέλει προσοχή η διεύρυνση των χώρων των ανοιχτών αυτιών στις βρωμιές των φασιστοειδών, με αφορμή το Σκοπιανό. Με την προβοκάτσια να στήνει καρτέρι, με τη θολούρα που προκάλεσε η δήλωση περί διαβολικά καλού Τραμπ και με την ιδεολογικοποίηση του οπορτουνισμού σε συνθήκες βαθιάς φτωχοποίησης της κοινωνίας και αναγωγής της αναρχοφέρουσας «συλλογικότητας» σε πολιτική στρατηγική - τακτική, γενικεύεται ο κίνδυνος να εμπλακεί η χώρα σε επικίνδυνες περιπέτειες και να τις θεωρεί βλακωδώς και ηρωικές και λύσεις των προβλημάτων του.

Οι εκδηλώσεις, πολιτικές και πολιτιστικές, οι ιστορικές αναφορές για τα 100 χρόνια του ΚΚΕ, μέσα σε ολόκληρο το 2018, είναι ταυτόχρονα τιμή και ευθύνη, όχι μόνο του κομμουνισμού, αλλά και κάθε δημοκρατικού πολίτη και ανθρώπου που δεν παρασύρεται από αντικομμουνιστικές διεθνείς, φανερές και ύπουλες αντικομμουνιστικές Σειρήνες, για να αποκαλυφθούν και το σενάριο και οι ρόλοι και η πολιτική σκηνοθεσία της καπιταλιστικής βαρβαρότητας. Ο μεγαλύτερος φόβος των εχθρών της εργατικής τάξης είναι η αυτοσυνειδησία της!

Της
Λιάνας ΚΑΝΕΛΛΗ

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 20-1-2018